ngnm

Αναρχική Θεωρία

04 Απριλίου 2024

Σημείωση μεταφραστή: Ένα ιστορικό κείμενο του Αμερικανού αναρχικού από το Σιάτλ που γράφτηκε το 1966. Αν και αναφέρεται και σε τοπικά ζητήματα της περιοχής, η γενική του ανάλυση σχετικά με την αστική κοινωνία παραμένουν ανεξίτηλα.

Ο ριζοσπαστισμός χρειάζεται έναν νέο προσανατολισμό προς μια κοινωνία ουσιαστικά διαφορετική από αυτή που παρατήρησε ο Μαρξ. Η αμερικανική αστική κοινωνία κάτω από τις νέες υλικές της συνθήκες απαιτεί την επαναφορά της «ιδανικής» συνείδησης και του «ουτοπικού» αναρχισμού για να καταστρέψει τον αστικό αναχρονισμό, ο οποίος, αν και πιο ισχυρός από ποτέ, είναι ωστόσο πολύ ασταθής και μπορεί να σοκάρει από τα μέχρι τώρα πιο απίθανα στρώματα.

Η αστική κοινωνία, όπως εγκαθιδρύθηκε από τη Μεταρρύθμιση και την Κοινοβουλευτική Επανάσταση, εμφανίστηκε, όπως όλα τα συστήματα πριν από αυτήν, σε κατάσταση έλλειψης, με αδυναμία να ικανοποιήσει επαρκώς τις ανάγκες όλων. Η παραγωγή κεφαλαίου, ιδωμένη ανθρωπολογικά, επεδίωκε να παράγει αφθονία παρέχοντας παράλληλα ένα σύστημα εξουσίας (όχι σε αντίθεση με τους προκατόχους της με οποιονδήποτε τρόπο που θα μπορούσε να επηρεάσει τους μη-κυβερνήτες, πέρα από τη νέα ταξική της βάση). Η εκμετάλλευση, η θεϊκή εντολή για εργασία και ο αστυνομικός εξαναγκασμός ήταν αναπόφευκτα. Σε αυτή την κατάσταση, η αστική κοινωνία ήταν μια ζωντανή οντότητα, απαραίτητη για την εξέλιξη, αν και σαφώς κατώτερη σε αποτελεσματικότητα από τη μαρξιστική εναλλακτική λύση που προέκυψε με την επέκταση της παραγωγής. Αυτή η κατωτερότητα είναι εμφανής στην απίστευτα ταχεία τεχνολογική ανάπτυξη της Ρωσίας κ.ά., ειδικά όταν αντιπαραβάλλεται με μια Ινδία. Δεν υπάρχει πλέον κανένας λόγος, ανθρωπολογικά πάλι, για την περαιτέρω ύπαρξή του.

Η κατανόηση της αστικής ηθικής (ενός συστήματος αξιών που κάνει αυτή την κοινωνία, παρά τις όποιες προόδους της, ιδιαίτερα αντιπαθητική για μένα) είναι ιδιαίτερα σημαντική για την κατανόηση της παρούσας κατάστασης. Συμπληρωματικά προς την άνιση κατανομή των υλικών προϊόντων είναι η άνιση κατανομή της γνώσης τόσο από την άποψη της κοινωνικής θέσης όσο και από την άποψη της ηλικίας – η γνώση μιας συγκεκριμένης ποικιλίας που είναι απαραίτητη για τη σωρευτική διαδικασία παραγωγής και ελέγχου. Στην κορυφή βρίσκονται οι σχεδιαστές, οι ηγέτες, οι δάσκαλοι – οι ειδικοί – και στη βάση, οι εγκληματίες, οι δυσαρεστημένοι και οι ριζοσπάστες των οποίων ο προσανατολισμός είναι έξω από τα όρια της αστικής γνώσης. Οι νέγροι, για παράδειγμα, είναι υποαστοί επειδή είναι «αμετακίνητοι», «τεμπέληδες» και «ανήθικοι» (τα σεξουαλικά ήθη δεν μπορούν να παραβλεφθούν). Ή, μεταφρασμένα, ως ομάδα, ακολουθούν έναν προσωπικό προσανατολισμό επειδή κοινωνικά έχουν καταστεί παρωχημένα όσον αφορά την παραγωγή και επομένως είναι πέρα από το χλωμό της αστικής ηθικής.

Συνακόλουθο με το σύστημα της γνώσης είναι το σύστημα ελέγχου. Δεν υπάρχουν μόνο μπάτσοι, δικαστήρια και στρατιώτες σε αυτό το δίκτυο, αλλά κοινωνικοί λειτουργοί, επόπτες, δάσκαλοι, ιερείς – ένας μπάτσος για κάθε δραστηριότητα που μπορεί να οργανωθεί. Εκεί βρίσκεται η παραδοσιακή απέχθεια των αναρχικών για οργάνωση, οργάνωση στο αστικό πρότυπο ελέγχου, όχι μαζικής έκφρασης. Μια τέτοια ηθική έχει αντικειμενική βάση μόνο σε μια κατάσταση έλλειψης, όχι αφθονίας.

Όχι μόνο υπάρχει τώρα μια κατάσταση αφθονίας. αλλά, υπό την ώθηση του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, της Κορέας και τώρα του Βιετνάμ, η κυβερνητική και η αυτοματοποίηση στον τομέα...

Περισσότερα …