Την 1η Φεβρουαρίου 1893 γεννήθηκε στο Villamartín de Don Sancho (León) ο Laurentino Tejerina Marcos, γνωστός και ως Peñaubiña.
Χωρίς αναγνωρισμένο πατέρα, ανατράφηκε από έναν σκληρό παππού που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει το σχολείο. Όταν ήταν 14 ετών άρχισε να εργάζεται ως δυναμιτιστής στα ορυχεία της Santa Lucia de Gordon (La Pola de Gordon στη Leon).
Συνδέθηκε με την Εθνική Εργατική Συνομοσπονδία (CNT), συμμετέχοντας στα απεργιακά κινήματα της εποχής. Γύρω στο 1915 γίνεται φίλος με τον Buenaventura Durruti, μια φιλία που αργότερα γίνεται επιστολικάή (1917-1919). Αρνήθηκε να πάει στη στρατιωτική θητεία μκαι γιά υτό συνελήφθη και στάλθηκε σε ένα αφρικανικό πειθαρχικό τάγμα για τρία χρόνια- στο προτεκτοράτο του Μαρόκου όπου γνώρισε τον υπολοχαγό Ramón Franco Bahamonde, τον οποίο και προμήθευε με επαναστατικές εκδόσεις.
Επιστρέφοντας στη Leon, φυλακίστηκε αρκετές φορές. Συναισθηματικά συνδέθηκε με τη δασκάλα Rosina Garcia, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά, ενώ απέκτησε ως αυτοδίδακτος γνώσεις αρχιτεκτονικής και κατασκευών που τον βοήθησαν πολύ και του έδωσαν ένα ορισμένο επαγγελματικό κύρος.
Το 1918 ίδρυσε μια αναρχική ομάδα στη León. Μεταξύ 1919 και 1920 ανέπτυξε μαζί με άλλους συναδέλφους του ένα Συνδικάτο Πολλαπλών Ειδικοτήτων της CNT, το οποίο, μαζί με άλλες δραστηριότητες, τον οδήγησε στις φυλακές του Oviedo και του Burgos.
Αυτά τα χρόνια συνεργάστηκε, επίσης, με την “La Revista Blanca” και την “Solidaridad Obrera”. Τον Μάιο του 1923 συνελήφθη, μαζί με τον Santiago Durruti και άλλους συντρόφους, μετά την επίθεση εναντίον του πρώην κυβερνήτη της Vizcaya, Fernando González Regueral, αλλά αφέθηκε ελεύθερος λόγω έλλειψης στοιχείων.
Στις 7 Ιανουαρίου 1925 συνελήφθη εκ νέου στο Burgos για διάδοση παράνομου προπαγανδιστικού υλικού. Αφού αφέθηκε ελεύθερος το 1926, παρέμεινε για ένα χρονικό διάστημα στη Miranda de Ebro (στο Burgos) με τον Julián Floristan Urrecho, ενώ δικάστηκε για μια τυπογραφική παράβαση και για την οποία επρόεκτο να του επιβληθεί πενταετής φυλάκιση, εργαζόμενος ως λιθοξόος. Φεύγοντας για να μην επιστρέψει στη φυλακή, πήγε με τον Floristan στη Γαλλία, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ήταν υπό επιτήρηση.
Για το γεγονός αυτό, η συντρόφισσά του συνελήφθη και στάλθηκε στο σωφρονιστικό κατάστημα του Μπούργκος, με μια κόρη τριών ετών (Violeta) και έγκυος στο δεύτερο παιδί, Valentín Castillo. Εκείνη την εποχή δήλωνε χορτοφάγος και αναρχοφυσιολάτρης.
Στη Γαλλία δραστηριοποπιήθηκε σε διάφορες αναρχικές ομάδες και στην Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία (FAI) και συνελήφθη το 1927 μετά τις διαδηλώσεις υπέρ των Ιταλοαμερικανών αγωνιστών Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti.
Το 1931, αν και στη Γαλλία η ζωή του ήταν τακτοποιημένη, δέχτηκε τη αμνηστία των Ρεπουμπλικάνων και επέστρεψε στην Ισπανία. Στη León ξεκίνησε μια τεράστια αγωνιστική και οργανική δραστηριότητα. Τον Δεκέμβριο του 1931, προήδρευσε σε μια συγκέντρωση του Durruti. Το 1933 δικάστηκε για μια απεργία στην Astorga και θεωρήθηκε ο ηγέτης της απεργίας τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, για την οποία φυλακίστηκε στις 4 Ιανουαρίου 1934.
Διετέλεσε αρκετές φορές γραμματέας της τοπικής Ομοσπονδίας της CNT της León. Με τη φασιστική εξέγερση, στις 18 Ιουλίου 1936, βάδισε στη Viloria de la Jurisdiction (Onzonilla, León), πόλη της Rosina, αλλά γνωρίζοντας την εχθρότητα της οικογένειας της συντρόφισσας του, κατέφυγε στο Βορρά, αφήνοντας τη 13χρονη κόρη του Violeta, δυστυχώς στο δρόμο.
Στην Pola de Gordon, που ήταν κέντρο της αντίστασης, διετέλεσε υηπεύθυνος της Φορολογίας και της Πρόσβασης, και από την Επιτροπή της Villamanin (στην Leon) πήγε να διοικήσει το Τάγμα 206 των Κυνηγών (Τάγμα Tejerina), που είχε σχηματισθεί από αναρχικούς της Leon και το οποίο έλαβε ειδική μνεία για την κατάληψη του φρουρίου της Peña Ubiña (Lena, Asturias)- εξ ου και το προσωνύμιο Peñaubiña.
Τον Φεβρουάριο του 1937, διορίστηκε αναπληρωτής υπεύθυνος Εργασίας στη León, αφού πρώτα είχε διοριστεί γραμματέας του Λαϊκού Μετώπου. Με την ανάληψη της εξουσίας στο Βόρειο Μέτωπο το φθινόπωρο του 1937, τάχθηκε υπέρ της παραμονής και της οργάνωσης του ανταρτοπόλεμου.
Μετά από μια σύντομη διαμονή στην Buiza (La Pola de Gordon, στην León), στο σπίτι του παλιού του συντρόφου Braulio, κρύφτηκε στη Viloria, στο κελάρι της αδελφής της Rosina, Angela. Άρρωστος από ελονοσία, που είχε κολλήσει στην Αφρική, και από τα επακόλουθα του πολέμου, και με καρκίνο στο συκώτι του, άντεξε τέσσερα χρόνια κρυμμένος σε μια τρύπα σκαμμένη σε ένα δωμάτιο με ισόγειο, αμυνόμενος στις αστυνομικάές επιθέσεις και το μίσος των ανιψιών του.
Στα τέλη του 1941, με πολύ άσχημη υγεία, μεταφέρθηκε με ταξί από τον γιο του Antoni στο σανατόριο Miranda.
Μετά από 11 ημέρες στο νοσοκομείο, ο γιος του τον πήρε για να πεθάνει μαζί με τους δικούς του. Ο Laurentino Tejerina Marcos πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1944 στη Viloría de la Jurisdiction (στην Onzonilla της León) και θάφτηκε στην ίδια τρύπα που τού είχε χρησιμεύσει ως κρυψώνα. Στις αρχές του 1945, ο γιος του Antonio Laurentino συνελήφθη από πέντε αστυνομικούς και αναγκάστηκε να ξεθάψει το πτώμα του πατέρα του. Το μυστικό είχε σπάσει με την ομολογία μετά από βασανιστήρια ενός από τους κρατούμενους που κρυβόταν με τον Tejerina.
Η σορός μεταφέρθηκε σε φέρετρο στο νεκροταφείο, αλλά ο ιερέας της Onzonilla αρνήθηκε να τον θάψει λόγω «αίρεσης» και θάφτηκε σε ένα ερειπωμένο σκευοφυλάκιο που αργότερα ενσωματώθηκε στο νεκροταφείο.
Η σύντροφός του, Rosina Garcia, πέθανε τον Οκτώβριο του 1963 στην εξορία.
Στις 19 Ιουλίου 2009 στη Viloria de la Jurisdiction οι σύντροφοι του απέτισαν φόρο τιμής σε αυτόν και σε όλους τους συντρόφους του που έπεσαν θύματα καταστολή.
Η κόρη του, Aurora Tejerina, είναι αναρχοφεμινίστρια αγωνίστρια.
*Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
