Λεπτομέρειες

ngnm

Γενικά Άρθρα

18 Φεβρουαρίου 2025

Δεν είμαστε κάτι λιγότερο από τους εργάτες στην Κομμούνα του Παρισιού: αντιστάθηκαν για 70 ημέρες και εμείς συνεχίζουμε για ενάμιση χρόνο.
Omar Aziz, 2012

Της Leila Al Shami*

Στις 18 Μαρτίου 2021, άνθρωποι σε όλο τον κόσμο γιόρτασαν την επέτειο των 150 χρόνων από την Κομμούνα του Παρισιού. Εκείνη τη χρονολογία, απλοί άντρες και γυναίκες διεκδίκησαν την εξουσία για τους εαυτούς τους, ανέλαβαν τον ελεγχο της πόλης τους και διαχειρίστηκαν τις υποθέσεις τους ανεξάρτητα από το κράτος για πάνω από δύο μήνες, προτού συντριβούν σε μια αιματηρή εβδομάδα από τη γαλλική κυβέρνηση στις Βερσαλλίες. Το πείραμα των Κομμουνάρων της αυτόνομης, δημοκρατικής αυτοοργάνωσης –ως μέσου τόσο για την αντίσταση στην κρατική τυραννία όσο και για τη δημιουργία μια ριζικής εναλλακτικής λύσης– κατέχει μια σημαντική θέση στο συλλογικό φαντασιακό και έχει εμπνεύσει γενιές επαναστατών.

Στις 18 Μαρτίου πέρασε άλλη μία επέτειος, αλλά σίγουρα με πολύ λιγότερη αναγνώριση παγκοσμίως: την ίδια ακριβώς ημερομηνία πριν από μια δεκαετία, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις μεγάλης κλίμακας στη νότια συριακή πόλη Dera’a ως απάντηση στη σύλληψη και βασανισμό μιας ομάδας παιδιών σχολείου που είχαν ζωγραφίσει αντικυβερνητικά γκράφιτι σε τοίχο. Οι δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ εναντίον των διαδηλωτών, σκοτώνοντας τουλάχιστον 4 και προκαλώντας ευρέως τη δημόσια οργή.

Τις μέρες που ακολούθησαν, διαμαρτυρίες εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα που μετατράπηκαν σε ένα επαναστατικό κίνημα, απαιτώντας ελευθερία από τη δικτατορία 4 δεκαετιών του καθεστώτος Άσαντ.

Τα επόμενα χρόνια, κι ενώ οι άνθρωποι πήραν τα όπλα και ανάγκασαν το κράτος να υποχωρήσει από τις κοινότητές τους, οι Σύριοι συμμετείχαν σε αξιοσημείωτα πειράματα αυτόνομης αυτοοργάνωσης παρά τη βαρβαρότητα της αντεπανάστασης που εξαπολύθηκε εναντίον τους.

Ήδη από το 2012, ο Omar Aziz, Σύριος οικονομολόγος, διανοούμενος και αναρχικός αντιφρονούντας, συνέκρινε το πρώτο από αυτά τα πειράματα με την Κομμούνα του Παρισιού.

Ο Omar Aziz δεν ήταν ένας απλός παρατηρητής των γεγονότων που έλαβαν χώρα στη Συρία. Ενώ ζούσε και εργαζόταν στην εξορία, επέστρεψε στην πατρίδα του τη Δαμασκό το 2011, σε ηλικία 63 ετών, για να συμμετάσχει στην εξέγερση ενάντια στο καθεστώς. Ασχολήθηκε με την επαναστατική οργάνωση και παρείχε βοήθεια σε οικογένειες που εκτοπίστηκαν από τα προάστια της Δαμασκού υπό το καθεστώς επίθεσης. Ο Aziz εμπνεύστηκε από το επίπεδο αυτοοργάνωσης που είχε το κίνημα στην αντίστασή του στο καθεστώς. Στις πόλεις και τις γειτονιές ολόκληρης της χώρας, οι επαναστάτες είχαν σχηματίσει τοπικές συντονιστικές επιτροπές. Αυτά ήταν οριζόντια οργανωμένα φόρουμ μέσω των οποίων θα σχεδίαζαν διαμαρτυρίες και θα μοιράζονταν πληροφορίες σχετικά με τα επιτεύγματα της επανάστασης και τη βίαιη καταστολή που αντιμετώπιζε το κίνημα. 

Προωθούσαν τη μη βίαιη πολιτική ανυπακοή και συμπεριλάμβαναν τις γυναίκες και τους άνδρες όλων των κοινωνικών, θρησκευτικών και εθνοτικών ομάδων. Οι επαναστάτες οργάνωναν επίσης την παροχή καλαθιών τροφίμων σε όσους είχαν ανάγκη και δημιούργησαν ιατρικά κέντρα κατάλληλα για τους τραυματισμένους διαδηλωτές που φοβούνταν να πάνε σε νοσοκομεία λόγω του κινδύνου σύλληψης.

Ο Aziz πίστευε ότι, παρόλο που τέτοιες δραστηριότητες αποτελούσαν σημαντικό μέσο για την αντίσταση στο καθεστώς και όντως αμφισβήτησαν την εξουσία του, δεν προχώρησαν αρκετά παραπέρα. Μέσω της οργάνωσής τους, οι επαναστάτες ανέπτυσσαν νέες σχέσεις ανεξάρτητα από το κράτος με βάση...

Περισσότερα …