https://www.youtube.com/watch?v=_1PcOsbJbLI
«Δεν είναι ούτε ένας στους εκατό κι όμως υπάρχουν,
οι περισσότεροι Ισπανοί, τρέχα γύρευε γιατί,
άλλωστε ούτε στην Ισπανία τους καταλαβαίνουν.
Οι Αναρχικοί
Έχουν μαζέψει τα πάντα, από πέτρες κι από πλακόστρωτα,
έχουν φωνάξει τόσο δυνατά κι όμως μπορούν και φωνάζουν ακόμα.
Έχουν την καρδιά μπροστά και τα όνειρά τους στο κέντρο
και την ψυχή φαγωμένη από θεότρελες ιδέες,
δεν είναι ούτε ένας στους εκατό κι όμως υπάρχουν,
οι περισσότεροι παιδιά του πουθενά ή παιδιά του πολύ λίγο
που δεν τα κοιτάζουν ποτέ, παρά μόνο τα φοβούνται.
Οι Αναρχικοί
Έχουν πεθάνει εκατόν δέκα φορές, για ποιο δρόμο και γιατί;
Με τον έρωτα στη γροθιά στο τραπέζι ή πουθενά
με αέρα ξεροκέφαλου που κάνει το αίμα να κυλά,
χτύπησαν τόσο δυνατά, ώστε μπορούν να χτυπάνε ακόμα.
Δεν είναι ούτε ένας στους εκατό κι όμως υπάρχουν,
κι αν νομίζετε ότι πρέπει πια να τους κόψουν τον κώλο,
δεν πρέπει να ξεχνάτε, ότι πρέπει πρώτα να τους βρείτε στον δρόμο.
Οι Αναρχικοί
Έχουν μια σημαία μαύρη για να πενθούν την ελπίδα και τη μελαγχολία
και για να φέρουν στη ζωή τα μαχαίρια που θα μοιράσουν το ψωμί της
συντροφικότητας και όπλα σκουριασμένα για να μην ξεχαστεί,
ότι δεν είναι ούτε ένας στους εκατό κι όμως υπάρχουν,
κι ότι πιάνονται γερά, ο ένας στο χέρι του άλλου,
ευτυχισμένοι και γι’ αυτό πάντα όρθιοι».
Οι Αναρχικοί
...
Ευστράτιος Τζαμπαλάτης*
«Η ιστορία θυμάται τους βασιλιάδες και τους πολεμιστές, γιατί κατέστρεψαν. Η τέχνη θυμάται τους ανθρώπους, γιατί δημιούργησαν»
Ουίλιαμ Μόρις
Στους ανθρώπους τής τέχνης με βαθιές αναρχικές ιδέες οι οποίοι άφησαν μεγάλη πα- ρακαταθήκη, τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο, συγκαταλέγονται αδιαμ- φισβήτητα ο Ουίλλιαμ Μόρις και οι εκφραστές τού κινήματος Αρτς εντ Κραφτς [Arts and Crafts]. Ο Μόρις, όπως και ο κριτικός τέχνης και ζωγράφος Τζον Ράσκιν [John Ruskin, 1819-1900] –ο οποίος συμμετείχε στην «αδελφότητα των Προραφαηλιτών» που ιδρύθηκε το 1849–, διέθεταν μια αγνή αγάπη και έναν αγνό σεβασμό για τη δουλειά τού καλλιτέχνη τον...
Πώς ο Ρώσος αναρχοσυνδικαλιστής έγινε πολιτικός δημοσιογράφος, κατέληξε στον Κόκκινο Στρατό και βοήθησε στην οργάνωση της κηδείας του Κροπότκιν
Nikolai Gerasimov*
Τη δεκαετία του 1930, το Σικάγο ήταν η πρωτεύουσα των Aμερικανών γκάνγκστερ. Η μαφιόζικη συμμορία τvn Paul Ricca και Tony Accardo συνέχισε με επιτυχία το έργο του Al Capone -έλεγχε ολόκληρη τη σκιώδη οικονομία της πόλης και το μεγαλύτερο μέρος των εγκληματικών επιχειρήσεων των βορειοδυτικών Ηνωμένων Πολιτειών. Η αμερικανική κυβέρνηση έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να καταστρέψει το οργανωμένο έγκλημα, αλλά δεν ξέχασε μια άλλη απειλή για την εθνική ασφάλεια - τους αριστερούς ριζοσπάστες. Από τα τέλη της δεκαετίας...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018