Στο τέλος του 2011 είδαμε μια ολοένα μεγαλύτερη επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη από τους καπιταλιστές και τους συμμάχους τους – τις κυβερνήσεις. Υπάρχει μια σιωπηρή συμφωνία μεταξύ των αριστερών και δεξιών κυβερνήσεων σε όλη την Ευρώπη να εφαρμόσουν πολιτικές λιτότητας με βάση την αρχή ότι οι άνθρωποι πρέπει να πληρώνουν για την κρίση. Η Ελλάδα είναι εμβληματική στο θέμα αυτό: έχει σχηματιστεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας που περιλαμβάνει υπουργούς από την άκρα δεξιά, απόδειξη του ότι οι καπιταλιστές δεν θα διστάσουν να βασιστούν σε αυταρχικά μέσα για να αναγκάσουν τους εργαζόμενους άνδρες και γυναίκες να πληρώσουν για την κρίση.
Η συμφωνία αυτή που έχει επιτευχθεί μεταξύ μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς επιδεινώνεται με την από κοινού συμπαιγνία τους με τις χρηματοπιστωτικές αγορές, τις τράπεζες και τη βιομηχανία. Οι εικαζόμενες συγκρούσεις για το ζήτημα του χρέους μεταξύ των κυβερνήσεων και των οργανισμών αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας είναι απάτη: οι κυβερνήσεις και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πηγαίνουν χέρι-χέρι στη συμφωνία του να επιβάλουν τρομερές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και μισθούς, να παρατείνουν τις ώρες εργασίας μας και να επιμυκήνουν το όριο συνταξιοδότησης, να ξεπουλούν ή να καταστρέφουν τις δημόσιες υπηρεσίες, να επιτείνουν την επισφάλεια και την ανεργία, και όλα αυτά για το μεγαλύτερο όφελος των καπιταλιστών, οι οποίοι εξακολουθούν να περιμένουν -τι έκπληξη- να αυξήσουν τα κέρδη τους, χάρη στην κρίση που δημιουργήθηκε από την αρχή! Εν όψει αυτής της καρδιακής συμμαχίας μεταξύ των πολιτικών και των καπιταλιστών, οι εργαζόμενοι άνδρες και γυναίκες δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να βασίζονται στον εαυτό τους, να αντισταθούν και να αναγκάσουν να βρεθεί μια εναλλακτική διέξοδος από την κρίση.
Η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι να ξεφύγουμε από τον καπιταλισμό. Το σύστημα αυτό ποτέ δεν θα παράγει τίποτα εκτός από ανισότητα, μια κοινωνία όπου το χρήμα και η εξουσία πάντα θα συγκεντρώνονται στα χέρια μιας μειοψηφίας που αποτελείται από τους καπιταλιστές και τους γραφειοκράτες, με μια παραγωγή και οικονομία τρελής σπατάλης πόρων, αλλά που ποτέ δεν ικανοποιεί τις ανάγκες του πληθυσμού. Δείχνοντας την ανάγκη για μια άλλη κοινωνία, όπου ο πλούτος και η δύναμη θα μοιράζονται εξίσου μεταξύ όλων και όπου η οικονομία θα εστιάζεται στην ικανοποίηση των αναγκών -μια ελευθεριακή κομμουνιστική κοινωνία- μπορούμε να προσφέρουμε μια πολιτική διέξοδο στους αγώνες που ανθίζουν εδώ και εκεί, αλλά που δεν έχουν ακόμη καταφέρει να εξαπλωθούν.
Με την επιβεβαίωση της άρνησης των λαϊκών τάξεων να πληρώσουν το καπιταλιστικό χρέος, με την καταπολέμηση των επιπτώσεων της πολιτικής της λιτότητας σπιθαμή προς σπιθαμή, με την οργάνωση μιας στέρεας αλληλεγγύης ανάμεσα στις λαϊκές τάξεις και με την παροχή των δομών στον αγώνα εν μέσω της εκδήλωσης των κοινωνικών κινημάτων, οι εργαζομένοι άνδρες και α γυναίκες θα είναι και πάλι σε θέση να βρουν την ελπίδα. Ως ελευθεριακοί κομμουνιστές, έχουμε την πρόθεση να παίξουμε το ρόλο μας στην ίδια τη βάση αυτών των αγώνων, με την ενθάρρυνση της ριζοσπαστικοποίησης και της αυτοδιεύθυνσης.
Για να προχωρήσουμε μπροστά και να οικοδομήσουμε τη διεθνή αλληλεγγύη, όλα τα κινήματα πρέπει να ενωθούν σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Οι καπιταλιστές γνωρίζουν πώς να οργανώνονται στο επίπεδο αυτό και πώς...
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε με τον τίτλο “Να οργανώσουμε τις ελεύθερες ανεξάρτητες κι αλληλέγγυες κομμούνες” στο τεύχος 38, 11 Οκτώβρη 1990, του Δελτίου Πληροφόρησης “Ο Αναρχικός”.
Δημοτικές εκλογές. θεσμός που έχει άμεση σχέση με τις εξαγγελίες της εκάστοτε κυβέρνησης σχετικά με τη λαϊκή συμμετοχή, την αποκέντρωση και την ενίσχυση του ρόλου των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.)
Στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα όπου έχουμε ήδη μπει σε μια νέα φάση ανάπτυξης του συστήματος εξουσίας και εκμετάλλευσης, είναι, όλο και πιο φανερό ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι πλέον ένας τομέας, που όταν αναπτυχθεί κατάλληλα από τους εκμεταλλευτές, θα παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη...
Όλοι οι ελευθεριακοί από τα διάφορα αναρχικά κινήματα σε όλο τον κόσμο, και όλοι όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τον αναρχισμό καλούνται να συγκεντρωθούν από τις 8 μέχρι τις 12 Αυγούστου 2012 στο St. Imier στην βουνά του Jura στην Ελβετία.
Θα γιορτάσουμε την 140ή επέτειο του πρώτου συνεδρίου του St. Imier, που πραγματοποιήθηκε το 1872, όταν δημιουργήθηκε η Αναρχική Διεθνής του St. Imier, μετά την εκδίωξη των αντιεξουσιαστών από την Α’ Διεθνή του Μαρξ. Από τότε, ο κόσμος έχει αλλάξει κατά κάποιο τρόπο, με τα διάφορα ελευθεριακά ρεύματα να έχουν εξελιχθεί προς διάφορες κατευθύνσεις, μια πτυχή που θα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018