Your name

Αναρχική Παρέμβαση

27 Δεκεμβρίου 2011

Λίγα λόγια για το κείμενο

Το Κείμενο αυτό της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Πειραιά, το οποίο γράφτηκε με αφορμή πρόταση - συζήτηση για την δημιουργία συντονιστικού για τους μετανάστες, το 2006 και προσπάθησε να απαντήσει στης ανάγκες εκείνης της περιόδου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αρκετά σημεία του δεν αγγίζουν και το τώρα. Αυτό το κείμενο δεν κυκλοφόρησε εβρίτερα πλατία ούτε έτυχε της ανάλογης σημασίας γιατί πήγαινε ενάντια στην πολυλογία τον υπέρ διεθνιστών, αεθνικόν και διαφόρων άλλων μεταμοντέρνων κοσμοπολιτικών θέσεων . Το κείμενο δεν είναι ολοκληρωμένη μελέτη, αλλά περισσότερο κάποιες νηφάλιες και ορθολογικές σκέψης - θέσης πάνω στο ζήτημα της μετανάστευσης. [1]

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Η μετανάστευση είναι ένα διαχρονικό και οικουμενικό κοινωνικό φαινόμενο που οι αρχικές αιτίες του ταυτίζονται - πολλές φορές αλλά όχι μόνο - με τη σπανιότητα των πόρων και αγαθών για την επιβίωση των πληθυσμών που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν. Φαινόμενο αρνητικό απ’ τη στιγμή που οι αιτίες του ανευρίσκονται σε συγκεκριμένα αίτια προερχόμενα από ταξικές κοινωνικές δομές και οργάνωση που βασίζονται στην άνιση κατανομή των πόρων για την επιβίωση τόσο από άποψη βιολογική όσο και από άποψη πολιτισμική.

Από την πάλαι ποτέ εποχή που τα μεταναστευτικά - αποικιστικά ρεύματα επέβαλλαν τα ήθη τους στους κατακτημένους λαούς, (Αμερική, Αυστραλία κλπ), μέχρι τη σημερινή εποχή που πληθυσμοί διεκδικούν την επιβίωση και την ελευθερία, και μεταναστεύουν εν μέσω πολέμων, απόλυτης φτώχειας, μαζικών επιδημιών, κλιματικών αλλαγών, καταπάτησης κοινωνικών δικαιωμάτων, δημογραφικών καταστροφών και γενοκτονιών και ύστερα από μια σειρά βίαιων στρατιωτικών αποικιοκρατικών επεμβάσεων από αυτοκρατορίες, αστικές δημοκρατίες και βασιλείες, τα αίτια συνηγορούν τόσο στην ανεπαίσχυντη συνθήκη της πολιτικής ανισότητας όσο και στην κραυγαλέα ανισότητα της κατανομής των πόρων σε οικουμενικό και εθνικό επίπεδο.

Τεράστιοι πληθυσμοί, σήμερα, διεκδικούν με «νόμιμο» ή «παράνομο» τρόπο, ένα τμήμα των υλικών και κοινωνικών αγαθών των οποίων στερούνται εξ αιτίας της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού [2] κύρια των κρατών της Δύσης (που από αυτοκρατορίες και δυναστείες έχουν μεταλλαχθεί σε αστικές δημοκρατίες) τα οποία, είτε με ρόλο πρωταγωνιστή είτε με ρόλο δορυφόρου, απαλλοτρίωσαν βίαια (με στρατιωτικά μέσα) και συνεχίζουν να απαλλοτριώνουν (με οικονομικά-θεσμικά μέσα) το φυσικό και κοινωνικό πλούτο σε συνδυασμό με την επιβολή ολοένα και περισσότερο ανελεύθερων κανονισμών προκειμένου να διαφυλάξουν την κυριαρχία τους.

Η νεοαποικιοκρατία που εύσχημα ονοματίζεται παγκοσμιοποίηση, στις μέρες μας, δια μέσου διεθνών φόρουμ, ενώσεων, συνασπισμών, οργανώσεων των πιο κυρίαρχων κρατών και αφεντικών (G8+1, ΠΟΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, NAFTA, κλπ.) διαχειρίζεται ως ένα σημαντικό ζήτημα τη μετανάστευση αυτών των πληθυσμών προκειμένου να μην αποτελέσει κίνδυνος τόσο για τα μελλοντικά της σχέδια όσο και για να μπορέσει να αξιοποιήσει προς όφελός της το φαινόμενο:

α) να εντάσσει διαρκώς πολιτισμικά και οικονομικά στις αξίες της Οικονομίας της Αγοράς τους μετανάστες

β) ν α μπορεί να επιφέρει στο Σώμα των Καταπιεσμένων Πληθυσμών ολοένα και δυσεπίλυτες και «ανεξήγητες» διαιρέσεις. Ο Αλβανός οικοδόμος, ο Ινδός αγρότης που ψεκάζει στα θερμοκήπια, ο Κινέζος καταστηματάρχης, ο άραβας τρομοκράτης, ο Κορεάτης γυρολόγος, ο Νιγηριανός ή Πακιστανός πωλητής CD, ο Πολωνός ή Ουκρανός τεχνίτης, η Ρωσίδα ή Ουκρανή πόρνη, η Αλβανίδα ή Ρωσίδα, ή Βουλγάρα σύζυγος ή οικιακή βοηθός ή αποκλειστική νοσοκόμα, ο Ρουμάνος διαρρήκτης, ο Ούγγρος αρκοντεονίστας, η Φιλλιπινέζα τροφός,...

Περισσότερα …