Thabang Sefalala - Lucien van der Walt

Αναρχική Θεωρία

10 Αυγούστου 2023

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• εργατική τάξη

Thabang Sefalala - Lucien van der Walt

Οι ιδέες του Αναρχισμού έχουν συχνά παρεξηγηθεί ή παραγκωνιστεί. Ένα σύνολο μελετών, όπως η “Πολιτική Οικονομία από τα Κάτω” του Νόουλς, “Οι Αναρχικοί στην Ισπανική Επανάσταση” του Πέιρατς και άλλες, έχουν ως στόχο να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα – και επίσης να δείξουν ότι ο Aναρχισμός δεν μπορεί ποτέ να περιοριστεί σε μια ιδεολογία απλώς για να απασχολεί καθηγητές και φοιτητές σε συζητήσεις.

Οι αναρχικοί έχουν χαρακτηριστεί “ουτοπιστές” ή έχουν θεωρηθεί καταλύτες του χάους και της βίας, όπως στις διαδηλώσεις στο Σιάτλ, το 1999, ενάντια στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Ωστόσο, ο Αναρχισμός έχει έναν εποικοδομητικό πυρήνα και μια σημαντική ιστορία ως μαζικό κίνημα – συμπεριλαμβανομένης της συνδικαλιστικής μορφής του. Απορρίπτει τον αυταρχισμό και τον ολοκληρωτισμό που συχνά συνδέεται με τα μαρξιστικά καθεστώτα και επιδιώκει να παρουσιάσει μια ζωντανή εναλλακτική λύση στον κλασικό μαρξισμό, τη σοσιαλδημοκρατία και την τρέχουσα νεοφιλελεύθερη ηγεμονική τάξη. Απορρίπτει τόσο τις εκδοχές του μαρξισμού που έχουν δικαιολογήσει τη μαζική καταστολή, όσο και τις πιο προσεκτικές εκδοχές, όπως αυτή του Desai στο βιβλίο του “Η εκδίκηση του Μαρξ”, οι οποίες υποστηρίζουν ότι ένα παρατεταμένο καπιταλιστικό στάδιο – με όλες τις φρικαλεότητες του – παραμένει απαραίτητο πριν επιχειρηθεί ο σοσιαλισμός. Απορρίπτει τις ιδέες ότι η εκμετάλλευση και η καταπίεση είναι “ιστορικές αναγκαιότητες” για την ιστορική πρόοδο.

Η ιστορία του Αναρχισμού και του συνδικαλισμού δείχνει ότι ισχύει το αντίθετο. Ένα από τα κρίσιμα θέματα που αναδεικνύονται από τα πρόσφατα έργα αυτής της παράδοσης είναι ότι η οικοδόμηση ενός μαζικού αναρχικού και συνδικαλιστικού κινήματος που βασίζεται στις αναρχικές αρχές της αντιεξουσίας, της ισότητας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας είναι δυνατή – και είναι κάτι για το οποίο οι απλοί άνθρωποι της εργατικής τάξης και οι φτωχοί άνθρωποι είναι απολύτως ικανοί.

Αυτό αποδεικνύεται θαυμάσια από την αναρχοσυνδικαλιστική CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας) της Ισπανίας. Ιδρύθηκε το 1910 στη Βαρκελώνη, στην επαρχία Καταλονία της Ισπανίας – το βιομηχανικό κέντρο της χώρας. Η CNT αναδύθηκε μέσα από τις δύσκολες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που χαρακτήριζαν την Ισπανία και αναπτύχθηκε, παρά την αυστηρή καταστολή, μέχρι τη δεκαετία του 1930. Ενσαρκώνοντας τις κεντρικές αναρχικές αρχές της ατομικής ελευθερίας, της συνεργασίας και της δημοκρατίας, η CNT έγινε το πιο ισχυρό συνδικαλιστικό -και μαζικό- κίνημα στη χώρα.

Η Ισπανία χαρακτηριζόταν από υψηλό επίπεδο ανισότητας και το κοινωνικό της σύστημα που ευνοούσε την ελίτ- η δεξιά Εκκλησία λειτουργούσε συχνά ως θεσμός καταπίεσης, όπως και το κράτος. Οι δραστηριότητες της CNT καταστέλλονταν σε μεγάλο βαθμό με τη χρήση ένοπλης βίας. Η κρατική εξουσία χρησιμοποιούνταν συνεχώς για να συντρίψει την αντίσταση της εργατικής τάξης και των αγροτών- αυτό ήταν απαραίτητο για την άρχουσα τάξη προκειμένου να διατηρήσει τα προνόμιά της.
Παρά τις συνθήκες αυτές – και σε αντίθεση με την αντίληψη ότι η καταστολή, η εξουσία, η εκμετάλλευση, η ακραία φτώχεια, η πείνα και η δυστυχία, καθώς και ο πλούτος και η εξουσία για ανθρώπους που δεν αριθμούν περισσότερα από τα δάχτυλα του ενός χεριού, είναι αναγκαία κακά – η CNT παρείχε ένα πρακτικό παράδειγμα καθημερινών ανθρώπων που διαθέτουν βαθιές ικανότητες και ευφυΐα....

Περισσότερα …