Η κρίση της Ευρωζώνης και η κοινή γνώμη που ανταποκρίνεται σε αυτή, φέρνει στην επιφάνεια εθνικιστικές απόψεις όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος και πώς οι απόψεις αυτές διαμορφώνουν τις αντιλήψεις μας όσον αφορά το πού βρίσκονται τα συμφέροντά μας.
Διάφοροι σχολιαστές και πολιτικοί επιμένουν σε εξηγήσεις για την κρίση που κατηγορούν το ελληνικό κράτος ότι σε αυτό βρίσκεται η ρίζα των εθνικών χαρακτηριστικών. Σύμφωνα με την άποψη αυτή οι Έλληνες –όλοι οι Έλληνες, πλούσιοι και φτωχοί- είναι πληθωρικοί, πολύχρωμοι, διεφθαρμένοι, απροσάρμοστοι, αναποτελεσματικοί κ.λπ. και γι’ αυτό πρέπει να κατηγορηθούν για “τη δική τους” κρίση.
Τα ίδια, συχνά ρατσιστικά, στερεότυπα επαναλαμβάνονται και για τα εκατομμύρια Ελλήνων που κινητοποιούνται ενάντια στις πολιτικές και οικονομικές τους ελίτ και το μνημόνιο, που, όπως και στην Ιρλανδία, είναι το μέσο με το οποίο η εργατική τάξη αναγκάζεται να πληρώσει για τα ακαταστασίες της πολιτικής “τους” ελίτ. Ενώ οι διαδηλωτές έχουν δίκιο στο ότι εξακρίβωσαν τους ενόχους στο πρόσωπο των πλουσίων ελίτ της Ελλάδας και στον κόσμο του χρήματος, η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποιεί ένα εθνικιστικό λόγο προσπαθώντας να τους πείσει να δεχθούν το μνημόνιο και όλα τα σχετικά μέτρα, στο στυλ “πρέπει όλοι να σφίξουμε τις ζώνες μας, όλοι μαζί είμαστε σ’ αυτή την ιστορία, για το καλό του έθνους”.
Η ίδια διαδικασία χρησιμοποιείται στην Ιρλανδία, με τον εθνικισμό να επικαλείται (“είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτό”) και, από παντού, τα εθνικά στερεότυπα χρησιμοποιούνται κατά τον ίδιο τρόπο για να βαφτεί η ιρλανδική εργατική τάξη (“τεμπέληδες, αναποτελεσματικοί, διεφθαρμένοι, καλοπληρωμένοι, μη ανταγωνιστικοί, πλεονέκτες”) με την ίδια βούρτσα με την οποία βάφεται και η πολιτική τάξη. Αυτό είναι μέρος μιας ενορχηστρωμένης προσπάθειας να πάρει πάνω της κάθε κατηγορία και να σηκώσει το βάρος για κάθε ακαταστασία του Χρυσού Κύκλου και του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.
Με αυτό τον τρόπο, ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί τον εθνικισμό για να ποδηγετήσει την εργατική τάξη και να συνταχτεί με τις επιθυμίες των εθνικών ελίτ και να δεχθεί τα μνημόνια και τα άλλα μέτρα. Την ίδια στιγμή ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί τον εθνικισμό για να αποθαρρύνει αποφασιστικά την εργατική τάξη της Ιρλανδίας να συνταχτεί σε ένα κοινό αγώνα με την αδελφική της τάξη στην Ελλάδα, την Πορτογαλία ή την Ισπανία.
Μια αναρχική παγκόσμια άποψη εναντιώνεται στον εθνικισμό ως μια ιδεολογία που ουσιαστικά έχει τις ρίζες της στον εξουσιασμό και τη μισαλλοδοξία, αναγνωρίζοντας ότι είναι μια ιδεολογία που αναδύθηκε από μόνη της με την ανάπτυξη του καπιταλιστικού κράτους. Ο αναρχισμός, που προωθεί την αξία της αλληλεγγύης ανάμεσα στην εργατική τάξη, αντιτάσσει αντίθετα, το διεθνισμό για να εναντιωθεί στις ιδεολογικά επιβεβλημένες εθνικές διαιρέσεις για να αποκαλύψει τις πραγματικές διαφορές τις οποίες οι κυβερνώντες μας προσπαθούν συνεχώς να κρύψουν, τη διαίρεση μεταξύ πλούσιων και φτωχών, ανάμεσα σε κεφαλαιούχους και εργαζόμενους, ανάμεσα στις διεθνείς χρηματιστικές ελίτ και όλους εμάς.
Ως συνηθισμένοι άνθρωποι πρέπει να αγωνιστούμε για να σπάσουμε το εθνικιστικό πλαίσιο που προπαγανδίζουν αυτοί που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Πρέπει να δούμε ότι τα συμφέροντά μας είναι πραγματικά τα ίδια με αυτά της διεθνούς εργατικής τάξης. Πρέπει να βρούμε τρόπους για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας με τους Έλληνες αδελφούς και αδελφές μας, να σταθούμε στο πλευρό των Ισπανών αδελφών μας και πάει λέγοντας. Οι καπιταλιστές αφέντες του κόσμου γνωρίζουν ότι τα συμφέροντά τους διατηρούνται και προωθούνται όσο συνεργάζονται με τους ομοίους τους και κρατούν την εργατική τάξη σε τάξη χρησιμοποιώντας τον εθνικισμό.
Είναι καιρός να κάνουμε το ίδιο και να αναγνωρίσουμε ότι τα θεμελιώδη συμφέροντά μας καθορίζονται από το γεγονός ότι είμαστε εργαζόμενοι και χι απλώς Ιρλανδοί ή Ισπανοί ή Έλληνες ή Νιγηριανοί ή Κολομβιανοί. Είναι ώρα να δούμε τους εαυτούς όπως πραγματικά είμαστε: την διεθνή εργατική τάξη.
* Το αγγλικό πρωτότυπο δημοσιεύτηκε ως άρθρο στο τεύχος 122 της Workers Solidarity (Εργατική Αλληλεγγύη) της ιρλανδικής αναρχοκομμουνιστικής οργάνωσης Workers Solidarity Movement (Κίνημα Εργατικής Αλληλεγγύης). Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», 10 Ιούλη 2011.
http://www.anarkismo.net/article/20015
