Η συνέντευξη αυτή πάρθηκε δια τηλεφώνου στις 14/6/2005 από τον LinderSurco, υπεύθυνο Παιδείας και Πολιτισμού του Περιφερειακού Εργατικού Κέντρου του ElAlto.
Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι Βολιβιανοί σύμφωνα με την οργάνωσή σας;
Καταρχήν, υπάρχει φόβος όσον αφορά τη νέα κυβέρνηση που ήρθες την εξουσία. Η αστική τάξη παίξει ένα νέο χαρτί κι αυτό είναι η συνταγματική διαδοχή. Ο λαός του El Alto, οι οργανώσεις, απαιτούν και επιμένουν στην εθνικοποίηση των υδρογονανθράκων μας. Επειδή η προηγούμενη κυβέρνηση του Gonzalo Sαnchez de Lozada, έχει ψηφίσει ένα νόμο που πολύ απλά εξυπηρετεί τις πολυεθνικές επιχειρήσεις να χρησιμοποιούν τους πόρους μας που προέρχονται από το πετρέλαιο. Στις στιγμές αυτές, οι συμβάσεις που τώρα έγιναν νόμιμες στη Βολιβία ακριβώς έναν μήνα πριν, είναι επιβλαβείς δεδομένου ότι παρέχουν το νομικό καθεστώς για τις συμβάσεις αυτές που για χρόνια δεν μπορούσαν να συνάψουν. Το κύριο όργανο της δικαιοσύνης στη Βολιβία, έχει αποφασίσει ότι οι συμβάσεις αυτές είναι παράνομες και τώρα, δίνοντάς τους το «πράσινο φως» μέσω του Νόμου των Υδρογονανθράκων, που εγκρίθηκε από την κυβέρνηση Carlos Mesa, θα επιτείνει τη λεηλασία των φυσικών μας πόρων για περίπου 20 ή 30 χρόνια παραπάνω. Εξαιτίας όλων αυτών, απαιτούμε μέσω του κινήματος που άρχισε σ’ αυτήν εδώ την πόλη και έχει επεκταθεί σε όλη Βολιβία, την εθνικοποίηση. Αλλά τώρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα που είναι η συνταγματική διαδοχή, που ο νέος πρόεδρος είναι ο πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου, που μας οδηγεί σε άλλα προβλήματα. Αλλά παρ’ όλα αυτά, το αίτημά μας είναι εθνικοποίηση.
Εκτός από την εθνικοποίηση, ποιο άλλο αίτημα μπαίνει σήμερα από τους Βολιβιανούς που αγωνίζονται;
Καταρχήν, το πρώτιστο αίτημα είναι η εθνικοποίηση των υδρογονανθράκων και έπειτα, η σύγκληση Συνταγματικής Συνέλευσης. Αλλά δυστυχώς, η παρούσα κυβέρνηση και η αστική τάξη προσπαθούν να συγκαλέσουν μια Συνταγματική Συνέλευση χωρίς τη συμμετοχή μερικών τομέων, όπως για παράδειγμα των αγροτών ή των εργατών γης. Η ελίτ στηρίζεται αυτήν την ιστορική στιγμή μόνο στους ανθρώπους του περιβάλλοντός της, δηλαδή αυτούς που ευλογούν την πολιτική της, τα παραδοσιακά κόμματα και εκείνους που εξαρτώνται από τα ψίχουλα της αμερικανικής πρεσβείας και των πολυεθνικών εταιριών.
Ποιο ρόλο πιστεύετε ότι πρέπει να παίξουν τα λαϊκά κινήματα σε αυτήν την διαδικασία κοινωνικής και πολιτικής αναδημιουργίας στη Βολιβία;
Αυτή την στιγμή, έχουμε συγκροτήσει τη Λαϊκή Συνέλευση Originary. Στη βολιβιανή ιστορία, αυτό είναι το πρώτο εργαλείο μιας λαϊκής κυβέρνησης, ως τρεις ημέρες πριν, εμείς, επειδή δεν είχαμε ουσιαστικά ποτέ οποιουδήποτε είδους νόμιμα καθιερωμένης κυβέρνησης στη Βολιβία, αυτό οδηγεί στο σχηματισμό ενός εργαλείου ικανού για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες των ανθρώπων. Δηλαδή, για να διαχειριστούμε την κοινωνική δικαιοσύνη και στην πόλη El Alto το επιτύχαμε αυτό μέσω της Λαϊκής Συνέλευσης Originary. Με άλλα λόγια, είναι μια μορφή αυτοκυβέρνησης αυτή που γίνεται τώρα σ’ αυτή την χώρα. Τις ημέρες της παραίτησης του Carlos Mesa, ο λαός της El Alto συγκρότησε την αυτοκυβέρνησή του μέσω του FEJUVE (Ομοσπονδία Οργανώσεων Γειτονιάς) και του Περιφερειακού Κέντρου Εργαζομένων της EL Alto. Αλλά γιατί; Με το στόχο τα τρόφιμα και οι πόροι που χρειάζεται ο πληθυσμός, που έθετε σε κίνδυνο την ασφάλειά του όταν έπαιρνε μέρος σε ληστείες, για παράδειγμα, που στερούνταν ιατρική περίθαλψη, για να διαχειριστεί ο πληθυσμός τους πόρους σε έκτακτη ανάγκη και ειδικά αυτούς που απαιτούνται σ’ αυτές τις χαοτικές στιγμές. Χωρίς την πρόθεση δεν θα μπορούσε να υπάρξει κοινωνική αναταραχή.
Σκέφτεστε ότι ουσιαστικά έχει υπάρξει μια κατάσταση δυαδικής εξουσίας μεταξύ του κράτους που οργανώνεται από την αστική τάξη και του κοινωνικού κινήματος που αντιπροσωπεύεται από τη Λαϊκή Συνέλευση;
Έχει υπάρξει η λαϊκή κυβέρνηση, η οποία έχει διανείμει τους πόρους κατά τέτοιο τρόπο ώστε όλες οι κοινωνικές οργανώσεις, συνδικάτα κ.λπ., να τις πάρουν και χωρίς να υπάρξει κανένας βανδαλισμός, χάος ή οποιαδήποτε άλλη τέτοια κατάσταση που σίγουρα είναι εναντίον των προσπαθειών μας οι οποίες έχουν ως πρώτιστο στόχο την εθνικοποίηση των υδρογονανθράκων.
Ποιος είναι ο ρόλος που έχουν παίξει τους διάφοροι κοινωνικοί παράγοντες σ’ αυτό το νέο κίνημα εναντίον της κυβέρνησης των πολυεθνικών;
Μεταξύ της νέας γενιάς στα συνδικάτα και τις κοινωνικές οργανώσεις υπάρχουν βαθιές ρίζες αυτής της διαδικασίας του να απαιτείται η εθνικοποίηση και της εκ νέου απόκτηση των φυσικών μας πόρων. Ας πούμε ότι η Βολιβία και όλοι σ’ αυτή τη φάση, γνωρίζουν την ανάγκη να επανακτηθούν όλα όσα έχουν ληστευτεί από μας, από τις προηγούμενες και όλες τις πρώην κυβερνήσεις. Έχουμε αναπτύξει ακαδημαϊκά, φιλοσοφικά, πολιτιστικά και, προπάντων, με τον πολιτισμό μας των Άνδεων, τη σημασία που δίνουμε στην επιστροφή όλων όσων είναι δικά μας. Γι’ αυτό, το αίτημά μας και ο στόχος είναι ξεκάθαρα, να μας επιστραφεί ό,τι μας ανήκει. Το σύνθημα αυτό της εθνικοποίησης έχει ριζοβολήσει στα σχολεία, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, στα πανεπιστήμια και σε κάθε τομέα της κοινωνίας μας.
Πιστεύετε ότι οι αγώνες στη Βολιβία βρίσκονται στο δρόμο βαθύτερων αλλαγών;
Οι πρωταγωνιστές που βρίσκονται τώρα στη σκηνή, όπως ο κ. Rodriguez, προσωρινός πρόεδρος - σύμφωνα με το Σύνταγμα μόνο για μερικούς μήνες - και η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από κάποιες υποθετικά δημοκρατικές εκλογές, δεν πρόκειται να είναι σε θέση να λύσουν τα νευραλγικά προβλήματα, την έλλειψη εκπαίδευσης, υγείας, των καλύτερων ημερών που υπόσχονται όλοι, της αδικίας. Για ν’ αρχίσουμε, ο κ. Rodriguez, τώρα πρόεδρος, ήταν γραφειοκράτης στην κυβέρνηση του Gonzalo Sαnchez de Lozada και εκείνοι που θα είναι υποψήφιοι ή προορισμένοι για οποιουσδήποτε πολιτικούς ρόλους, είναι εκείνοι που διαχειρίζονται τους οικονομικούς πόρους και χαίρουν της προστασίας της αμερικανικής πρεσβείας. Για όλους αυτούς τους λόγους, η ταξική πάλη στη Βολιβία θα συνεχιστεί, αλλά με ένα θεμελιώδη παράγοντα: στην πόλη El Alto έχουμε εισάγει μια αναγεννητική, ιστορική διαδικασία, μέσω της Λαϊκής Συνέλευσης Originary. Όταν τα προβλήματα γίνονται ολοένα πιο πιεστικά και η εκμετάλλευση στην οποία ζούμε στη Βολιβία συνεχίζεται, θα υψώσουμε τη σημαία του λαού, των εργαζομένων, των αγροτών, των σπουδαστών, και θα συνεχίσουμε τον αγώνα. Θέλω να δείξω ότι είναι ο νεοφιλελευθερισμός αυτός που μας έχει αναγκάσει να αγωνιζόμαστε για καλύτερες ημέρες. Πρέπει να κατηγορήσουμε τις ΗΠΑ, τους Ευρωπαίους και τις μεγάλες δυνάμεις. Και ο αγώνας συνεχίζεται, αδελφέ.
* Δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net και μεταφράστηκε στη Μελβούρνη στα ελληνικά από το «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης» στις 25 Αυγούστου 2005.
