ngnm

Αναρχική Θεωρία

05 Μαρτίου 2024

Σημείωση Μεταφραστή*: Ο Αναρχισμός κατά την ιστορική του διαδρομή προσέλκυσε πλήθος ανθρώπων και ιδεών. Από το ατομικό έως το συλλογικό και από το αθεϊστικό μέχρι και το πνευματικό. Το παρών κείμενο που μας έρχεται από το μακρινό 1900, από μια ιδιαίτερη μορφή που δεν χρειάζεται παρουσίαση από αυτήν του Λ. Τολστόι. Σε αυτό το κείμενο ο Τολστόι αναπτύσσει την δική του ιδιαίτερη αναρχοχριστιανική και ειρηνιστική πεποίθηση. Ακόμα και αν δεν συμφωνούμε με αυτόν τον μεταφυσικό τρόπο της αγαθότητας που προτάσσει ο συγγραφέας μας δείχνει την ανάγκη και την διαχρονική επικαιρότητα της πολιτικής ανυπακοής.

Οι αναρχικοί έχουν δίκιο σε όλα. στην άρνηση της υπάρχουσας τάξης και στον ισχυρισμό ότι, χωρίς Αρχή, δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη βία από αυτή της Αρχής υπό τις υπάρχουσες συνθήκες. Κάνουν λάθος μόνο όταν πιστεύουν ότι η αναρχία μπορεί να εγκαθιδρυθεί από μια βίαιη επανάσταση. Αλλά θα θεσμοθετηθεί μόνο αν υπάρχουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι που δεν χρειάζονται την προστασία της κυβερνητικής εξουσίας και αν υπάρχουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι που θα ντρέπονται να εφαρμόσουν αυτή την εξουσία.

«Η καπιταλιστική οργάνωση θα περάσει στα χέρια των εργατών και τότε δεν θα υπάρχει πια καταπίεση αυτών των εργατών και άνιση κατανομή των κερδών». [Μαρξιστής]

"Αλλά ποιος θα καθορίσει τα έργα; Ποιος θα τα διαχειριστεί;» [Αναρχικός]

«Θα συνεχιστεί από μόνη της. Οι ίδιοι οι εργάτες θα κανονίσουν τα πάντα». [Μαρξιστής]
Αλλά η καπιταλιστική οργάνωση ιδρύθηκε ακριβώς επειδή, για κάθε πρακτική υπόθεση, υπάρχει ανάγκη για διαχειριστές εφοδιασμένους με εξουσία. Αν υπάρξει δουλειά, θα υπάρξει ηγεσία, διαχειριστές με εξουσία. Και όταν υπάρχει εξουσία, θα υπάρξει κατάχρηση της – το ίδιο πράγμα εναντίον του οποίου αγωνίζεστε τώρα». [Αναρχικός]

* 

Στο ερώτημα, πώς να είσαι χωρίς κράτος, χωρίς δικαστήρια, στρατούς και ούτω καθεξής, δεν μπορεί να δοθεί απάντηση, επειδή το ερώτημα είναι κακώς διατυπωμένο. Το πρόβλημα δεν είναι πώς να κανονίσουμε ένα κράτος σύμφωνα με το σημερινό πρότυπο ή μετά από ένα νέο πρότυπο. Ούτε εγώ, ούτε κανένας από εμάς, έχουμε διοριστεί για να διευθετήσουμε αυτό το ζήτημα.

Αλλά, αν και οικειοθελώς, αλλά αναπόφευκτα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα, πώς θα ενεργήσω μπροστά στο πρόβλημα που προκύπτει ποτέ μπροστά μου; Πρέπει να υποτάξω τη συνείδησή μου στις πράξεις που συμβαίνουν γύρω μου, πρέπει να διακηρύξω τον εαυτό μου σε συμφωνία με την κυβέρνηση, η οποία κρεμάει ανθρώπους που σφάλλουν, στέλνει στρατιώτες να δολοφονήσουν, αποθαρρύνει τα έθνη με όπιο και πνεύμα, και ούτω καθεξής, ή πρέπει να υποτάξω τις πράξεις μου στη συνείδηση, δηλαδή να μην συμμετάσχω στην κυβέρνηση, οι ενέργειες της οποίας είναι αντίθετες με τη λογική;

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτού, τι είδους κυβέρνηση θα υπάρξει — για όλα αυτά δεν ξέρω τίποτα· όχι ότι δεν θέλω να ξέρω. αλλά ότι δεν μπορώ. Ξέρω μόνο ότι τίποτα κακό δεν μπορεί να προκύψει αν ακολουθήσω την ανώτερη καθοδήγηση της σοφίας και της αγάπης, ή της σοφής αγάπης, η οποία είναι εμφυτευμένη μέσα μου, ακριβώς όπως τίποτα κακό δεν έρχεται από τη μέλισσα ακολουθώντας το ένστικτο που έχει εμφυτευτεί μέσα της, και πετώντας έξω από την κυψέλη με το σμήνος, θα...

Περισσότερα …