Wayne Price*
Σημείωση Μεταφραστή: Σε συνέχεια του κειμένου για τον Λαντάουερ, ξεκινά μια σειρά μεταφράσεων και κειμένων πίανοντας το νήμα από την αρχή. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλές παρανοήσεις τόσο για τον αναρχισμό ως κίνημα και ως θέση στην επαναστατική πλευρά που σε συνάρτηση με την ιστορική και θεωρητική ενδεια του καιρού μας συμβάλουν στον πολιτικό αναλφαβιστισμό. Σε αυτό το κείεμνο ο σύντροφος Wayne Price τοποθετείται στο εάν πρέπει οι αναρχικοί να είναι (ελευθεριακοί) σοσιαλιστές; Πρέπει οι σοσιαλιστές να είναι αναρχικοί. Εδώ πρέπει να το τονιστεί ότι αναφερόμαστε στον Σοσιαλισμό ως θεωρία και όχι στην αριστερά που είναι μια θέση εξουσίας.
Πολλοί αναρχικοί, ή ριζοσπάστες που ενδιαφέρονται για τον αναρχισμό, εκπλήσσονται να ακούσουν τον «αναρχισμό» ως «σοσιαλιστικό». Όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι μας έχουν μάθει να σκέφτονται τον «σοσιαλισμό» ως νόημα του κρατισμού -κάτι που θα ήταν το αντίθετο του αναρχισμού. (Ομοίως, ο «κομμουνισμός» θεωρείται συνήθως ως σταλινικός ολοκληρωτισμός.) Επίσης, η «Αριστερά» ερμηνεύεται συχνά ως υποστήριξη για τέτοια κρατικά οικονομικά προγράμματα.
Και όμως, τι είδους οικονομία έχουν υποστηρίξει οι αναρχικοί; Είναι αντικαπιταλιστές και θέλουν να αφαιρέσουν τον πλούτο και τη δύναμη της καπιταλιστικής ελίτ. Θέλουν να αντικαταστήσουν την ιδιωτική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής με συλλογική, κοινωνική, ιδιοκτησία - να αντικαταστήσουν τον οικονομικό ανταγωνισμό με τη συνεργασία, την παραγωγή για κέρδος με την παραγωγή για χρήση. Ένα χαοτικό, ανταγωνιστικό σύστημα θα αντικατασταθεί από τον συνολικό αμεσοδημοκρατικό συντονισμό από τα κάτω. Όλα αυτά είναι εντελώς συνεπή με το υπόλοιπο αναρχικό πρόγραμμα κατάργησης του κράτους και όλων των άλλων μορφών καταπίεσης: φυλετική, εθνική, έμφυλη, σεξουαλικό προσανατολισμό κ.ο.κ. Τι είναι αυτό το προτεινόμενο μη κερδοσκοπικό, συνεταιριστικό, αν δε είναι σοσιαλισμός;
Στην πραγματικότητα, ουσιαστικά όλοι οι αναρχικοί, από την αρχή, έχουν ονομάσει τους εαυτούς τους "σοσιαλιστές" (και μερικοί έχουν επίσης ονομάσει τους εαυτούς τους "κομμουνιστές"). Ταυτόχρονα, θεωρούσαν πάντα τους εαυτούς τους ως «ελευθεριακούς σοσιαλιστές» ή «αντιεξουσιαστές σοσιαλιστές», και σε αντίθεση με τους «αυταρχικούς σοσιαλιστές» ή «κρατικούς σοσιαλιστές». Λίγο πριν από τη ρωσική επανάσταση, υποστήριξαν ότι - όποια και αν είναι οι υποκειμενικές επιθυμίες των κρατικών σοσιαλιστών - στην πρακτική αυτό το πρόγραμμα θα δημιουργούσε μόνο μια μορφή κρατικού καπιταλισμού (με την κρατική γραφειοκρατία να ενεργεί ως η νέα, εκμεταλλευτική, καπιταλιστική τάξη).
Το πρώτο άτομο που προσδιορίστηκε ως "αναρχικός" ήταν ο Pierre-Joseph Proudhon. Ο Proudhon συνήθως " περιγράφει τον εαυτό του ως σοσιαλιστή ... αν και επέκρινε τόσο την κεντρική δημοκρατία όσο και τον κρατικό σοσιαλισμό, εξακολουθούσε να θεωρείται δημοκράτης και σοσιαλιστής ... όπως ο Bakunin και ο Kropotkin, υποστήριξε τον ακρατικό σοσιαλισμό και κάλεσε για ένα αποκεντρωμένο, αυτοδιαχειριζόμενο σύστημα: Ομοσπονδιακό, από τη βάση. Αρα σοσιαλισμός ίσον αναρχισμός. "(McKay 2011, 23)
Στην εισαγωγή του στο 1910 για τον "αναρχισμό", λήμα που γράφτηκε για την Εγκυκλοπαίδεια Britannica, ο Peter Kropotkin έγραψε: " Όσον αφορά τις οικονομικές τους αντιλήψεις, οι αναρχικοί, είναι οι πιο προωθήμένοι από όλους τους σοσιαλιστές, από τους οποίους αποτελούν την πιο ριζοσπαστική πτέρυγα ... Εξετάστε το σύστημα μισθών και τους καπιταλιστές. Η παραγωγή συνολικά λειτουργοί ως εμπόδιο στην πρόοδο… οι αναρχικοί καταπολεμουν με την ίδια ενέργεια, το κράτος, ως την κύρια υποστήριξη αυτού του συστήματος… αν παραδωθούν στο...
Σημείωση Μεταφραστή*: Το 1931 η Ισπανίδα Αναρχική Federica Montseny, εκφωνεί το λόγο που ακολουθεί στα εγκαίνια ενός Ελευθεριακού Αθήναιου (Ateneo Libertario). Ο λόγος παραμένει διαχρονικός και επίκαιρος, τηρουμένων των αναλογιών, μέχρι και σήμερα.
Σύντροφοι και φίλοι: Ο ευφυής πυρήνας των συντρόφων που οργανώνει αυτό το Αθήναιο είχε την καλοσύνη να με τιμήσει ζητώντας μου να εξηγήσω ποιο είναι το αναρχικό ιδανικό σε όλους σας που συγκεντρώθηκαν αυτό το βράδυ των εγκαινίων του.
Η αποστολή σίγουρα δεν είναι εύκολη. Θα ήταν, αν ήθελα να περιοριστώ σε έναν επιφανειακό ορισμό του αναρχισμού, να επαναλάβω τα χίλια υπερχρησιμοποιημένα θέματα που έχουν συμφωνηθεί...
Σημείωση Μεταφραστή: Ζούμε σε μια εποχή που αν και η Εξουσία φάινεται να έχει εδραιωθεί στην κοινωνία με την νομοτεχνική της καταστολή (οικονομική, αστυνομική, κοκ), οι άνθρωποι δεν έχουν πάψει να αγωνίζονται για ένα καλύτερο κόσμο. Σε αυτό το διαχρονικό κείμενο ο Αμερικανός αναρχικός Wayne Price αναλύει υπερασπίζεται το ιδεώδες του Αναρχισμού ξεπερνώντας το στείρο αυτό δίπολο. Υπερασπίζοντας την αναγκαιότητα και την δυνατότητα του αγώνα στο σήμερα είναι επιβεβλημένος ο αναστοχασμός και η επικαιροποίηση του.
Εισαγωγή
Μαζί με την αναβίωση του αναρχισμού τις τελευταίες δεκαετίες, υπήρξε αυξημένο ενδιαφέρον για την Ουτοπία. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κρίση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018