ngnm

Γενικά Άρθρα

21 Απριλίου 2024

Ⅰ

Πριν από πολλά χρόνια και, πιο συγκεκριμένα, το 1931 είχε κυκλοφορήσει η πρωτοποριακή, για την εποχή της, μελέτη του Κ(ωνσταντίνου) (Δημητρίου). Καραβίδα με τίτλο «Αγροτικά» και υπότιτλο «Μελέτη Συγκριτική». Το «επίμετρον Δ΄» του ογκώδους εκείνου βιβλίου έφερε τον τίτλο «Οι Πειρασμοί της Αγροτικής Δημαγωγίας» και συμπεριλαμβάνεται στις σελίδες 690 έως 695 τούτου. Πρόκειται για κείμενο που καταδεικνύει, με αξιομνημόνευτη δηκτικότητα και γλαφυρό ύφος, το σαθρό αξιακό υπόβαθρο των γραβατοφόρων επαγγελματιών «αγροτοπατέρων» που λυμαίνονταν την υπερπληθυσμένη, τότε, ελληνική ύπαιθρο.

Το βιβλίο εκείνο επανεκδόθηκε, με φωτογραφική ανατύπωση της έκδοσης του 1931, από τις εκδόσεις Παπαζήση με πρόλογο του Ιωάννη Πεσματζόγλου και εισαγωγή του Νίκου Μουζέλη.[1] Παρατηρώντας τον Στέφανο Κασελάκη, τον νεόκοπο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, αυτής της φιλοδέσποτης Αριστεράς, να ανεβοκατεβαίνει, αδέξια και αμήχανα, στα τρακτέρ των ευρισκομένων σε πανελλαδική κινητοποίηση αγροτών, συνειρμικά ανασύραμε από την μνήμη μας τις δηκτικές μεν, ορθές δε παρατηρήσεις του Κ. Δ. Καραβίδα του 1931. Ο Στέφανος Κασελάκης και η φιλοδέσποτη Αριστερά του δεν διεκδικούν εύσημα πρωτοτυπίας στην άγρα αγροτικών συνειδήσεων. Κάθε άλλο! Πριν από χρόνια τα ίδια έπραττε ο κατ’ επανάληψη υπουργός της Δεξιάς Σωτήρης Χατζηγάκης και τόσοι άλλοι βουλευτές και τέως υπουργοί της διαχρονικής αντιπολίτευσης ταπεινοί, άμα τε και ιδιοτελείς ψηφοσυλλέκτες της αγροτικής εκλογικής δεξαμενής. Μεταξύ αυτών και ο τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Μέχρι το τέλος της ξενικής φασιστικής Κατοχής και την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, οι Έλληνες αγρότες συναποτελούσαν μια γιγαντιαία εκλογική δεξαμενή, η δε υπερπληθυσμένη ελληνική ύπαιθρος αντιπροσώπευε το φανερό αντικείμενο του πόθου του πολιτικού – και πελατειακού – συστήματος της χώρας. Το μέγεθος της λείας ήταν τέτοιο που προσφερόταν να ανταμείψει την οποιαδήποτε προσπάθεια. Προς επίρρωση των προαναφερθέντων ας υπογραμμίσουμε τούτο: Δεν μπορεί να εκληφθεί ως μια απλή σύμπτωση το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, ιδρυτής και πρόεδρος του Κόμματος «Δημοκρατική Ένωσις», μετονόμασε στις 15-9-1926 το Κόμμα του σε «Αγροτικόν-Εργατικόν Κόμμα», προσπαθώντας να προσδώσει σ’ αυτό περισσότερο αριστερό χαρακτήρα και προσανατολισμό. Έτσι, η «Δημοκρατική Ένωσις» πρόσθεσε το 1926 τον υπότιτλο «Αγροτικόν και Εργατικόν Κόμμα» και, στην συνέχεια, στις 8-5-1928 προσέλαβε οριστικά τον τίτλο «Αγροτικόν και Εργατικόν Κόμμα»[2].

Ωστόσο η αγροτοεργατική στιλβηδόνα του Κόμματος του Αλέξανδρου Παπαναστασίου ουδόλως τον απέτρεψε από το να θεωρεί υποχρέωσή του να αποκηρύσσει σε κάθε ευκαιρία τον «μποσελβικισμό». Μάλιστα έφτασε στο σημείο να δηλώσει μέσα στην Βουλή, και να καταγραφεί στην «Εφημερίδα των Συζητήσεων της Βουλής των Ελλήνων (4-12/11/1932)» ότι «δεν παρίσταται ανάγκη της παρουσίας του κομμουνιστικού κόμματος εις την Βουλήν», ενός Κόμματος που ουδόλως ανταποκρίνεται «προς τας πραγματικάς ελληνικάς συνθήκας» και υφίσταται «λόγω της ενισχύσεως μιας ξένης προπαγάνδας».[3] Πρόκειται για βαθύ, ανεπεξέργαστο αντικομμουνισμό που αποκαθηλώνει την απόπειρα αριστερής στιλβηδόνας της προμετωπίδας του Κόμματός του και καθιστά πρόδηλη την προσπάθειά του να εξαπατήσει αγρότες και εργάτες προς εκλογική ενίσχυση του Κόμματός του. Αυτός ο ίδιος, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, προκειμένου να υπερασπισθεί το κεφάλι του, ως κοινός κατηγορούμενος, δικαζόμενος, αργότερα από την «Δεξιά», επικαλέστηκε ανερυθρίαστα ως ελαφρυντικό του ότι «κτύπησε τον κομμουνισμό», υπενθυμίζοντας στους δικαστές του ότι αυτός πρώτος πρότεινε να διωχθούν από τη Βουλή οι κομμουνιστές βουλευτές. Επιπλέον, λίγο πιο κει, δεχότανε μ’ ευχαρίστηση τα μέτρα που λάμβανε...

Περισσότερα …