Your name

Αναρχική Παρέμβαση

16 Ιανουαρίου 2013

 

 

Στην αποκαλούμενη «σεξουαλικά ελεύθερη» κοινωνία μας, οι άνθρωποι μιλούν παντού για τη σεξουαλικότητα (ετεροφυλόφιλη και πατριαρχική), αλλά η αντισύλληψη και η άμβλωση παραμένουν ακόμα ταμπού στα σχολεία, τις οικογένειες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το κοινό σαν...

 

Ποιος ξέρει ότι έχοντας χαρακτηριστεί ως «έγκλημα ενάντια στην κρατική ασφάλεια» (το 1942), η άμβλωση - που εγκρίθηκε πριν από τριάντα χρόνια - δεν είχε νομιμοποιηθεί έως το 2001;

 

Μια άβυσσος μεταξύ του νόμου και της πραγματικότητας

 

Ποιος γνωρίζει τις επαναστατικές συνθήκες κάτω από τις οποίες πολλές αμβλώσεις πραγματοποιούνται ακόμα στη Γαλλία; Ποιος γνωρίζει ότι η μέση καθυστέρηση τριών εβδομάδων για να πάρει μια γυναίκα ένα ραντεβού σε μια κλινική αμβλώσεων εξαναγκάζει γυναίκες να πηγαίνουν στο εξωτερικό, ενώ κινούνται ακόμα μέσα στο νομικά πλαίσια; Ποιος γνωρίζει για τους γιατρούς εκείνους που προσπαθούν να κάνουν τις γυναίκες που αποφασίζουν να κάνουν άμβλωση να αισθάνονται ένοχες; Τι γίνεται με τις εγχειρήσεις που σε μερικές περιπτώσεις διενεργούνται ακόμα και χωρίς αναισθητικό; Ή ότι πολύ λίγες γυναίκες έχουν πρόσβαση στη σχετική πληροφόρηση ώστε να γίνει η κατάλληλη επιλογή για τις ιατρικές και χειρουργικές τεχνικές άμβλωσής τους;

 

Το 2001 που το όριο αυξήθηκε σε δώδεκα εβδομάδες μετά από τη σύλληψη (στις Κάτω Χώρες – Βέλγιο και Ολλανδία - δεν γίνεται καμία νύξη για το χρονικό όριο, το μόνο όριο στο οποίο διαρκεί η βιωσιμότητα του εμβρύου), μερικά νοσοκομεία συνεχίζουν να αρνούνται την άμβλωση μετά από δέκα εβδομάδες, κάτι που εξαναγκάζει τις ενδιαφερόμενες γυναίκες να κάνουν ταξίδια εκατοντάδων χιλιομέτρων σε κάποια άλλη κλινική στη Γαλλία, ή ακόμα και στο εξωτερικό.

 

Η παντοδυναμία του ιατρικού επαγγέλματος είναι απαράδεκτη. Δεν πρέπει να επιτρέπεται στους γιατρούς να κυριαρχούν στη ζωή μας περισσότερο από ό,τι οι θρησκευτικοί ηγέτες.

 

Το αντιδραστικό κράτος

 

Είτε είναι η Τροποποίηση Garraud (υπουργού Υγείας) - που στόχευσε στο να μεταβάλει την «ακούσια διακοπή μιας εγκυμοσύνης» σε παράβαση - είτε η προσπάθεια να δοθεί στο έμβρυο νομικό καθεστώς από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων είτε όλοι αυτοί οι μεσοαστοί που ενοχλούνται, οι επιθέσεις ενάντια στο δικαίωμα στην άμβλωση είναι πολυάριθμες. Αλλά τι μπορεί να ειπωθεί για έναν υπουργό Υγείας ο οποίος, το 2004, έγραψε μια εισαγωγή σε ένα βιβλίο που επέκρινε την ιατρική διακοπή της εγκυμοσύνης και δόξαζε το μητρικό ένστικτο;

 

Ή το γεγονός ότι το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικών Υποθέσεων απέσυρε μόλις πριν λίγο διάστημα τις γυναίκες από τον κατάλογο των προτεραιοτήτων του; Η πραγματικότητα είναι ότι το κράτος έχει μια συνήθεια να τοποθετεί φρένα στα αιτήματα των φεμινιστικών κινημάτων. Κάθε κοινωνική και πολιτική πρόοδος είναι πάντα το αποτέλεσμα μακροχρόνιων αγώνων. Έπρεπε να αγωνιστούμε επί τρία χρόνια από τη στιγμή που ψηφίστηκε ο νόμος της 4ης Ιουλίου 2001 ώστε να ληφθούν υπόψη τα διατάγματα για να εφαρμοστεί (και αυτό μόνο εν μέρει). Παρ’ όλα αυτά, η απουσία πραγματικών μέσων αγώνα έχει προκαλέσει μια δραματική μείωση των δικαιωμάτων μας. Στην πραγματικότητα, επειδή οι αμβλώσεις δεν είναι αρκετά «κερδοφόρες» οικονομικά, οι ιδιωτικές κλινικές που είναι εγγυημένες κατά σχεδόν 50% για να κάνουν αμβλώσεις σε ορισμένες περιοχές έχουν σταματήσει εντελώς να τις κάνουν.

 

Όσον αφορά την πρόσβαση...

Περισσότερα …