Alfredo M. Bonanno*
*Σημείωση Μεταφραστή: Στις 6 Δεκεμβρίου 2023, φεύγει από την ζωή ο Ιταλός Αναρχικός Αλφρέντο Μπονάνο (Alfredo Μ. Bonnano). Ήταν μια από τις μεγαλύτερες μορφές του εξεγερσιακού Αναρχισμού. Αν και διαφωνούμε αρκετά με αυτήν την τάση που είναι αντιοργανωτική και κατά την άποψη μας στηρίζεται σε έναν ατελέσφορο ακτιβισμό, θεωρώ ότι το συγκεκριμένο κείμενο έχει αρκετό ενδιαφέρον. Ο λόγος είναι μια εκτενή αναφορά του Μπονάνο στην πατριαρχία εντός του αναρχικού κινήματος και τα ζητήματα που θέτει για τον φεμινισμό τα οποία παραμένουν επίκαιρα και αποτελούν πεδίο συζήτησης:
Μια αναρχική που στήριξε την επαναστατική της παρέμβαση στους κοινωνικούς αγώνες ακριβώς στο ότι είναι γυναίκα ήταν η Emma Goldman, και μια σαφής μαρτυρία γι' αυτό βρίσκεται στα γραπτά της.
Τα εμπόδια που συνάντησε η Έμμα στα τριάντα χρόνια αναρχικής προπαγάνδας της καθώς και οι πολεμικές που διατήρησε εξακολουθούν να υπάρχουν στο επαναστατικό κίνημα σήμερα και αφορούν όχι μικρό μέρος των αγώνων για την απελευθέρωση των γυναικών.
Όταν η Έμμα συγκρούστηκε με τον προφανή ανδρικό σοβινισμό γνωστών αναρχικών που συχνά είχαν περάσει όλη τους τη ζωή στον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και μάλωνε με άνδρες όπως ο Μοστ ή ο Κροπότκιν, το έκανε πρώτα απ' όλα ως γυναίκα, αρνούμενη τον οριακό ρόλο που της επέβαλλαν αυτοί οι άντρες, σχεδόν ασυνείδητα. Όταν έφερε στο προσκήνιο το σεξουαλικό ζήτημα, επισημαίνοντας πολύ ξεκάθαρα τις διακρίσεις στις οποίες υφίσταται η γυναίκα και τις επακόλουθες κοινωνικές συνέπειες, συχνά προκαλούσε σκάνδαλο και δημιούργησε υποψίες μέσα στις ίδιες τις επαναστατικές οργανώσεις. Και όταν, το 1900, στο Διεθνές Αναρχικό Συνέδριο στο Παρίσι, της «πρότειναν» να μην ασχοληθεί με το σεξουαλικό ζήτημα για να μην «κάνει κακή εντύπωση» στον παρόντα Τύπο, σηκώθηκε και έφυγε.
Αυτή η κατάσταση παραμένει σε μεγάλο βαθμό ακόμη, ή μάλλον με την όξυνση της θεματολογίας και την εμβάθυνση των αναλύσεων έγινε πιο οξεία, ριζοσπαστικοποιώντας σε ανεπίδοτες θέσεις σε μια πλασματική σύγκρουση μεταξύ ανδρών και γυναικών συντρόφων, που οδηγεί σε μεγάλη ακατανοησία.
Πριν προχωρήσουμε στην ερώτηση πιο συγκεκριμένα, είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε κάτι. Η απελευθέρωση της γυναίκας, άρα ο φεμινισμός, δεν μπορεί να συμβιώσει εύκολα με επαναστατικές μυθολογίες αυταρχικού είδους (θα δούμε γιατί). Όταν υπάρχει αυτή η συμβίωση, οφείλεται σχεδόν πάντα σε έναν εργαλειακό συμβιβασμό. Διατεθειμένο σε αντιπαράθεση τα τελευταία χρόνια, το φεμινιστικό κίνημα βρέθηκε περικυκλωμένο από όργανα της μαρξιστικής ανάλυσης και τα χρησιμοποίησε. Όταν κάποιος προστάτης άγιος δέχθηκε επίθεση, όπως συνέβη με τον Χέγκελ, έγινε σε μια προσπάθεια να «σωθεί η κατάσταση», όπως ξεκάθαρα συνέβη με την «ανάγνωση» των μαρξιστών κλασικών που, τελικά, ήταν όλα γραμμένα (ή σχεδόν όλα) από άνδρες, συμπεριλαμβανομένης της Λούξεμπουργκ που ναι μεν ήταν γυναίκα, αλλά σκέφτονταν σαν άντρας.
Βασικά, μας φαίνεται ότι η επανάσταση για την οποία αγωνίζονται οι γυναίκες δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από μια αυταρχική προοπτική, με την έννοια ότι οι γυναίκες θα κυβερνούν τη μελλοντική «ελίτ» εξουσίας (καθοδηγητικό κόμμα του προλεταριάτου) αντί για τους άνδρες. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε απλώς επανάληψη των λαθών του αγώνα για χειραφέτηση που διεξήγαγαν οι γυναίκες στο παρελθόν που τις οδήγησαν να εισέλθουν σε επαγγέλματα που προηγουμένως είχαν αποκλειστεί...
Συμβολή στην πολιτική γενεαλογία του «σοσιαλισμού από τα κάτω» που επινοήθηκε από τον Αμερικανό τροτσκιστή Hal Draper, την συνάφεια του με τον Αναρχισμό και τη χρησιμότητά του στην επικαιροποίηση της σοσιαλιστικής σκέψης και στο σήμερα
Αργύρης Αργυριάδης
Με αφορμή την 51 επέτειο από την εποχή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου πολλά έχουν περάσει και αρκετά πλέον φαντάζουν ξεπερασμένα. Αναμφίβολα ζούμε σήμερα σε μια εποχή στην οποία ο σοσιαλισμός έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό το νόημά του και δυστυχώς μεγάλο μέρος της σημασίας του. Η αφθονία των σοσιαλδημοκρατικών, λενινιστικών, σταλινικών και μαοϊκών εκδοχών προκάλεσε σοβαρό πλήγμα στην ακεραιότητα της ίδιας...
TOM GOYENS*
Το 1933, με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία στη Γερμανία, ο Rudolf Rocker (Ρούντολφ Ρόκερ) -ένα από τα πιο οξυδερκή μυαλά και από τις πιο επιδραστικές φωνές του αναρχισμού- γλίτωσε οριακά από τον σφιχτό εναγκαλισμό του ναζιστικού καθεστώτος. Αυτός και η σύζυγός του βρήκαν καταφύγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ο Rocker συνέχισε το έργο της ζωής του, δίνοντας διαλέξεις και γράφοντας ακούραστα.1 Εν μέσω αυτού του νέου κεφαλαίου, ολοκλήρωσε το έργο «Εθνικισμός και Πολιτισμός», τη θεμελιώδη διερεύνηση των ριζών του εθνικισμού, αμφισβητώντας την αντίληψη ότι τα έθνη και ο εθνικισμός είναι κατά κάποιον τρόπο εγγενείς. Αντίθετα,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018