Your name

Αναρχική Παρέμβαση

12 Ιουνίου 2012

Αυτό τον Ιούνιο, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ο οργανωμένος αναρχισμός στη Βραζιλία θα αποκτήσει την εμπειρία ενός πολύ σπουδαίου σύγχρονου ιστορικού γεγονότος. Το Αναρχικό Συνέδριο, μέσω του οποίου θα έρθουν σε επαφή ομάδες από περίπου 10 Πολιτείες από όλη τη χώρα σε συζητήσεις, συμφωνίες και αποφάσεις για την κοινή παρέμβαση, μέσω κοινών αρχών και τακτικής, στη βραζιλιάνικη πραγματικότητα, έχοντας μια πολύ ιδιαίτερη σημασία. Η πεποίθησή μας, βασισμένη σε μια διαδικασία περισσότερο από 10 χρόνια, λέει ότι ο μαχητικός αναρχισμός έχει μια αναμφισβήτητη συμβολή στους αγώνες για την αντικαπιταλιστική κοινωνική αλλαγή. Η συνάντηση των αγωνιστικών εκείνων δυνάμεων που πιστεύουν στην ίδια έννοια δράσης, που σε συνεργασία μεταξύ τους αποτελεί ένα θεμελιώδες βήμα στην πορεία προς την οικοδόμηση μιας πολιτικής οργάνωσης, δεν ξεκινά τώρα.

Η ιδεολογία μας είναι ιστορικά συνδεδεμένη με την πάλη του λαού και των καταπιεσμένων τάξεων, τις εμπειρίες, τις θυσίες τους και τα σχέδια χειραφέτησης από το καπιταλιστικό σύστημα. Ασκήθηκε ριζοσπαστική, αδιάλλακτη κριτική ενάντια στις σχέσεις κυριαρχίας σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής πρακτικής. Κατατέθηκε μια πρόταση για επαναστατική αλλαγή ενάντια στις δομές εξουσίας που παράγουν και αναπαράγουν την ταξική κοινωνία. Αναλήφθηκε μια αδιάλλακτη μαχητική δράση ενάντια στη βία και τον έλεγχο του κράτους, την εκμετάλλευση των αφεντικών, την κυκλοφορία των καταπιεστικών ιδεών στο κοινωνικό σώμα.

Είμαστε μέρος μιας προσπάθειας αλλεπάλληλων γενεών του σοσιαλιστικού εργατικού κινήματος που δεν αρχίζει ούτε τελειώνει με μας. Είμαστε διάδοχοι αυτών των ιδεών και των αξιών, των κατευθυντήριων γραμμών τους για να μην πέσουμε στην σύλληψη του συστήματος, των αναρχικών συντρόφων που έδωσαν τη ζωή τους στις μάχες του κοινωνικού ανταγωνισμού από την αρχή της συγκρότησης της εργατικής τάξης. Είμαστε, επίσης, μέρος ενός λαού και ενός τόπου, ενός κοινωνικο-πολιτιστικού μορφώματος, μιας μοναδικής ιστορίας, όπου η αντίσταση των ιθαγενών, των σκλάβων, του προλεταριάτου, των φτωχών και καταπιεσμένων στην κυρίαρχη εξουσία έχουν αφήσει ίχνη επαναστατικού αίματος στις πράξεις τους.

Ο καπιταλισμός, το κράτος και ολόκληρη η ιδεολογική δομή που αρθρώνεται στο κράτος ήταν πάντα σκληροί διώκτες του αναρχισμού, όπως και κάθε ριζοσπάστη αντιπάλου του. Στη Βραζιλία δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά. Κατά τη διάρκεια της Πρώτης Δημοκρατίας το κίνημα αντιμετώπισε ισχυρή νομική και κατασταλτική δράση και πολιτική που κατέστρεψε τις οργανώσεις του, τα εκφραστικά όργανά του, τις λαϊκές δραστηριότητες. Αντιμετωπίσαμε επώδυνες εξορίες, φυλακίσεις και απώλεια της ζωής αγωνιστών που ήταν ανεκτίμητη για τον αγώνα μας.

Ο εξαρτώμενος βραζιλιάνικος καπιταλισμός ποικίλει ως προς το μοντέλο λειτουργίας του για να διατηρήσει τον πυρήνα των συστημικών στοιχείων του. Το ελευθεριακό κίνημα πολέμησε εν μέσω μεγάλων δυσκολιών από τη δεκαετία του 1930, ενεργώντας πολιτικά σε ένα ιστορικό κοινωνικό πλαίσιο αλλαγής της νοοτροπίας των μαζών, αμφισβητώντας την καιροσκοπισμό του Bolshies και του εργατικού peleguismo [1] μεταξύ του προλεταριάτου. Αυτό έγινε εν μέσω μιας βιομηχανικής, οικονομικής ανάπτυξης με μια διαρθρωμένη δικαστική εξουσία-πολιτική δομή που αφομοίωσε ορισμένες εργατικές κινητοποιήσεις, ελέγχοντας κατασταλτικά τους όποιους διαφωνούντες, ευνουχίζοντας την ελευθερία δράσης του φορέα ταξικής πάλης, των συνδικάτων. Οι νέες τεχνολογίες της εξουσίας οδηγούμενες από ένα μοντέλο αστικής, αυταρχικής κυριαρχίας, καναλιζάρισαν σημαντικό μέρος του λαϊκού τομέα των εργαζόμενων.

Οι δραστηριότητές μας μειώθηκαν, καταπιεσμένες, οπισθοδρομώντας από παράγοντες...

Περισσότερα …