Λεπτομέρειες

ngnm

Αναρχική Παρέμβαση

20 Φεβρουαρίου 2025

Επιστολή προς τον Georg Herwegh τον Αύγουστο του 1848

Σημείωση Μεταφραστή: Αυτή η επιστολή προς τον Georg Herwegh τον Αύγουστο του 1848 (το έτος των μεγάλων επανάστάσεων) από την χρονιά αυτή μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε για την διακριτή ανάπτυξη του αναρχισμου ως κίvημα. Σύμφωνα δε με τον Max Nettlau είναι η πρώτη γραπτή αναφορά του Μιχαήλ Μπακούνιν και αφορά τη στροφή του από τον Πανσλαβισμό στον Αναρχισμό. Ο Georg Herwegh ήταν Γερμανός σοσιαλιστής ποιητής ο οποίος οδήγησε την Γερμανική Δημοκρατική Λεγεώνα, μια εθελοντική μονάδα που σχηματίστηκε από εξόριστους Γερμανούς τεχνίτες και άλλους μετανάστες στο Παρίσι στις αρχές της γερμανικής επανάστασης του 1848 για να υποστηρίξει το ριζοσπαστικό Δημοκρατικό Hecker στην εξέγερση εναντίον της κυβέρνησης Baden.

Στον πολίτη Georg Herwegh.
Παρίσι. [Rue St. Augustins] 40
9 [r. Νότιο Cirque]

Προς τον Georg,

Αγαπητέ μου φίλε, μετά την επιστολή που έχω γράψει από την Κολωνία, την οποία δεν ξέρω αν έχετε λάβει, δεν έχω γράψει ούτε μια λέξη επιπλέον. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από τότε, αλλά όχι η φιλία μας, ούτε η εμπιστοσύνη που έχουμε ο ένας στον άλλο. Είμαι πεπεισμένος ότι από την πρώτη ώρα της επανένωσης μας θα καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, εντελώς όπως και πριν. Η πίστη μου, η θρησκεία μου είναι ακόμα πιο επιβεβαιωμένη ενόψει όλων των προβλημάτων και όλων των αποφάσεων, στην καρδιά των οποίων έχω ζήσει για μερικούς μήνες. Και μακριά από την απώλεια κάθε ελπίδας, βλέπω, αντίθετα, χωρίς την ελάχιστη ψευδαίσθηση, πώς ο κόσμος μας, προσεγγίζει την καταστροφή.

Θα μπορούσα να σας πω πολλά πράγματα για τον Σλαβισμό, που θα σε έκανε να χαρείς, αλλά καθώς καταβάλω την γραφή ενός φυλλαδίου για το εν λόγω θέμα, δεν θέλω να σε κουράσω. Σύντομα θα διαβάσετε τυπωμένο το κείμενο που έχω γράψει. Η Γερμανία προσφέρει επί του παρόντος ένα πιο ενδιαφέρον και μοναδικό θέαμα. Δεν είναι ένας πόλεμος φαντασμάτων, αλλά ένας πόλεμος σκιών που θεωρούν τον εαυτό τους ως πραγματικότητα, αλλά βιώνουν σε κάθε στιγμή την ανυπολόγιστη αδυναμία τους και δείχνουν ακούσια. Η επίσημη αντίδραση και η επίσημη επανάσταση ανταγωνίζονται σε ματαιοδοξία και βλακεία, και φέρνουν στο φως όλες τις άδειες φράσεις με βαρύ με φιλοσοφικό-θρησκευτικό, πολιτικό-ποιητικό περιεχόμενο, που έχουν από πολύ παλιά τα στοιχειωμένα γερμανικά κεφάλια. Όχι, πραγματικά, το είπαμε και το ξαναεπαναλάβαμε, εσύ και εγώ, ότι αυτό ήταν το τέλος για την αστική τάξη και τον παλιό πολιτισμό. Θα μπορούσαμε να πιστέψουμε πραγματικά αυτό που είπαμε.

Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα σκεφτόμασταν σωστά με αυτόν τον τρόπο και σε τέτοιο βαθμό. Η αντίδραση, εννοώ με αυτή με την ευρύτερη έννοια του όρου, είναι μια σκέψη που με τον καιρό έχει καταντήσει ηλίθια. Αλλά και η επανάσταση που αντιπροσωπεύει περισσότερο ένα ένστικτο παρά μια σκέψη, ενεργεί, διαδίδεται σαν ένστικτο και ως ένστικτο δίνει τους πρώτους αγώνες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι φιλόσοφοι, οι λογοτεχνικοί άνδρες και οι πολιτικοί, όλοι εκείνοι που έχουν ένα μικρό σύστημα στην τσέπη τους, όλοι προετοιμασμένοι και που θέλουν να περιορίσουν αυτόν τον απότομο ωκεανό μέσα σε ορισμένα όρια και σε μια προκαθορισμένη πράξη να...

Περισσότερα …