Το 79ο Συμβούλιο Εκπροσώπων της FdCA που πραγματοποιήθηκε στο Fano, στις 10 Απριλίου 2011, επιθυμεί να γνωστοποιήσει το κείμενο της τελικής πρότασης που ψηφίστηκε από τη “Διάσκεψη των αναρχικών κομμουνιστών και ελευθεριακών που δραστηριοποιούνται στην CGIL” που διεξήχθη στο Λιβόρνο στις 2 Απριλίου 2011 και όπου αποφασίστηκε η δημιουργία ενός δικτύου αναρχικών και ελευθεριακών κομμουνιστών ακτιβιστών που δρουν στην CGIL, ως έναν τρόπο ενθάρρυνσης της όποιας συζήτησης, της βελτίωσης της δικής μας ανάλυσης και της ανταλλαγής απόψεων και πληροφοριών.
“...Επιζητούμε μεγαλύτερη διορατικότητα, περισσότερη υπευθυνότητα, περισσότερη αποφασιστικότητα, προκειμένου να επιτευχθεί ένας αποτελεσματικός συντονισμός, όταν αυτό απαιτείται, κατά τέτοιο τρόπο ώστε η δράση μας να μην αναβάλλεται συνεχώς όταν αυτό είναι δυνατόν, προκειμένου να μην αποκλείονται πάντα οι γενικές απεργίες όταν το απαιτεί η βάση. Με μια λέξη, αυτό που επιδιώκουμε είναι μια μεγαλύτερη πίστη στις δυνατότητες της αγωνιζόμενης εργατικής τάξης". (Δήλωση της Αναρχικής Τάσης Για Συνδικαλιστική Άμυνα, 4ο Συνέδριο CGIL, 1956)
Τελική πρόταση
Μετά από προσεκτική ανάλυση της τρέχουσας οικονομικής και πολιτικής κατάστασης στην Ιταλία, της σοβαρής κρίσης υπερπαραγωγής που διέρχεται ο καπιταλιστικός κόσμος, των σοβαρών επιπτώσεών της στον κοινωνικό τομέα, με την εκπληκτική αύξηση της ανεργίας και της ευκαιριακής απασχόλησης, τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των λιγότερο εύπορων τάξεων, μαζί με την επίθεση στις συνθήκες διαβίωσής τους, και ακόμη οι συνήθεις πόλεμοι στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού μεταξύ των παλαιών και των νέων εξουσιών, ανταγωνισμού που επιδεινώθηκε από την αύξηση των τρόπων μετανάστευσης του εργατικού δυναμικού και, σήμερα, με τη δραματική εξέλιξη των συγκρούσεων στις περιοχές της Βόρειας Αφρικής για την κατάκτηση νέων εδαφών που προορίζονται για οικονομική εκμετάλλευση, οι αναρχικοί κομμουνιστές και οι ελευθεριακοί κομμουνιστές που δραστηριοποιούνται στο εσωτερικό της CGIL έχουν αποφασίσει να κατευθύνουν τις προσπάθειές τους προς τη δημιουργία του δικού τους τακτικού συνδικαλιστικού συντονισμού σε εθνικό επίπεδο.
Η απόφαση αυτή απορρέει από τη συνειδητοποίηση ότι στην Ιταλία η σημερινή CGIL διατηρεί σχεδόν ανέπαφη την οργανωτική δύναμή της, ακόμη και με τις όλως προφανείς αντιφάσεις που υπάρχουν, και εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο αξιόλογα σημεία επαφής και αλληλεπίδρασης με την εργατική τάξη.
Εμείς οι αναρχικοί / ελευθεριακοί κομμουνιστές ακτιβιστές της CGIL έχουμε επίγνωση των δυσκολιών που συναντά η ίδια η CGIL στην καθημερινή δράση της, αλλά είμαστε εξίσου ενήμεροι του ότι εξακολουθεί να έχει την ικανότητα να είναι ένα χρήσιμο μέσο για την υπεράσπιση των εργαζομένων, αλλά μόνον εάν αποφεύγει κάθε προσπάθεια συνεργασίας με τους κοινωνικούς εταίρους, ακόμη και εκείνους που υποτίθεται ότι μιλούν στο όνομα της “εθνικής σωτηρίας και ευθύνης".
Ένας ακόμη πιο επείγων στόχος είναι η δημιουργία ενός στέρεου ρεύματος της αντιπολίτευσης της ταξικής πάλης στο εσωτερικό της CGIL, κυρίως λόγω της ύπαρξης ενός μετριοπαθούς πόλου που μοιάζει με το Δημοκρατικό Κόμμα (PD - Partito Democratico) και ο οποίος επιδιώκει να δημιουργήσει ένα αγεφύρωτο ρήγμα εντός της CGIL, προκειμένου να εξαλειφθεί οριστικά κάθε εσωτερική αντιπολίτευση, να απομονωθεί κάθε μαχητικός χαρακτήρας ορισμένων συστατικών μερών της (FIOM), ευνοώντας την συντεχνιακή τάση που ξεκίνησε από την CISL και την UIL, προκειμένου να εξασφαλίσει για τον εαυτό της την ευκαιρία να δράσει ως ιμάντας μεταφοράς πολιτικής, επίσης υπό...
Εισήγηση
Η βαθύτερη πεποίθηση που δημιουργείται σ’ έναν άνθρωπο, που γεννιέται και εντάσσεται στο υπάρχον σύστημα, είναι ότι όλες του οι ανάγκες καλύπτονται επαρκώς με υλικά αγαθά. Οι ανθρώπινες ανάγκες όμως, ξεπερνούν τα χρηματικά πλαίσια. Χρέος του κάθε ατόμου είναι να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά των υλικών και να ανακαλύψει τι είναι αυτό για το οποίο διψά η ψυχή του· κάτι που θα τον βοηθήσει να κινητοποιηθεί ανθίζοντας σε μια κοινωνία που προσανατολίζεται σ’αυτήν την κατεύθυνση. Έτσι, στον υλιστικό αυτό κόσμο, η ανεπάρκεια του συστήματος αγγίζει το άτομο μόνο εφόσον υπάρχει οικονομική αστάθεια, χωρίς αυτό να μπορεί να αξιολογήσει τη...
...η Πορτογαλία αποτελεί έναν άλυτο γρίφο μόνο για εκείνους (που είναι και οι περισσότεροι) οι οποίοι αγνοούν τί είναι μια επανάσταση. Ακόμη και οι ειλικρινείς άλλα συγχυσμένοι επαναστάτες, στέκονται αμήχανοι μπροστά στην κατάρρευση ενός κινήματος που τόσο σπουδαίο τους είχε φανεί λίγους μήνες νωρίτερα.
Αυτή η έλλειψη κατανόησης οφείλεται σε μια σύγχυση.
Η Πορτογαλία απεικονίζει τι είναι ικανό να κάνει το προλεταριάτο, δείχνοντας για μια ακόμη φορά πως το κεφάλαιο πρέπει να το πάρει σοβαρά υπ' όψιν. Η προλεταριακή δράση μπορεί να μην είναι η κινητήρια δύναμη της Ιστορίας, όμως, στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο, συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο της...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018