- Your name
- Αναρχική Παρέμβαση
Του Άρη Τσιούμα
Ήρθε λοιπόν η εποχή, -ή καλύτερα επιστρέφει δειλά-, όπου οι λέξεις θα ξαναποκτήσουν το χαμένο νόημα. Μοιάζει να πλησιάζει διαρκώς η στιγμή όπου μέσα από το βίαιο ξεπέρασμα της πλαστικής ευμάρειας, θα προκύψουν ξανά τα αντίπαλα στρατόπεδα.
Σε αυτές τις εποχές, και με βάση τις ιστορικές νίκες και ήττες, τα συμπεράσματα και τους αφορισμούς, θα κληθούμε να εξοπλίσουμε ξανά την επαναστατική κληρονομιά, όχι ως καπρίτσιο αλλά ως ανάγκη για λύσεις στα προβλήματα των φτωχών. Αυτό είναι που θα πρέπει να μας ενδιαφέρει, αυτό μας ενδιαφέρει γιατί αυτό ενδιαφέρει τον λαό. Ο επανακαθορισμός της ορθής διαλεκτικής της επαναστατικής στάσης διεκδικεί την ανατροπή, όχι ως ουτοπία, ως έφοδο ενός απογεύματος, αλλά ως καθημερινή διαλεκτική της άρνησης στο υπάρχον με την κατάφαση της δημιουργίας του νέου μέσα στο παλιό. Πασχίζουμε να ξανακάνουμε την επανάσταση πραγματική διαδικασία.
Η ήττα, από τη μια μεριά, της συνδιαλλαγής άνευ όρων, αλλά και της πτώσης των νομοτελειών από το ύψος του υπαρκτού στο βόρβορο του ανύπαρκτου, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της πιο συγκροτημένης και εξοντωτικής επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κράτος και το κεφάλαιο εις βάρος του κόσμου της εργασίας, αφήνει να διαφανεί η μειοψηφική -προς ώρας- αλλά υπαρκτή με την έννοια αλλά και την αισθητική του ενστικτώδους, επιλογή της αυτοοργάνωσης, ως δομή, και το πρόταγμα της αυτοδιαχείρισης ως εμπράγματης διαλεκτικής της καθημερινής επαναστατικότητας.
Μπροστά σε αυτή την δίοδο που ανοίγει μπροστά στα μάτια των πιο προωθημένων εργατών, στέκεται μια ετερόκλητη λυκοσυμμαχία των προθύμων που τους φράζει το δρόμο. Η παρουσία τους εκεί δεν είναι τωρινή ούτε πρωτόφαντη. Ήταν πάντα εκεί. Το ότι αυτή η πραγματικότητα δεν είχε παρατηρηθεί επαρκώς οφείλεται στην απουσία της προοπτικής της κοινωνικής χειραφέτησης, καθώς οι φωνές και οι πράξεις των φορέων της θάβονταν μεθοδικά κάτω από τόνους «εθνικής ασφάλειας», «διαρκούς ανάπτυξης», «διευρυμένης συναίνεσης», «εκσυγχρονισμένης καταστολής», «ανεξάρτητης δημοσιογραφίας», και λοιπών σκουπιδιών και παραγώγων της προηγούμενης διαχείρισης, η οποία υπήρξε ο θάλαμος αναμονής για τούτη εδώ την εποχή των δολοφόνων.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αξίζει να σημειωθεί και σε αυτό το σύντομο άρθρο είναι το εύρος αλλά και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά όλων αυτών -και του καθένα ξεχωριστά- που στελεχώνουν τη συμμορία η οποία προσπαθεί με χίλιους τρόπους να αρνηθεί την οποιαδήποτε προοπτική χειραφέτησης της εργατικής τάξης με οποιοδήποτε κόστος.
Αρχικά, στη φυσική τους θέση βρίσκονται η δεξιά η ακροδεξιά, η αριστερή δεξιά και οι λοιποί παρατρεχάμενοι. Όσοι σήμερα συγκροτούν την κυβέρνηση γνωρίζουν πολύ καλά και τι διακυβεύεται αλλά και τι έχουν να περισώσουν. Με κάθε κόστος πρέπει να περισωθούν τα κέρδη των αφεντικών, καθώς επίσης και την αναπαραγωγή της εκμετάλλευσης με εντονότερους ρυθμούς. Είναι οι εγγυητές που θα διασφαλίσουν ότι αυτή η διαδικασία διαρκούς εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης δεν πρόκειται να ανατραπεί από την έφοδο των εργατικών μαζών και των ανέργων στο προσκήνιο, μέσω μιας αυτόνομης πολιτικής που θα έχει κέντρο τα συμφέροντά τους. Δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν εδώ, η ιστορία έχει μιλήσει κι όποιος δεν έχει αυτιά για ν’ ακούσει γύρω απ’ τον τάφο του κυκλοφορεί. Το μόνο που έχει ίσως νόημα να επισημανθεί είναι η...
- Your name
- Αναρχική Παρέμβαση
Νέα Αναρχική Κομμουνιστική Οργάνωση στο Οντάριο του Καναδά
Στις 29 Σεπτεμβρίου 2007, ιδρύθηκε στο Τορόντο του Οντάριο μια νέα αναρχική κομμουνιστική οργάνωση, η Common Cause (Κοινή Υπόθεση). Η προετοιμασία για την ιδρυτική της διάσκεψη γινόταν επί αρκετούς μήνες, προετοιμασία η οποία κατέληξε στη οργάνωση μιας περιοδείας σε έξι πόλεις του Οντάριο με την γενική επωνυμία «Χτίζοντας έναν λαϊκό αναρχισμό».
Στην ιδρυτική διάσκεψη συμφωνήθηκε από τους συμμετέχοντες ένα βασικό πολιτικό ντοκουμέντο (που δημοσιεύεται πιο κάτω), ένα Καταστατικό, μια δομή για τις συγκεκριμένες συνθήκες που επικρατούν στο βόρειο Οντάριο, η σύνδεση με το Anarkismo.net καθώς και ένα βασικό σχέδιο...
- Your name
- Αναρχική Παρέμβαση
Δήλωση αναρχικών του αμερικάνικου νότου
Το κράτος άφησε 100.000 ανθρώπους να πνιγούν σαν ποντίκια, ενώ άλλοι άνθρωποι παντού άνοιξαν τις καρδιές και τα σπίτια τους.
Τουλάχιστον 20.000 άνθρωποι εγκαταλείφθηκαν στο Συνεδριακό Κέντρο της Νέας Ορλεάνης χωρίς πόρους ζωής και κανένα είδος ανακούφισης. Εν τω μεταξύ, η Εθνική Φρουρά με πυροβόλα όπλα και θωράκιση αποτρέπει τους ανθρώπους από το να πάρουν τα απαραίτητα τρόφιμα από μέρη και καταστήματα όπου έτσι κι αλλιώς θα πάνε χαμένα, ονομάζοντάς το καλέσει «urban warfare».
Κάτω από τον καπιταλισμό δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πράγμα όπως «φυσικές» καταστροφές και διάφορα τέτοια φρικτά και αναπόφευκτα...
- Αργεντινή: Συνέντευξη με έναν αναρχικό σύντροφο
- Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα: ο αντικαπιταλιστικός χώρος απέναντι στον φασιστικό βραχίονα του κεφαλαίου
- Για το φετιχισμό της μη-βίας
- Αφγανιστάν: Κλίμα φόβου - Μια παρουσίαση από το «Linchpin»
- Οικονομική κρίση: Αναρχικές λύσεις από το Μεξικό
- Συνέντευξη με τη νέα βρετανική οργάνωση Collective Action
- Μήνυμα προς το Ιδρυτικό Συνέδριο του Αναρχικού Συντονισμού Βραζιλίας (Coordenação Anarquista Brasileira - CAB)
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
