Mε αφορμή την πανυγειονομική απεργία την Τετάρτη, 19 Μαρτίου (αύριο), ας δούμε τι είναι ένα σύστημα υγείας και ποιος ο σκοπός του. Στόχος του κειμένου αυτού είναι να αποσαφηνίσει τι εννοούμε ως Αναρχικοί για την Δημόσια Υγεία και τι υπερασπιζόμαστε, ώστε να γίνει κατανοητή η διακριτή διαφορά του αγώνα μας για μια καλύτερη παροχή υπηρεσιών υγείας μακριά από τον ρεφορμισμό και τον συνακόλουθο κρατισμό του.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με κάποιες απαραίτητες διευκρινήσεις. Ο όρος «Σύστημα Υγείας» χρησιμοποιείται με μεγάλη ποικιλία σημασιών. Αν και έχει καθιερωθεί το σύστημα υγείας να ταυτίζεται με το σύστημα της ιατρικής περίθαλψης, πρέπει να σημειωθεί ότι είναι κάτι πολύ ευρύτερο. Το σύστημα υγείας περιλαμβάνει όχι μόνο τη συμβατική ιατρική περίθαλψη αλλά και υπηρεσίες που έχουν σχέση με πρόληψη και προαγωγή υγείας, με οικογενειακό προγραμματισμό, διατροφή, υπηρεσίες στέγης, ύδρευσης και αποχέτευσης, υγιεινής της κατοικίας & εργασίας κ.ά. καθώς έχει αποδειχθεί ότι η υγεία επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες και η ασθένεια αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά μόνο με διατομεακή συνεργασία. Συνεπώς η ιατρική περίθαλψη αποτελεί ένα υποσύνολο του ευρύτερου συστήματος υγείας. Έχοντας υπόψη λοιπόν τι είναι σύστημα γενικά, μπορούμε να ορίσουμε ως «σύστημα υγείας» το σύνολο των υγειονομικών μονάδων οι οποίες βρίσκονται σε συνεχή συνεργασία και λειτουργική αλληλεξάρτηση με σκοπό τη διατήρηση και προαγωγή της υγείας ενός πληθυσμού. Να σημειωθεί δε πως η υγεία δεν ορίζεται πλέον σαν η απουσία νόσου αλλά ως η πλήρης φυσική, ψυχική και κοινωνική ευεξία του ατόμου.
Τα υποσύνολα που απαρτίζουν ένα γενικό σύστημα υγείας
Το ενδιαφέρον μας για τον προσδιορισμό του συστήματος υγείας δεν επικεντρώνεται μόνο στην παραγωγή ή στη διανομή υπηρεσιών αλλά και στο επίπεδο υγείας του πληθυσμού, το οποίο αποτελεί και τον βασικό σκοπό του συστήματος. Επομένως, το σύστημα υγείας θα μπορούσε να προσδιοριστεί ως ένα σύστημα που αποτελείται από τρία υποσύνολα, τα οποία βρίσκονται σε δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ τους:
α) Το επίπεδο υγείας του πληθυσμού και η εξέλιξή του.
β) Η παραγωγή υπηρεσιών υγείας.
γ) Οι μηχανισμοί κάλυψης δαπανών.
Το πρώτο υποσύνολο αφορά στην έρευνα και τις μετρήσεις της κατάστασης υγείας του γενικού πληθυσμού.
Το δεύτερο αφορά την παραγωγή υπηρεσιών και αγαθών υγείας. Αποτελείται από το σύνολο των υγειονομικών μονάδων που βρίσκονται σε συνεχή συνεργασία και λειτουργική αλληλεπίδραση. Σκοπός αυτού είναι η προστασία, η διατήρηση και προαγωγή της υγείας και υγιεινής του γενικού πληθυσμού. Η διάρθρωση του διακρίνεται από τις παρακάτω δομές:
Τις εισροές οι οποίες είναι η κτηριακή υποδομή, ο εξοπλισμός, το ανθρώπινο κεφάλαιο και οι οικονομικοί πόροι για την λειτουργία του.
Τις διαδικασίες, οι οποίες προσδιορίζονται ως τέτοιες με την έννοια ότι ο ασθενής που προσέρχεται στο σύστημα υγείας προκαλεί μια διαδικασία υπηρεσιών (λήψη ιστορικού, εργαστηριακός και κλινικός έλεγχος, διάγνωση, θεραπεία, αποκατάσταση, και επανέλεγχος).
Τις εκροές οι οποίες είναι η διάρκεια νοσηλείας, οι εισαγωγές, οι εξετάσεις κ.λπ. .
Το τρίτο υποσύνολο αναφέρεται στους μηχανισμούς κάλυψης των δαπανών. Εδώ λαμβάνονται υπόψη όλοι οι παράγοντες ώστε να καταφέρει να λειτουργήσει όλο το σύστημα, με τις παρακάτω παραμέτρους:
Οι δαπάνες υγείας αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς και θέτουν σε πραγματικό κίνδυνο την κοινωνική και οικονομική συνοχή όλων των χωρών του κόσμου.
Η...
Γρηγόρης Αγκυραλίδης*
Το πρώτο που μπορούμε να σχολιάσουμε για το μισογυνισμό του Ροΐδη είναι ότι απλά αντικατοπτρίζει αιώνες και αιώνες πατριαρχίας και μισογυνισμού. Είναι ολοφάνερο ότι ήταν κάθετα αντίθετος στο εκκολαπτόμενο φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα της εποχής. Αυτό σίγουρα έρχεται σε αντίθεση με το να χαρακτηρίζεται «σύγχρονος». Εμφανίζεται μάλλον ως μία φαλλοκρατική, πατριαρχική και σεξιστική καρικατούρα που ακόμα και κατά την εποχή του συνάντησε αντιδράσεις. Ιδωμένος δε υπό μία σύγχρονη οπτική, αυτή η πτυχή του, τουλάχιστον, μοιάζει μάλλον κωμική…
Ο Εμμανουήλ Ροΐδης γεννήθηκε στη Σύρο το 1836. Καταγόταν από εύπορη και αριστοκρατική οικογένεια. Ταξίδεψε αρκετά, σε χώρες όπως...
Η παρούσα χρονική περίοδος διακρίνεται από την πιο οξεία νεοφιλελεύθερη επίθεση των τελευταίων δεκαετιών, μια επίθεση του Κεφαλαίου απέναντι στην εργατική τάξη, με κύριο συνένοχο το Κράτος, που λειτουργεί πάντα υπέρ των αφεντικών.
Ακρίβεια, υψηλά ενοίκια, πάγωμα των μισθών και φυσικά ο μπαμπούλας της ανεργίας ως αποτρεπτικός παράγοντας για όσους δυσανασχετούν. Τα αφεντικά έχουν ξεσαλώσει σε κάθε κλάδο, όπως και στον δικό μας, και απαντάνε στις διεκδικήσεις των εργαζομένων με μαζικές απολύσεις, ακόμα και συνδικαλιστικών εκπροσώπων, κάτι εντελώς αυθαίρετο, όπως πχ. στην Teleperformance ή καταργώντας κάθε έννοια τσίπας, όπως στην περίπτωση της απόλυσής της νέας μητέρας στον ΟΤΕ στην...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018