Λεπτομέρειες

ngnm

Αναρχική Παρέμβαση

06 Ιανουαρίου 2025

Aπό τον Alexander Nakov (1919-2018)*

Τώρα, έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας από τότε που, στο αποκρουστικό πρόσωπο της αστικής τάξης, ο Προυντόν έριξε την περίφημη κατηγορία του. Δηλαδή, η ιδιοκτησία είναι κλοπή. Κάνοντας αυτό, υπέγραψε το πιστοποιητικό γέννησης του κοινωνικού αναρχισμού.

Για να ξεκαθαρίσουμε, τι είναι ο κοινωνικός αναρχισμός και γιατί είναι απαραίτητο να κάνουμε κάποιες διακρίσεις για να ορίσουμε τον όρο με μεγαλύτερη σαφήνεια;

Ο αναρχισμός, ως άρνηση της εξουσίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης του ανθρώπου, είναι μια φυσική ανθρώπινη προδιάθεση που είναι τόσο παλιά όσο και η ίδια η ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι έχουν ξεσηκωθεί, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, ενάντια σε όλες τις μορφές καταπίεσης, ανεξάρτητα από το αν ήταν στην οικογένεια ή αν ήταν κοινωνική, πολιτική ή θρησκευτική. Αυτός ο αναρχισμός εκφραζόταν πάντα μέσω του αγώνα, με μια αγνή και άγρια εξέγερση, και οι ρίζες του είναι βαθιά ριζωμένες στο ένστικτο και όχι στη λογική.

Αλλά ο αναρχισμός ως δόγμα που στοχεύει στην εγκαθίδρυση μιας νέας τάξης, που εκφράζεται με μια συγκεκριμένη προσπάθεια μετασχηματισμού των κοινωνικών δομών και αλλαγής των σχέσεων μεταξύ των μελών της κοινωνίας - αυτός ο αναρχισμός προέρχεται από τον τελευταίο [19ο] αιώνα.

Ο αναρχισμός, έπειτα από μια περίοδο επώασης αιώνων, απέκτησε την επιστημονική του θεμελίωση στα έργα ταλαντούχων στοχαστών, οι οποίοι δεν απογύμνωσαν το πρωτότυπο, αλλά του έδωσαν μια διατυπωμένη μορφή. Δημιούργησαν μια κοινωνική ιδεολογία που ήταν σε θέση να παρουσιάσει μια απάντηση σε πολλά ερωτήματα με καθαρή ανάλυση.

Τώρα, πάνω από έναν αιώνα, ο αναρχισμός έχει το παρελθόν του, ένα παρελθόν που είναι ταυτόχρονα γεμάτο δόξα και όνειρα. Είναι ένδοξος λόγω του πλούτου των ιδεών του που φτάνουν σε σκεπτόμενους, προοδευτικούς φοιτητές και εργάτες, οι οποίοι θα μπορέσουν να τις υλοποιήσουν. Είναι επίσης ένδοξο λόγω του πάθους που έχει δώσει σε όλους τους ανθρώπους που ασχολήθηκαν μαζί του, γράφοντας, μιλώντας και δρώντας. Παρά τις πολλές τραγωδίες, με κάποιους να πληρώνουν με τη ζωή τους, αυτές οι ιδέες κατάφεραν να επιβιώσουν. Από το Τόκιο μέχρι τη Βαρκελώνη, από το Σικάγο μέχρι τη Μόσχα και από το Λονδίνο μέχρι τη Ρώμη, ο γενναίος αγώνας των αναρχικών συνέβαλε στην ανθρώπινη χειραφέτηση.

Το παρελθόν ονειρεύεται επίσης επειδή, παρά την απλή, λογική και ορθολογική ιδεολογία του- παρά τη σχεδόν θρησκευτική πίστη, που οδήγησε τους ήρωές του στην αγχόνη, σε έναν κόσμο όπου έδειξαν το θάρρος εκείνων που ξέρουν να πεθαίνουν για έναν έντιμο σκοπό και ήταν έτοιμοι να θυσιαστούν γι' αυτόν - παρ' όλα αυτά, ο αναρχισμός δεν κατάφερε να γίνει πραγματικότητα σε καμία χώρα.

Οι εξηγήσεις γι' αυτό είναι πολλές, αλλά ανεπαρκείς. Μέχρι σήμερα, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τείνουν να βλέπουν στον αναρχισμό μόνο την άρνηση. Η άρνηση έχει τη θέση της μόνο μέχρι το σημείο στο οποίο αποτελεί προοίμιο της δημιουργίας. Η συμβολή εκείνων των στοχαστών και των προπαγανδιστών, που τον περασμένο αιώνα έκαναν τον αναρχισμό κοινωνικό, τον έφεραν πέρα από την αυτοάρνηση και τον έκαναν το δημιουργικό πρόσωπο της επανάστασης. Δυστυχώς, πολλοί αναρχικοί δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να πάρουν αυτό το μάθημα.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι μόνο όταν οι αναρχικοί οργανωθούν...

Περισσότερα …