Σημείωση Μεταφραστή
Ο Ρώσος αναρχικός Νικολάι Ιβάνοβιτς Παβλόφ αποτελεί μια σημαντική αλλά άγνωστη μορφή του Ρωσικού Αναρχικού κινήματος, αρχικά εντάχθηκε στο Σοσιαλεπαναστατικό Κόμμα το 1901. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1905 έλαβε μέρος στην ένοπλη εξέγερση του ποινικού τάγματος των στρατιωτών στο Bobruisk. Στη συνέχεια συνελήφθη τέσσερις φορές και καταδικάστηκε σε θάνατο, περνώντας πέντε χρόνια στη φυλακή. Το 1910 δραπέτευσε στο εξωτερικό όπου έγινε αναρχικός-κομμουνιστής.
Το 1917 ήταν ένα από τα ηγετικά στελέχη της Ομοσπονδίας Αναρχικών Κομμουνιστών της Πετρούπολης και στη συνέχεια της Ένωσης Αναρχοσυνδικαλιστικής Προπαγάνδας - Φωνή της Εργασίας. Συμμετείχε ενεργά στις εξεγέρσεις του Ιουλίου και του Οκτώβρη ενάντια στην Προσωρινή Κυβέρνηση του Κερένσκι. Έγραψε την περίφημη και γνωστή δήλωση «Γιατί είμαι αναρχικός» στις 23 Οκτωβρίου 1917 στην εφημερίδα Vol'nyi Kronshtadt. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, υπήρξε ηγετικό στέλεχος της Ένωσης Αρτοποιών της Μόσχας, μέλος της Γραμματείας των Ρώσων Αναρχοσυνδικαλιστών (1918) και της Γραμματείας της Ένωσης Αναρχικών των Εργατών της Μόσχας (1920-1922) και του Προσωρινού Εκτελεστικού Γραφείου της Ρωσικής Συνομοσπονδίας Αναρχικών-Συνδικαλιστών (1920-1921). Αυτός και άλλοι αναρχικοί κομμουνιστές και αναρχοσυνδικαλιστές της Μόσχας ενώθηκαν για να ιδρύσουν την Ένωση Αναρχοσυνδικαλιστών-Κομμουνιστών της Μόσχας στις αρχές του 1919.
Ο Παβλόφ εκλέχθηκε επανειλημμένα από τους εργάτες στο Σοβιέτ της πόλης της Μόσχας. Όταν το κομμουνιστικό καθεστώς προσπάθησε να αντικαταστήσει τους αντιπροσώπους στο συνδικάτο των αρτοποιών με τους δικούς τους διορισμένους, οι αρτοποιοί εξεγέρθηκαν και απείλησαν να σταματήσουν να εργάζονται. Όταν η Τσεκά προσπάθησε να συλλάβει τον Παβλόφ, τον εκλεγμένο υποψήφιο, οι αρτοποιοί τον περικύκλωσαν, επιτρέποντάς του να φτάσει στο σπίτι με ασφάλεια. Στη συνέχεια εξέδωσαν τελεσίγραφο που σήμαινε ότι οι αρχές υπαναχώρησαν από την καθαίρεση της επιλογής τους για τον Παβλόφ.
Η ένωση αρτοποιών της Μόσχας ήταν ένα προπύργιο του αναρχισμού, μαζί με παρόμοια τμήματα στο Κίεβο και το Χάρκοβο. Επέκρινε έντονα τα επίσημα κομμουνιστικά συνδικάτα ως ελεγχόμενα από το κράτος και λειτουργούσαν για την αστυνόμευση των εργαζομένων. Μαζί με τους αναρχικούς και σε στενή συνεργασία μαζί τους ήταν οι Εσέροι-Μαξιμαλιστές. Μαξιμαλιστές όπως ο Νιουσένκοφ εκλέγονταν επίσης ως αντιπρόσωποι από τους αρτοποιούς, καθώς και ένας αριστερός εσέρος, ο Ι. Στάινμπεργκ. Οι αρτοποιοί εργάζονταν σε δύο μεγάλους συνεταιρισμούς (artels), την Freedom of Labour και την Anthill.
Στη συνέχεια, το Συνδικαλιστικό Συμβούλιο της Μόσχας, ελεγχόμενο από το καθεστώς, αποφάσισε να διαλύσει την ένωση αρτοποιών στις 17-18 Ιουνίου 1920. Ο Pavlov συνελήφθη, μαζί με τον Niushenkov και έναν άλλο μαξιμαλιστή, τον Kamyshev. Συνελήφθησαν επίσης δύο μέλη του τμήματος, ο Kusnetsov και ο Viurgov. Ο Παβλόφ εκδιώχθηκε από την κατοχή θέσεων στην ένωση και από την εντολή του αντιπροσώπου στο Σοβιέτ της Μόσχας.
Το σπίτι του Pavlov στο 18 Bolshoi Cheryshevsky δέχθηκε επιδρομή από την Cheka στις 24 Οκτωβρίου 1920, όταν μια συνάντηση αναρχικών έλαβε χώρα εκεί. Ο Παβλόφ συνελήφθη μαζί με τον Βολίν, ο οποίος μόλις είχε απελευθερωθεί από μια φυλακή της Τσεκά, και πενήντα άλλους. Αργότερα, την 1η Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, ο ίδιος, ο Βολίν και όλοι οι συμμετέχοντες σε ένα συνέδριο αναρχοσυνδικαλιστών στο Χάρκοβο συνελήφθησαν από την Τσεκά.
Στις 8 Φεβρουαρίου 1921, μαθαίνοντας για τη σοβαρή κατάσταση του Κροπότκιν, πήγε με την Έμμα Γκόλντμαν, τον Αλεξάντερ Μπέρκμαν και τον Αλεξάντερ Σαπίρο να τον επισκεφθούν. Δυστυχώς το τρένο καθυστέρησε και ο Κροπότκιν πέθανε μία ώρα πριν φτάσουν. Ο Παβλόφ στη συνέχεια συμμετείχε ενεργά στην επιτροπή για την προετοιμασία της κηδείας του Κροπότκιν. Τον βλέπουμε στην ταινία μικρού μήκους αφιερωμένη στην κηδεία, η οποία επανεμφανίστηκε πρόσφατα. Αργότερα, στις 8 Ιουνίου του ίδιου έτους, ο Παβλόφ συνελήφθη μαζί με τον Βασίλι Λούκιτς Πανιούσκιν, τον ναύτη της Κροστάνδης. Εξορίστηκε για ένα χρόνο στις εκβολές του ποταμού North Dvina.
Οι διάφορες περίοδοι του Pavlov στη φυλακή είχαν επηρεάσει σοβαρά την υγεία του και η συνεχής πίεση και οι επαναλαμβανόμενες συλλήψεις τον ανάγκασαν να αποσυρθεί από το αναρχικό κίνημα. Ωστόσο, αυτό δεν τον εμπόδισε να συλληφθεί ως «αναρχικός παράνομος μαχητής» το 1930 και να εξοριστεί στην Τασκένδη της Κεντρικής Ασίας για τρία χρόνια, όπου σύντομα πέθανε στις 29 Ιουλίου 1932.
Γιατί είμαι αναρχικός
Είμαι αναρχικός επειδή η σύγχρονη κοινωνία χωρίζεται σε δύο αντίθετες τάξεις: τους εξαθλιωμένους και στερημένους εργάτες και αγρότες που έχουν δημιουργήσει με τα ίδια τους τα χέρια και τον δικό τους τεράστιο μόχθο όλα τα πλούτη αυτής της γης και τους πλούσιους, τους βασιλιάδες και τους προέδρους που έχουν κατασχέσει όλα αυτά τα πλούτη για τον εαυτό τους. Απέναντι σ' αυτούς τους παρασιτικούς καπιταλιστές και κυβερνώντες βασιλιάδες και προέδρους ξεσηκώθηκε μέσα μου ένα αίσθημα οργής, αγανάκτησης και απέχθειας, ενώ την ίδια στιγμή ένιωσα θλίψη και συμπόνια για το εργαζόμενο προλεταριάτο που υπήρξε αιώνια σκλάβος στη φαυλότητα της παγκόσμιας αστικής τάξης.
Είμαι αναρχικός επειδή περιφρονώ και απεχθάνομαι κάθε εξουσία, αφού κάθε εξουσία βασίζεται στην αδικία, την εκμετάλλευση και τον καταναγκασμό πάνω στην ανθρώπινη προσωπικότητα. Η εξουσία αποκτηνώνει το άτομο και το κάνει σκλάβο.
Είμαι πολέμιος της ατομικής ιδιοκτησίας όταν αυτή κατέχεται από μεμονωμένα καπιταλιστικά παράσιτα, γιατί η ατομική ιδιοκτησία είναι κλοπή.[1]
Είμαι αναρχικός γιατί υπόκειμαι σε απερίφραστη κριτική και μομφή στην αστική ηθική, καθώς και στην ψευδή και διαστρεβλωμένη αστική επιστήμη και θρησκεία, που καλύπτουν την ανθρώπινη προσωπικότητα στο σκοτάδι και εμποδίζουν την ανεξάρτητη ανάπτυξή της.
Είμαι αναρχικός γιατί δεν μπορώ να παραμείνω σιωπηλός ενώ η ιδιοκτήτρια ταξική τάξη καταπιέζει και ταπεινώνει τους εργάτες χωρίς ιδιοκτησία, τους εργάτες και τους αγρότες. Σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο τα πτώματα μπορούν να παραμείνουν σιωπηλά, όχι τα ζωντανά ανθρώπινα όντα.
Είμαι αναρχικός επειδή πιστεύω στην αλήθεια του αναρχικού ιδεώδους, το οποίο επιδιώκει να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από την εξουσία του καπιταλισμού και την εξαπάτηση της θρησκείας.
Είμαι αναρχικός επειδή πιστεύω μόνο στις δημιουργικές δυνάμεις και την ανεξαρτησία ενός ενωμένου προλεταριάτου και όχι των ηγετών των πολιτικών κομμάτων διαφόρων ειδών.
Είμαι αναρχικός επειδή πιστεύω ότι η σημερινή πάλη μεταξύ των τάξεων θα τελειώσει μόνο όταν οι εργαζόμενες μάζες, οργανωμένες ως τάξη, κερδίσουν τα πραγματικά τους συμφέροντα και κατακτήσουν, μέσω μιας βίαιης κοινωνικής επανάστασης, όλα τα πλούτη της γης. Έχοντας επιτύχει μια τέτοια ανατροπή και έχοντας καταργήσει όλους τους θεσμούς της κυβέρνησης και της εξουσίας, η καταπιεζόμενη τάξη πρέπει να διακηρύξει μια κοινωνία ελεύθερων παραγωγών που θα προσπαθήσει να ικανοποιήσει τις ανάγκες κάθε ατόμου, το οποίο με τη σειρά του πρέπει να δώσει στην κοινωνία την εργασία του και το ενδιαφέρον του για την ευημερία της ανθρωπότητας.
Δεν έχω αυταπάτες από την ηχηρή και χυδαία «σοσιαλιστική» φάση της «δικτατορίας του προλεταριάτου και της αγροτιάς». Η δικτατορία είναι συνώνυμο της εξουσίας και η εξουσία είναι κάτι ξένο προς τις μάζες. Η εξουσία πάντα και παντού διαφθείρει τους άρχοντες, οι οποίοι παίζουν το ρόλο των μυγών στα κέρατα ενός βοδιού σε ένα βοσκότοπο, δηλητηριώδεις μύγες που από καιρό σε καιρό δαγκώνουν το βόδι και μολύνουν το αίμα του, αποστραγγίζοντας την ενέργειά του και σκοτώνοντας την ανεξάρτητη πρωτοβουλία του.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η εξουσία θα εξαφανιστεί με την εξαφάνιση του καπιταλισμού. Οι ίδιες οι λαϊκές μάζες θα διευθύνουν τις υποθέσεις τους σε ίσες και κοινοτικές γραμμές σε ελεύθερες κοινότητες.
Είμαι αναρχικός επειδή προσπαθώ με τη δική μου προσωπική πρωτοβουλία να εντυπώσω στις μάζες την ιδέα του αναρχικού κομμουνισμού. Ερμηνεύω τον κομμουνισμό με όλη τη σημασία της λέξης, γιατί θα βρω τη δική μου ευτυχία στην κοινή ευτυχία ελεύθερων και αυτόνομων ανθρώπων όπως εγώ.
*Έρευνα-Μετάφραση: Αργύρης Αργυριάδης.
1. Ο υπαινιγμός εδώ είναι στο διάσημο ρητό του Pierre-Joseph Proudhon, «Η ιδιοκτησία είναι κλοπή». Κορυφαίος Γάλλος ριζοσπάστης, ο Προυντόν (1809-65) ήταν η πρώτη σημαντική προσωπικότητα που αυτοαποκαλείται «αναρχικός» και έγινε ένας από τους ιδρυτές του αναρχικού κινήματος.
