Την 1η Μαρτίου 1944, πραγματοποιήθηκε μια σειρά συντονισμένων γενικών απεργιών στην κατεχόμενη από τους Ναζί βόρεια Ιταλία. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, ο αριθμός των απεργών ανερχόταν σε 1,2 εκατομμύρια, ενώ ένα άρθρο στους New York Times έκανε λόγο για τρία έως έξι εκατομμύρια.
Οι απεργίες αφορούσαν επιφανειακά οικονομικά ζητήματα με αιτήματα όπως το πάγωμα των τιμών των τροφίμων, αυξήσεις στους μισθούς και τις μερίδες και την καταβολή επιδομάτων. Όμως οι απεργίες στόχευαν επίσης στην υπονόμευση του φασιστικού κράτους και οργανώθηκαν από συμμετέχοντες στην αντιφασιστική αντίσταση.
Μεγάλα εργοστάσια στη βόρεια Ιταλία, ιδίως στο Μιλάνο και το Τορίνο, έκλεισαν. Υπήρξαν επίσης σημαντικά σαμποτάζ στις σιδηροδρομικές και ηλεκτρικές υποδομές από αντάρτικες μονάδες που συνέπεσαν με τις στάσεις εργασίας, ενώ η κύρια εφημερίδα της χώρας, η Corriere della Sera, δεν μπόρεσε να εκδοθεί για τρεις ημέρες λόγω της απεργίας των τυπογράφων.
Η καταστολή της απεργίας ήταν εξαιρετικά σκληρή με πολλούς εργαζόμενους να απελαύνονται ακόμη και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία. Όμως η απεργία αποτέλεσε ένα σημαντικό πλήγμα για το υποστηριζόμενο από τους Ναζί φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας και, μέχρι τον επόμενο χρόνο, είχε ανατραπεί.
...
Πιστεύεται ότι αυτή η ομάδα των ιθαγενών σκλάβων που εικονίζεται εδώ εργάζονταν καταναγκαστικά στην κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γραμμής με αλυσίδες στο λαιμό, πιθανότατα στην αποβάθρα του Wyndham, στο East Kimberley της Δυτικής Αυστραλίας.
Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες οι αλυσοδεμένοι αυτοί ιθαγενείς απασχολούνταν στη σιδηροδρομική γραμμή της αποβάθρας του Derby, στο West Kimberley.
Και στα δύο μέρη απασχολούνταν καταναγκαστικά ομάδες αλυσοδεμένων ιθαγενών στην κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών.
Να σημειωθεί ότι το Wyndham και το Derby απέχουν 917 χιλιόμετρα οδικώς το ένα από το άλλο.
*Πηγή φωτογραφίας: BA684/32, State Library of WA.
...
Στις 5 Φεβρουαρίου 1975, η κυβέρνηση της Isabel Perón εγκαινίασε την Operative Independence (Επιχειρησιακή Ανεξαρτησία) στην επαρχία μας, που ήταν ένα σαφές παράδειγμα της στρατηγικής της τρομοκρατίας και της καταστολής που επέβαλαν για να φιμώσουν τους λαϊκούς τομείς και την αντιπολίτευση στο καθεστώς.
Η δικαιολογία ήταν η «καταπολέμηση του αντάρτικου» που είχε εγκατασταθεί στο βουνό, αλλά στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια συστηματική εκστρατεία εξόντωσης των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων που αγωνίζονταν για δικαιοσύνη και ισότητα. Η επιχείρηση χαρακτηριζόταν από τη βιαιότητα και την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι ένοπλες δυνάμεις χρησιμοποίησαν τακτικές αντεπίθεσης, συμπεριλαμβανομένων συλλήψεων, εξαφανίσεων, βασανιστηρίων και δολοφονιών....
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018