Λεπτομέρειες

ngnm

Αναρχική Θεωρία

17 Μαρτίου 2025

Camillo Berneri*

Τα σκάνδαλα που εμφανίστηκαν σε υπουργικούς και στρατιωτικούς κύκλους, τα εκατομμύρια που απορρόφησαν σαν βαμπίρ οι κλέφτες με τα παράσημα, η φαρσοκωμωδία και η αγωνία, τα γραφειοκρατικά λάθη που πέταξαν εκατομμύρια και εκατομμύρια στον κάλαθο των αχρήστων σε λανθασμένες ή σκοτεινές συμφωνίες, σε καθυστερήσεις στις αποστολές αγαθών λόγω της τεράστιας γραφειοκρατίας και της τεμπελιάς, το σύνολο των ληστειών και των λαθών που οφείλονται στον περίπλοκο και παρασιτικό μηχανισμό πάνω στον οποίο στηρίζεται ο κρατικός συγκεντρωτισμός δεν είναι κακό ενός συγκεκριμένου καθεστώτος, αλλά είναι το αποτέλεσμα της ύπαρξης του κράτους, ενός συγκεντρωτικού οργανισμού που εμποδίζει, περιορίζει, διαφθείρει το σύνολο της εθνικής ζωής.

Το ενιαίο και συγκεντρωτικό κράτος, είτε αστικό είτε μπολσεβίκικο, είναι ένας μολύβδινος μανδύας που πνίγει την οικονομική και πολιτική ζωή ενός έθνους. Στην κρίση που προκάλεσαν οι οικονομικές συνθήκες που συνοδεύουν τον πόλεμο, η κρατική μηχανή αποκάλυψε όλη της την ανικανότητα. Η νομοθετική και διοικητική ομοιομορφία είναι παράλογη σε ένα έθνος όπως το δικό μας, όπου υπάρχουν τόσο έντονες οικονομικές και ψυχολογικές διαφορές μεταξύ του Βορρά, του Κέντρου και του Νότου. Ένα μπολσεβίκικο κράτος που θα ήθελε να συγκεντρώσει εξουσίες και λειτουργίες σε μια μπολσεβίκικου-τύπου γραφειοκρατία θα προωθούσε μόνο, όπως η σημερινή κυβέρνηση, παρασιτικές υπηρεσίες εις βάρος όλων των παραγωγικών υπηρεσιών.

Τα προβλήματα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του ιταλικού λαού έχουν τη δική τους φυσιογνωμία, διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, από τόπο σε τόπο, και το καθένα απαιτεί τη δική του εξειδικευμένη λύση. Μια σοσιαλιστική κυβέρνηση που θα ήθελε να κάνει τα πάντα θα κατέληγε στον συγκεντρωτισμό, δηλαδή στην πιο μεγάλη και ανεύθυνη γραφειοκρατία. Από αυτή την άποψη, η αναρχική αντικρατική κριτική συμπίπτει με τη δημοκρατική-ομοσπονδιακή, διαφέροντας από αυτήν σε διάφορα σημεία που, προς το παρόν, δεν χρειάζεται να εξετάσουμε.

Μια από τις ανάγκες των συγκεντρωτικών καθεστώτων είναι η γραφειοκρατία, η οποία είναι όλο και πιο παρασιτική, καταπιεστική και ανεύθυνη, όσο περισσότερο τείνει η κυβέρνηση να συγκεντρώνει στα χέρια της τη διαχείριση των διαφόρων κλάδων της οικονομικής και νομικής ζωής του έθνους. Τα υπουργεία είναι οι κύριοι κόμβοι της γραφειοκρατίας. Σε αυτά απευθύνονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι για να ζητήσουν μέτρα, να διεκδικήσουν αξιώσεις, να προστατεύσουν συμφέροντα. Από τις απαντήσεις που δίνονται έπειτα από μήνες, το μπέρδεμα των εγγράφων, για να μην αναφερθούμε στις ίντριγκες και τη διαφθορά, είναι ένα σύνολο πραγμάτων που καθιστούν την υπουργική γραφειοκρατία την πιο τερατώδη έκφραση του τεχνικού, νομικού και διοικητικού συγκεντρωτισμού.

Πολλοί σοσιαλιστές προτείνουν τη δημοτική αυτονομία. Αυτή η αποκέντρωση είναι πλασματική αν δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να μετατρέψει τους Δήμους σε μικρά υπουργεία. Ας δούμε τι θα συνέβαινε αν, έχοντας ανατρέψει την κεντρική κυβέρνηση, δηλαδή την υπουργική κυβέρνηση, η διοικητική εξουσία περνούσε στους Δήμους, οι οποίοι παραμένουν αυτό που είναι σήμερα αλλά με μεγαλύτερες εξουσίες.

Ο λαϊκός κομισάριος, έχοντας αναλάβει τον Δήμο, εκδίδει ένα μανιφέστο με το οποίο καλεί τους πολίτες να απευθύνουν τα παράπονά τους, απογοητευμένοι από τις αστικές διοικήσεις, προς τον ίδιο και, αν δεν συνεχίσει με τις παλιές μεθόδους ίντριγκας, αυτό που θα συμβεί είναι ότι ο κομισάριος αυτός θα κατακλυστεί από παράπονα, ερωτήσεις,...

Περισσότερα …