Κατά την εκλογική αυτή χρονιά, εκατομμύρια νέων ψηφοφόρων θα διαδηλώσουν τη θέλησή τους για μια αναγεννημένη ελπίδα καθώς και τη δυνατή επιθυμία τους για αλλαγή. Για αρκετούς, η προεκλογική αυτή εκστρατεία αποτελεί την πρώτη πολιτική πράξη.
Πρέπει να διατηρήσουμε αυτή την αρχική αχτίδα ελπίδας κατά τον 21ο αιώνα και για τα επόμενα 4 χρόνια, ακόμα και εάν μαίνεται ο πόλεμος στο Ιράκ, ακόμα και εάν εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν καν πρόσβαση στην ιατρική φροντίδα, ακόμα και εάν οι εργοδότες επιτίθενται στο δικαίωμα του συνδικαλισμού και ακόμα εάν οι Δημοκρατικοί ξεχνούν τις υποσχέσεις τους και αρνούνται την ύπαρξη των οποιωνδήποτε ανισοτήτων.
Ο Ομπάμα έχει ήδη κατρακυλήσει στη ρητορική για μια βαθιά δίψα για αλλαγή, χρησιμοποιώντας τις λαϊκές οργανώσεις της βάσης για να συγκινήσει, κινητοποιήσει και ελκύσει τον πρωτοφανή αριθμό των 2.000.000 υποστηρικτών από τις κατώτερες τάξεις. Εάν κερδίσουν με αυτή τη βάση υποστήριξης, οι Δημοκρατικοί θα μπορούσαν να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους. Αλλά θα το κάνουν; Ακόμα και ο πλέον τίμιος πολιτικός μπορεί να πέσει θύμα των χρημάτων και της εξουσίας. Καθώς το 5% των πιο πλουσίων των ΗΠΑ θα γίνουν πιο πλούσιοι από το υπόλοιπο 95%, δεν μπορούμε να τους συναγωνιστούμε οικονομικά. Επίσης, είναι απίθανο να κερδίσουν οι Δημοκρατικοί τις 60 θέσεις που απαιτούνται για να ελέγξουν πλήρως την Γερουσία, έχοντας επανειλημμένα υποχωρήσει στις κωλυσιεργίες εκ μέρους των Ρεπουμπλικάνων. Έτσι πώς θα μπορέσουν οι απλοί εργαζομενοι να κάνουν πράξη τις επιθυμίες τους για αλλαγή δημιουργώντας έναν κόσμο ελπίδων τον 21ο αιώνα;
Είτε πρόκειται για τον πόλεμο είτε για την αξιοπρέπεια στους εργασιακούς χώρους, τον αγώνα κατά της καταπίεσης ή τον αγώνα ενάντια στις οικονομικές ανισότητες, η άμεση δράση είναι η διαδικασία για τη δημιουργία αυτοεξουσίας, αντί να βασιζόμαστε στους πλούσιους και τους δυνατούς γι’ αυτό. Η στρατηγική αυτή μπορεί να εφαρμοστεί είτε κερδίσουν οι Δημοκρατικοί είτε όχι, είτε κρατήσουν είτε όχι τις υποσχέσεις τους. Μπορούμε να εφαρμόσουμε την άμεση δράση για να πιέσουμε το Δημοκρατικό Κόμμα να δράσει και αμέσως μετά να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Δίνουμε ένα παράδειγμα:
Μια από τις υποσχέσεις του Ομπάμα είναι ο Νόμος Ελεύθερης Επιλογής Εργοδότη (Employee Free Choice Act – EFCA) που, παρά τις αδυναμίες του, προωθεί κάποιες σημαντικές κατακτήσεις όσον αφορά την εργασιακή νομοθεσία. Αλλά όταν η πλειοψηφία των εργαζομένων ζητά συνδικαλιστική εκπροσώπηση, οι εργοδότες έχουν ολόκληρους μήνες στη διάθεσή τους για να οργανώσουν μια οποιαδήποτε αντισυνδικαλιστική εκστρατεία και να απολύσουν συνδικαλιστές εργαζόμενους. Αλλά κάτω από το EFCA, εάν η πλειοψηφία των εργαζόμενων πάρει κάρτες εξουσιοδότησης, κερδίζοντας ταυτόχρονα και την αναγνώριση εκ μέρους των συνδικάτων, θα απαιτείτο ένας απλός έλεγχος της κάρτας αυτής, ενώ θα μπορούσε, επίσης, να χρησιμοποιηθεί το EFCA και για αποζημίωση σε περίπτωση παράνομης απόλυσης.
Ωστόσο, το πιο σπουδαίο από τον νόμο είναι η ιδέα ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν δικαίωμα στην οργάνωση. Δημιουργούμε αυτοεξουσία όταν οργανωνόμαστε και στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους εργαζόμενους ενάντια στις επιθέσεις των εργοδοτών. Πρέπει παράλληλα με το νόμο αυτό να αναλάβουμε άμεση δράση ώστε να εξασφαλίσουμε τα νομικά μας δικαιώματα. Χωρίς το νόμο, η μόνη ελπίδα είναι η άμεση...
Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια βαθιά οικονομική κρίση και μια μικρή δυσαρέσκεια μεταξύ των ανθρώπων στις δημοκρατίες της Ευρώπης ώστε να εγκαταλειφθεί το φιλελεύθερο προσωπείο τους και να καταδείξουν αυτό που πραγματικά είναι: μια δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν έχει σημασία τι πιστεύουν οι πολίτες, το πραξικόπημα στην Ελλάδα, ο διορισμός των τεχνοκρατών στην κυβέρνηση της Ιταλίας και η τηλεκατευθυνόμενη από τις Βρυξέλλες κυβέρνηση της Ιρλανδίας, όλα αυτά είναι η καλύτερη απόδειξη του γεγονότος ότι ακόμη και στην Ευρώπη δεν διστάζουν να βάλουν στην άκρη το δημοκρατικό τους φορμαλισμό όταν τα συμφέροντα του 1% βρίσκονται σε κίνδυνο. Και ενώ...
(Μια προσπάθεια ανάλυσης για τις δυνατότητες του Ανταγωνιστικού Κινήματος να συγκροτήσει περάσματα που να ξεπερνάνε την αντίσταση στα νέα μέτρα… )
«πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες στους δρόμους της φωτιάς»
· Το κείμενο αυτό έχει γραφτεί πολύ πριν τις εξεγέρσεις των λαών στις χώρες του Μαγρέμπ και της Μέσης Ανατολής και δεν λαμβάνει υπόψη του την τεράστια σημασία που έχουν για τους από κάτω όλου του κόσμου.
Ο βαθύς μετασχηματισμός του ελληνικού καπιταλισμού, μέσα στα πλαίσια της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, είναι ακόμα στην αρχή του. Τα πρώτα μέτρα που πέρασε την άνοιξη η κυβέρνηση είναι ο πρόλογος ριζικών...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018