Λεπτομέρειες

ngnm

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

16 Ιανουαρίου 2025

Ο αναρχισμός, ακόμη και όταν εξετάζεται σοβαρά, μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους. Ανάλογα με την αντίληψή τους για τον όρο, η ύπαρξη των αναρχικώ στην Αυστραλία το 1970 θα φανεί ως μια εκδήλωση της εξωτερικής ανθρώπινης φύσης, μια ρομαντική αντίδραση στην «αξιοσέβαστη ή αστική» κοινωνία μας, ένας αναχρονισμός ή απλώς ένας απόλυτος παραλογισμός. Έτσι, πριν δώσουμε την ιστορία του κινήματος στη σύγχρονη Αυστραλία, ίσως είναι πολύτιμο να περιγράψουμε εν συντομία διάφορους τρόπους θεώρησης του αναρχισμού.

Ορισμένοι ιστορικοί του αναρχισμού τον βλέπουν ως μια ιδέα παρούσα ή δυνητικά παρούσα σε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες. Αυτή η ιδέα, ο φιλοσοφικός αναρχισμός, είναι ότι οι άνθρωποι είναι θεμελιωδώς ίσοι (και πιθανώς θεμελιωδώς καλοί) και ότι η διακυβέρνηση ενός ανθρώπου από έναν άλλο, είναι εξευτελιστική και για τους δύο.

Παράλληλα, ορισμένοι αναρχικοί βλέπουν τον αναρχισμό ως ένα κίνημα κοινωνικής διαμαρτυρίας που εμφορείται από το ιδεώδες του «φιλοσοφικού» αναρχισμού που ενσαρκώνεται σε όλη την καταγεγραμμένη ιστορία.

Αντίθετα, οι ιστορικοί της πολιτικής σκέψης βλέπουν τον αναρχισμό ως ένα σώμα θεωρίας που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα και στις αρχές του εικοστού αιώνα από έναν μικρό αριθμό κοινωνικών θεωρητικών, το οποίο επηρέασε διάφορα πολιτικά, κοινωνικά και καλλιτεχνικά κινήματα.

Οι περισσότεροι αναρχικοί θα έπαιρναν την παράλληλη θέση με αυτό, δηλαδή ότι ο αναρχισμός είναι το επαναστατικό κίνημα που αναπτύχθηκε από την μπακουνική πτέρυγα της Πρώτης Διεθνούς (IWMA) υπό την επίδραση των ιδεών του ίδιου του Μπακούνιν και αργότερα του Κροπότκιν.

Σήμερα, ωστόσο, υπάρχει μια επαναστατική συνδικαλιστική ερμηνεία του αναρχισμού, η οποία πιθανότατα θα γίνει η κυρίαρχη άποψη μέσα στην άκρα αριστερά, μόλις τελειώσει η τρέχουσα μόδα του «Τρίτου Κόσμου». Αυτή η τάση σχετίζεται με το επαναστατικό προλεταριακό κίνημα του περασμένου αιώνα, δηλαδή από την Παρισινή Κομμούνα του 1870 μέχρι τις ρωσικές επαναστάσεις του 1905 και 1917-20, την ισπανική επανάσταση του 1936-7 και τη γαλλική επανάσταση του 1968. Για την άποψη αυτή ο αναρχισμός, ή τουλάχιστον το έγκυρο μέρος του αναρχισμού, είναι αναρχοσυνδικαλιστικός, είτε παρουσιάζεται ως είτε ονομάζεται επαναστατικός μαρξισμός.

Όπως θα γίνει σαφές από όσα ακολουθούν, ο αυστραλιανός αναρχισμός είναι καλύτερο να θεωρηθεί ως μια ένωση του φιλοσοφικού αναρχισμού και του επαναστατικού συνδικαλισμού του παραπάνω τύπου. Παρ’ ότι οι κλασικοί αναρχικοί θεωρητικοί διαβάζονται ακόμα, και μάλιστα από όλο και περισσότερους ανθρώπους, αποτελούν μόνο ένα ρεύμα σκέψης που συμβάλλει στον σύγχρονο αναρχισμό - παρά την επίσημη εκπροσώπηση της Αυστραλίας στο διεθνές συνέδριο του 1968 στην Carrarra, ο αυστραλιανός αναρχισμός δεν συνδέεται στενά με το ιστορικό αναρχικό κίνημα.

Υπήρξαν αναρχικές ομάδες και άτομα στην Αυστραλία από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Σε γενικές γραμμές, αυτές είχαν εξαφανιστεί μέχρι την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι μετανάστες αναρχικοί δημιούργησαν τις δικές τους ξενόγλωσσες ομάδες και υπήρχαν επίσης αγγλόφωνες ομάδες κατά τη δεκαετία του '40 και του '50. Το σημερινό αναρχικό κίνημα αναπτύχθηκε κυρίως από την Sydney Anarchist Group (SAG - Αναρχική Ομάδα του Σίδνεϊ).

Στο Σίδνεϊ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50 υπήρχε μια ορισμένη κοινότητα μεταξύ της μη-C.P.A. αριστεράς (σ.τμ.: C.P.A. - Communist Party of Australia - Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστραλίας)...

Περισσότερα …