Melbourne Anarchist Communist Group
Δεν είναι ασυνήθιστο σύγχρονοι αναρχικοί να λένε ότι "ο ταξικός αγώνας είναι ξεπερασμένος και δεν έχει κάποια σχέση με το πώς θα κάνουμε μια επανάσταση σήμερα" ή "η εργατική τάξη είναι τόσο σεξιστική και ρατσιστική που πρέπει να στραφούμε σε άλλους ριζοσπαστικούς αγώνες εκτός των χώρωνεργασίας για να φτάσουμε κάπου".
Η Melbourne Anarchist Communist Group (Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης) διαφωνεί. Πιστεύουμε ότι αυτές οι απόψεις βασίζονται σε μια λανθασμένη ιδέα για το ποιος αποτελεί την εργατική τάξη και την έλλειψη κατανόησης του ποιος έχει την εξουσία στην κοινωνία μας.
Η εργατική τάξη
Τα καπιταλιστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προβάλουν μια κοινωνιολογική άποψη της εργαρτικής τάξης. Η προοπτική τους είναι ότι η τάξη αυτή αποτελείται από ανθρώπους που κάνουν υπαλληλικά επαγγέλματα ή άτομα με χαμηλά εισοδήματα. Συχνά, τραβούν μια ακόμα χειρότερη διαχωριστική γραμμή - απεικονίζοντας την εργατική τάξη ως μια κατηγορία λευκών ανδρών με μπλε φόρμες. Αυτό ταιριάζει στα συμφέροντα των φιλελεύθερων της μεσαίας τάξης που θεωρούν τους εαυτούς τους φορείς της κοινωνικής προόδου, αλλά και της αντιδραστικής Δεξιάς, που έχουν την ίδια αντίληψη με τους πρώτους για το ποιος ανήκει στην εργατική τάξη, αλλά ισχυρίζονται ότι βρίσκονται στην πλευρά των εργαζομένων.
Αλλά μια κοινωνική τάξη δεν αφορά την κοινωνική διαστρωμάτωση. Πρόκειται για τον τρόπο οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας. Εάν εργάζεστε για ένα μηνιαίο ή ετήσιο μισθό, εάν δεν έχετε το δικαίωμα να προσλάβετε ή να απολύσετε και εάν δεν ασκείτε κάποια εξουσία που να αντλείται απο το κράτος ως αστυνομικός ή δικαστής, τότε ανήκετε στην εργατική τάξη. Γενικότερα, είστε εργατική τάξη αν δεν έχετε τίποτα να πουλήσετε παρά την εργασία σας και δεν ασκείτε κάποια εξουσία της καπιταλιστικής τάξης. Η τάξη είναι θέμα του από πού και πώς κερδίζετε το πλευρά το ψωμί σας.
Με βάση αυτή τη διατύπωση, τουλάχιστον το 80% των ανθρώπων στην Αυστραλία ανήκουν στην εργατική τάξη. Επίσης, εκτός του ότι ανήκουν σ’ αυτήν και μερικοί λευκοί αρσενικοί, η εργατική τάξη είναι πολυφυλετική, πολυπολιτισμική και διαφορετική ως προς το φύλο. Τα μέλη σχεδόν όλων των μεταναστευτικών κοινοτήτων στην Αυστραλία, ιδίως αυτές που έφτασαν πρόσφατα, ανήκουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία στην εργατική τάξη. Πολλοί άνθρωποι που υποτίθεται ότι θεωρούνται μεσαία τάξη είναι, στην πραγματικότητα, εργατική τάξη. Οι εκπαιδευτικοι και οι νοσηλευτές, για παράδειγμα, ανήκουν στην εργατική τάξη - κάτι που αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι έχουν ενταχθεί σε συνδικάτα και αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους.
Η μεσαία τάξη, αντίθετα, αποτελείται από δύο ομάδες, που και οι δύο είναι, στην ουσία, το κρέας στο σάντουιτς μεταξύ της εργατικής τάξης και των καπιταλιστών.
Η πρώτη ομάδα απαρτίζεται από αυτοαπασχολούμενους που έχουν τη δική τους επιχείρηση και εργάζονται δίπλα σε οποιονδήποτε εργαζόμενο έχουν στη δούλεψή τους, και η δεύτερη είναι τα μεσαία στελέχη που έχουν την εξουσία να προσλαμβάνουν και να απολύουν τους υφισταμένους τους αλλά, πέρα από αυτό, δεν ασκούν σημαντική εξουσία μέσα στην οργάνωσή τους. Συνολικά, η μεσαία τάξη είναι μια αρκετά μικρή ομάδα, ειδικά όταν απομακρύνουμε από αυτήν κάποιους κατ΄ευφημισμόν εργολάβους οι οποίοι είναι μόνο τεχνικά αυτοαπασχολούμενοι. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, ιστορικά, ο πιο πολιτικά συντηρητικός τομέας του εργατικού δυναμικού αποτελείται από αυτοαπασχολούμενους που εργάζονται σε ανώτερα υπαλληλικά επαγγέλματα - άτομα που δεν είναι εργαζόμενοι αλλά συχνά θεωρούνται ως τέτοια από τα καπιταλιστικά μέσα.
Η δύναμη του χώρου εργασίας
Οι Αναρχικοί Κομμουνιστές υποστηρίζουν την προοπτική της ταξικής πάλης επειδή η δύναμη των καπιταλιστών προέρχεται από τον έλεγχο της παραγωγής σε κάθε χώρο εργασίας. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να νικήσουμε τους καπιταλιστές είναι οι εργαζόμενοι να οργανωθούν και να αποσπάσουν τα μέσα παραγωγής από τα αφεντικά.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι οι μορφές καταπίεσης εκτός του χώρου εργασίας είναι ασήμαντες. Αναγνωρίζουμε ότι η Αυστραλία είναι χτισμένη σε κλεμμένη γη και ότι οι ιθαγενείς λαοί δεν έχουν αποκτήσει ποτέ φυσική κυριαρχία πάνω στη γη τους. Αναγνωρίζουμε ότι ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η ισλαμοφοβία και η ομοφοβία είναι μορφές καταπίεσης που μπορεί να είναι πιο έντονες από αυτές που υπέστησαν ή εξακολουθούν να υφίστανται οι εργαζόμενοι στο χώρο εργασίας.
Αυτές οι μορφές καταπίεσης είναι προϊόν της ταξικής κοινωνίας. Οι διάφορες μορφές αγώνα μπορούν να μειώσουν αυτές τις μορφές καταπίεσης, αλλά δεν μπορούν να εξαλειφθούν χωρίς την κατάργηση του καπιταλισμού - και αυτό βάζει τους εργάτες μπροστά στο καθήκον να απομακρύνουν τους καπιταλιστές από τους χώρους εργασίας.
Αυτό επίσης δεν σημαίνει ότι οι Αναρχικοί Κομμουνιστές ειδωλοποιούν τους εργαζόμενους ως ανθρώπους οι απόψεις και οι πράξεις των οποίων είναι πάντα επαναστατικές. Γνωρίζουμε καλά ότι η αντιδραστική πολιτική έχει κηρύξει ένα βρώμικο πόλεμο εναντίον μεγάλων και πολλαπλών κοινωνικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένης και της εργατικής τάξης. Αν δεν ήταν έτσι, θα είχαμε την επανάσταση πριν από έναν αιώνα. Αντ’ αυτού, η συνείδηση των εργαζομένων είναι αντιφατική. Όταν όμως αγωνίζονται για τα δικά τους συμφέροντα θα καταλάβουν ότι ο ρατσισμός, ο σεξισμός και όλες οι άλλες μορφές ειδικής καταπίεσης δεν είναι μόνο ηθικά λανθασμένες αλλά και πρακτικό εμπόδιο στη νίκη τους. Η ταξική πάλη οδηγεί τους εργαζόμενους προς επαναστατικά μονοπάτια.
Ο δρόμος μπροστά
Η Melbourne Anarchist Communist Group υποστηρίζει ότι οι Αναρχικοί θα πρέπει να προσανατολίσουν τη στρατηγική τους στους εργασιακούς χώρους.
Άλλοι τομείς του αγώνα είναι επίσης ζωτικής σημασίας. Οι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να αγωνίζονται ενάντια στην καταπίεση οπουδήποτε μπορεί να γίνει αυτό. Έτσι και ο αγώνας έξω από το χώρο εργασίας μπορεί να κερδίσει μεταρρυθμίσεις και να ριζοσπαστικοποιήσει τους ανθρώπους.
Αλλά αν δεν πάρουμε τους χώρους εργασίας από τους καπιταλιστές, δεν θα τους νικήσουμε ποτέ. Οι νίκες μας θα είναι μερικές και αναστρέψιμες. Οι αγώνες μας εκτός των χώρων εργασίας πρέπει επίσης να κατευθύνονται προς την οικοδόμηση μιας τέτοιας δύναμης που μπορεί να επιβάλει ένα άλλο είδος πολιτικής. Μόνο η πολυφυλετική, πολυπολιτισμική και διαφορετικής φύσης εργατική τάξη μπορεί να απαλλαγεί από τον κόσμο του καπιταλισμού.
*Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο “The Anvil” (“Το Αμόνι”), Δελτίο του Melbourne Anarchist Communist Group, στο τεύχος Vol 9 No 1, που κυκλοφόρησε στο τέλη Φλεβάρη 2020. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
**Σχετικός σύνδεσμος εδώ: https://melbacg.wordpress.com/2020/04/11/why-class-struggle/
