ngnm

Αναρχική Θεωρία

07 Νοεμβρίου 2024

Σημείωση Μεταφραστή: Ζούμε σε μια εποχή που αν και η Εξουσία φάινεται να έχει εδραιωθεί στην κοινωνία με την νομοτεχνική της καταστολή (οικονομική, αστυνομική, κοκ), οι άνθρωποι δεν έχουν πάψει να αγωνίζονται για ένα καλύτερο κόσμο. Σε αυτό το διαχρονικό κείμενο ο Αμερικανός αναρχικός Wayne Price αναλύει υπερασπίζεται το ιδεώδες του Αναρχισμού ξεπερνώντας το στείρο αυτό δίπολο. Υπερασπίζοντας την αναγκαιότητα και την δυνατότητα του αγώνα στο σήμερα είναι επιβεβλημένος ο αναστοχασμός και η επικαιροποίηση του.

Εισαγωγή

Μαζί με την αναβίωση του αναρχισμού τις τελευταίες δεκαετίες, υπήρξε αυξημένο ενδιαφέρον για την Ουτοπία. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κρίση του μαρξισμού, που εδώ και πολύ καιρό ήταν το κυρίαρχο σύνολο ιδεών μεταξύ της ριζοσπαστικής αριστεράς. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την στροφή της Κίνας σε έναν ανοιχτά βασισμένο στην αγορά καπιταλισμό, ο μαρξισμός απαξιώθηκε για πολλούς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα αναζωογονημένο ενδιαφέρον για την Ουτοπία από δύο φαινομενικά αντιφατικές κατευθύνσεις, υπέρ και κατά. Το κοινό που έχουν αυτές οι απόψεις είναι ότι παίρνουν στα σοβαρά τον ουτοπισμό. Ο ουτοπισμός πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη εάν ο σοσιαλισμός θέλει να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο έφτασε μέσω του καθιερωμένου μαρξισμού, αλλά αυτό που χρειάζονται οι επαναστάτες σοσιαλιστές είναι πολύ περισσότερα από μια απλή επιστροφή στην Ουτοπία.

Από τη μια πλευρά, υπήρξε μια αυξημένη επιθυμία να βρεθούν ουτοπικές πτυχές του σοσιαλισμού, συμπεριλαμβανομένου του μαρξισμού (Geoghegan, 1987). Αυτό περιλαμβάνει την εξέταση του έργου του Walter Benjamin ή του Ernst Bloch. Υπάρχει μεγαλύτερη συγκέντρωση στην κριτική του Μαρξ για την αποξένωση και στις διάσπαρτες υποδείξεις του για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει μια κομμουνιστική κοινωνία, όπως στην Κριτική του Προγράμματος της Γκότα . Όλο και περισσότερο, οι σοσιαλιστές αναφέρονται στις ουτοπικές έννοιες της σοσιαλιστικής τους πίστης, στο αρχικό όραμα μιας απελευθερωμένης ανθρωπότητας. Από αυτή την άποψη, η αποτυχία του ψευδοσοσιαλισμού στις κομμουνιστικές χώρες υποτίθεται ότι οφειλόταν στον υποβάθμιση του ουτοπισμού τους.

Η αναγνώριση της αξίας του ουτοπισμού έγινε από τον ρεφορμιστή μαρξιστή, Michael Harrington: «Ο ουτοπικός σοσιαλισμός...ήταν ένα κίνημα που έδωσε τον πρώτο σοβαρό ορισμό του σοσιαλισμού ως κοινοτιστικό, ηθικό, φεμινιστικό, αφοσιωμένο στον μετασχηματισμό της εργασίας και βαθιά δημοκρατικό . Αν πρόκειται να υπάρξει 21 αγ αιώνα σοσιαλισμός αντάξιος του ονόματος, θα πρέπει να περάσει 200 ​​χρόνια στο παρελθόν για να ανακτήσει τα πρακτικά και θεωρητικά ιδανικά των ουτοπιστών» (παρατίθεται στο Hahnel, 2005, σ. 139).

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν η αναβίωση του ουτοπικού σχεδίου, δηλαδή η προσπάθεια των ριζοσπαστών (επηρεασμένοι τόσο από τον αναρχισμό όσο και από τον ανθρωπιστικό μαρξισμό) να βρουν πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ένας ελευθεριακός-δημοκρατικός σοσιαλισμός - πώς θα μπορούσε να είναι μια μετακαπιταλιστική κοινωνία χωρίς κανένα από τα δύο αγορές ή συγκεντρωτική, γραφειοκρατική, προγραμματισμός. Αυτό περιλαμβάνει τον «ελευθεριακό δημοτικισμό» του Murray Bookchin και των οπαδών του «κοινωνικοί οικολόγοι» (Biehl, 1998· Bookchin, 1986) και ο Michael Albert και Τα «συμμετοχικά οικονομικά» ή «parecon» του Robin Hahnel (Albert, 2003· Hahnel, 2005).

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν εκείνοι οι απογοητευμένοι πρώην μαρξιστές και πρώην σοσιαλιστές, που κατηγορούν τον ολοκληρωτισμό των μαρξιστικών κρατών σε έναν υποτιθέμενο ουτοπισμό. Ο στόχος...

Περισσότερα …