Σημείωση μεταφραστή: Στο 6ο κείμενο της σειράς «Γιατί είμαι Αναρχικός» δημοσιεύουμε το αυτοπαρουσιαστικό κέιμενο του Lorenzo Komboa Ervin (Λορέντζο Κομ'μπόα Έρβιν) ενός πρώην μέλος του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων που έγραψε το σημαντικό κείμενο «Αναρχισμός και η Μαύρη Επανάσταση» ενώ ήταν φυλακισμένος ως πολιτικός κρατούμενος.
Στη δεκαετία του 1960 ήμουν μέρος ενός αριθμού μαύρων επαναστατικών κινημάτων, συμπεριλαμβανομένου του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων (Black Panthers Party - BPP), το οποίο αισθάνομαι εν μέρει αποτυχημένο λόγω του αυταρχικού στυλ ηγεσίας του Huey P. Newton, του Bobby Seale και άλλων στην Κεντρική Επιτροπή. Αυτό δεν είναι μια κατηγορία εναντίον αυτών των ατόμων, αλλά πολλά λάθη έγιναν επειδή η εθνική ηγεσία ήταν πολύ διαχωρισμένη από τα παραρτήματα στις πόλεις σε όλη τη χώρα και ως εκ τούτου ασχολήθηκε με τον «κουμανταλισμό» ή την καταναγκαστική εργασία που υπαγορεύεται από τους ηγέτες. Αλλά πολλές αντιφάσεις δημιουργήθηκαν επίσης λόγω της δομής της οργάνωσης ως μαρξιστικής-λενινιστικής ομάδας. Δεν υπήρχε πολλή εσωκομματική δημοκρατία, και όταν εμφανίζονταν αντιφάσεις, ήταν οι ηγέτες που αποφάσιζαν για την απόφασή τους, όχι τα μέλη. Οι εκκαθαρίσεις έγιναν κοινός τόπος και πολλοί καλοί άνθρωποι εκδιώχθηκαν από την ομάδα απλώς και μόνο επειδή διαφωνούσαν με την ηγεσία.
Λόγω της υπερβολικής σημασίας της κεντρικής ηγεσίας, η εθνική οργάνωση τελικά διαλύθηκε εντελώς, συσκευάστηκε και στάλθηκε πίσω στο Όκλαντ της Καλιφόρνια. Φυσικά, έγιναν πολλά λάθη επειδή το BPP ήταν μια νέα οργάνωση και δεχόταν έντονη επίθεση από το κράτος. Δεν θέλω να υπονοήσω ότι τα εσωτερικά λάθη ήταν οι πρωταρχικές αντιφάσεις που κατέστρεψαν το BPP. Οι επιθέσεις της αστυνομίας εναντίον του το έκαναν αυτό, αλλά, αν ήταν καλύτερα και πιο δημοκρατικά οργανωμένα, μπορεί να είχε ξεπεράσει την καταιγίδα. Επομένως, δεν πρόκειται για ανόητη κριτική ή επίθεση με πισώπλατα μαχαιρώματα. Μου άρεσε το πάρτι. Και, τέλος πάντων, ούτε εγώ ούτε οποιοσδήποτε άλλος που ασκεί κριτική στο κόμμα εκ των υστέρων, δεν θα πάρει ποτέ από τον τεράστιο ρόλο που έπαιξε το BPP στο κίνημα της Μαύρης Απελευθέρωσης της δεκαετίας του 1960. Αλλά πρέπει να δούμε μια πλήρη εικόνα των οργανώσεων εκείνης της περιόδου, έτσι ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Νομίζω ότι η σύντομη θητεία μου στους Πάνθηρες ήταν πολύ σημαντική γιατί με δίδαξε για τα όρια –ακόμα και τη χρεοκοπία– της ηγεσίας σε ένα επαναστατικό κίνημα. Δεν επρόκειτο για ένα ελάττωμα προσωπικότητας εκ μέρους ενός συγκεκριμένου ηγέτη, αλλά μάλλον για τη συνειδητοποίηση ότι πολλές φορές οι ηγέτες έχουν μια ατζέντα, οι οπαδοί έχουν μια άλλη.
Οργάνωση Μαύρων Κρατουμένων
Έμαθα επίσης αυτό το μάθημα κατά τη διάρκεια της σύνδεσής μου με το Αφρικανικό Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Όταν βγήκα από το κοινό, γνώρισα τον Omali Yeshitela ενώ ήμουν περιορισμένος στο ομοσπονδιακό μαντρί του Leavenworth (KS), όταν προσκλήθηκε στις ετήσιες εορταστικές εκδηλώσεις του Black Solidarity Bay το 1979. Αυτή η ένωση συνεχίστηκε όταν σχημάτισαν την οργάνωση των μαύρων κρατουμένων, την Αφρικανική Εθνική Οργάνωση Φυλακών African National Prison Organization - ANPO) λίγο αργότερα.
Η ANPO ήταν σίγουρα μια καλή οργάνωση υποστήριξης, και μαζί με τις Επιτροπές Ειδήσεων και Επιστολών, το παράρτημα του Κεντάκι της Εθνικής Συμμαχίας...
Σημείωση Μεταφραστή
Ο Ρώσος αναρχικός Νικολάι Ιβάνοβιτς Παβλόφ αποτελεί μια σημαντική αλλά άγνωστη μορφή του Ρωσικού Αναρχικού κινήματος, αρχικά εντάχθηκε στο Σοσιαλεπαναστατικό Κόμμα το 1901. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1905 έλαβε μέρος στην ένοπλη εξέγερση του ποινικού τάγματος των στρατιωτών στο Bobruisk. Στη συνέχεια συνελήφθη τέσσερις φορές και καταδικάστηκε σε θάνατο, περνώντας πέντε χρόνια στη φυλακή. Το 1910 δραπέτευσε στο εξωτερικό όπου έγινε αναρχικός-κομμουνιστής.
Το 1917 ήταν ένα από τα ηγετικά στελέχη της Ομοσπονδίας Αναρχικών Κομμουνιστών της Πετρούπολης και στη συνέχεια της Ένωσης Αναρχοσυνδικαλιστικής Προπαγάνδας - Φωνή της Εργασίας. Συμμετείχε ενεργά στις εξεγέρσεις του Ιουλίου και του Οκτώβρη ενάντια...
Σύντροφε, έχεις μυαλό, καρδιά, πνεύμονες, μάτια, χέρια και πόδια. Αυτά τα όργανα είναι απαραίτητα για την ύπαρξή σας. Επομένως, είναι απαραίτητο να τα χρησιμοποιήσετε: σε κάθε ένα από αυτά τα όργανα συνδέεται μια αντίστοιχη ανάγκη. Αυτή η ανάγκη μπορεί να ποικίλει, ανάλογα με το αν η ιδιοσυγκρασία σας είναι περισσότερο ή λιγότερο νευρική, περισσότερο ή λιγότερο φλογερή και ανάλογα με το αν το κλίμα είναι περισσότερο ή λιγότερο ζεστό και υγρό.
Αλλά, όποιες κι αν είναι αυτές οι συνθήκες, αφού υπάρχει ανάγκη, στο τέλος νιώθεις μια επιθυμία. Και αν, τότε, η υλική, ηθική ή κοινωνική δυνατότητα υπάρχει για σένα, αποφασίζεις...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018