Λεπτομέρειες

Your name

Αναρχική Παρέμβαση

05 Μαρτίου 2013

Η ισπανική επανάσταση ξεκίνησε αμέσως μετά το αποτυχημένο φασι-στικό πραξικόπημα του στρατηγού Φράνκο, στις 18 Ιουλίου 1936. Το πραξικόπημα, που υποστηρίχτηκε από τις συντηρητικές δυνάμεις του με-γάλου κεφαλαίου και της εκκλησίας, απέτυχε στο μεγαλύτερο κομμάτι της Ισπανίας λόγω της ένοπλης αντίστασης των εργατών και αγροτών, οι οποί-οι οργανώθηκαν βασικά από το γιγαντιώδες αναρχοσυνδικαλιστικό συνδι-κάτο, την εθνική ομοσπονδία εργασίας (C.N.T). «Μέσα σε λίγες ώρες, μετά την επίθεση του Φράνκο, αναρχικοί εργάτες και αγρότες κατέκτησαν τον άμεσο έλεγχο της αγροτικής γης, των πόλεων, των κοινωνικών υπηρεσιών και των δικτύων μεταφοράς» [Breitbart M.M. (1979a), «Spanish Anarchism: an introductory essay», in Antipode: A Radical Journal Of Geography, 10 (3) & 11 (1)/Geurin D. (1970), «Anarchism from Theory to Practice», Monthly Review Press]. Το γεγονός αυτό προέκυψε ως άμεσο αποτέλεσμα της δύναμης ενός μαζικού αναρχοσυνδικαλιστικού κινήματος των εργατών και των αγροτών [Breitbart, όπ.π./Amsden J. (1979), «Industrial Collectivism Under Workers' Control: Catalonia, 1936-1939», in Antipode: A Radical Journal Of Geography, 10 (3) & 11 (1) p65], τους οποίους, όπως σημειώνει ένας Γερμανός παρατηρητής, «απασχολούσε συνεχώς και συστηματικά το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης στις συναντήσεις τους, στις εφημερίδες τους, στα φυλλάδια και στα βιβλία τους» (Geurin, όπ.π.). Το C.N.T., που τύχαινε της υποστήριξης μιας μεγάλης πλειοψηφίας των εργατών και των αγροτών, όριζε ως πρόταγμά του τον «ελευθεριακό κομμουνισμό» και διέθετε ένα πρόγραμμα που καθορίστηκε με μεγάλη ακρίβεια στη διακήρυξη της Σαραγόσα τον Μάη του 1936. Η στενότητα χώρου του κειμένου αποτρέπει την εκτενή αναφορά σ’ αυτό το πρόγραμμα και άλλα κείμενα του C.N.T., αλλά αρκεί να σημειωθεί ότι το C.N.T. ακο-λουθούσε πιστά την παράδοση του αναρχοκομμουνισμού, όπως ήδη ανα-φέρθηκε [Geurin, όπ.π./Guillen A. (1992), Anarchist Economics, ISEL, La Prensa, Machester].

Τουλάχιστον δύο χιλιάδες αυτοδιαχειριζόμενες κολεκτίβες δημιουργή-θηκαν, πάνω από εκατό εκατομμύρια στρέμματα γης χρησιμοποιήθηκαν έτσι μεταξύ Ιουλίου 1936 και Ιανουαρίου 1938 και γύρω στους επτά με ο-κτώ εκατομμύρια άνθρωποι επηρεάστηκαν από την κολεκτιβοποίηση στο 60% της συνολικής ισπανικής γης, η οποία επηρεάστηκε από τη διαδικασία (Breitbart, όπ.π.). Η κολεκτιβοποίηση υπήρξε εθελοντική και, συνήθως, ακολουθούσε μιας συνέλευσης του χωριού στην οποία αποφασιζόταν η ένωση των χωραφιών των μικροϊδιοκτητών, η συγκέντρωση όλων των εργαλείων παραγωγής και η απαλλοτρίωση της γης των μεγάλων γαιοκτημόνων, έτσι ώστε η γη να αποτελεί μία ενιαία παραγωγική μονάδα. Οι τεχνίτες, οι κουρείς και οι άλλοι μη αγροτικοί εργάτες οργανώθηκαν επίσης σε κολεκτίβες (Geurin, όπ.π). Η γη, ως ενιαία μονάδα παραγωγής, χω-ριζόταν σε τμήματα για να την εκμεταλλεύονται ομάδες δέκα δεκαπέντε ατόμων (brigada). Στις ομάδες αυτές, οι χειρότερες εργασίες πραγματοποιούνταν από όλους εκ περιτροπής, και όλοι ενθαρρύνονταν να εξα-σκούν τις εργασίες που μπορούσαν να επιτελέσουν καλύτερα [Breitbart M.M. (1979b), «Anarchist Decentralism in Rural Spain, 1936-9: the Integration of Community and Environment», in Antipode: A Radical Journal Of Geography, 10 (3) & 11 (1)/Geurin, όπ.π.]. Επιτροπές διαχείρισης με μέλη που εκλέγονταν κυλιόμενα σε τακτική βάση, επέβλεπαν τις οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες σε κάθε κολεκτίβα και άλλες επιτροπές, όπου συμμετείχαν εργαζόμενοι και μη, έλεγχαν σε μηνιαία βάση τα σχέδια παραγωγής, αξιολογούσαν την πρόοδο της παραγωγής και επαναπροσδιόριζαν τα στάδια παραγωγής (Breitbart, όπ.π, 1979b/Geurin,...

Περισσότερα …