Στο τέλος του 2011 είδαμε μια ολοένα μεγαλύτερη επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη από τους καπιταλιστές και τους συμμάχους τους – τις κυβερνήσεις. Υπάρχει μια σιωπηρή συμφωνία μεταξύ των αριστερών και δεξιών κυβερνήσεων σε όλη την Ευρώπη να εφαρμόσουν πολιτικές λιτότητας με βάση την αρχή ότι οι άνθρωποι πρέπει να πληρώνουν για την κρίση. Η Ελλάδα είναι εμβληματική στο θέμα αυτό: έχει σχηματιστεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας που περιλαμβάνει υπουργούς από την άκρα δεξιά, απόδειξη του ότι οι καπιταλιστές δεν θα διστάσουν να βασιστούν σε αυταρχικά μέσα για να αναγκάσουν τους εργαζόμενους άνδρες και γυναίκες να πληρώσουν για την κρίση.
Η συμφωνία αυτή που έχει επιτευχθεί μεταξύ μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς επιδεινώνεται με την από κοινού συμπαιγνία τους με τις χρηματοπιστωτικές αγορές, τις τράπεζες και τη βιομηχανία. Οι εικαζόμενες συγκρούσεις για το ζήτημα του χρέους μεταξύ των κυβερνήσεων και των οργανισμών αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας είναι απάτη: οι κυβερνήσεις και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πηγαίνουν χέρι-χέρι στη συμφωνία του να επιβάλουν τρομερές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και μισθούς, να παρατείνουν τις ώρες εργασίας μας και να επιμυκήνουν το όριο συνταξιοδότησης, να ξεπουλούν ή να καταστρέφουν τις δημόσιες υπηρεσίες, να επιτείνουν την επισφάλεια και την ανεργία, και όλα αυτά για το μεγαλύτερο όφελος των καπιταλιστών, οι οποίοι εξακολουθούν να περιμένουν -τι έκπληξη- να αυξήσουν τα κέρδη τους, χάρη στην κρίση που δημιουργήθηκε από την αρχή! Εν όψει αυτής της καρδιακής συμμαχίας μεταξύ των πολιτικών και των καπιταλιστών, οι εργαζόμενοι άνδρες και γυναίκες δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να βασίζονται στον εαυτό τους, να αντισταθούν και να αναγκάσουν να βρεθεί μια εναλλακτική διέξοδος από την κρίση.
Η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι να ξεφύγουμε από τον καπιταλισμό. Το σύστημα αυτό ποτέ δεν θα παράγει τίποτα εκτός από ανισότητα, μια κοινωνία όπου το χρήμα και η εξουσία πάντα θα συγκεντρώνονται στα χέρια μιας μειοψηφίας που αποτελείται από τους καπιταλιστές και τους γραφειοκράτες, με μια παραγωγή και οικονομία τρελής σπατάλης πόρων, αλλά που ποτέ δεν ικανοποιεί τις ανάγκες του πληθυσμού. Δείχνοντας την ανάγκη για μια άλλη κοινωνία, όπου ο πλούτος και η δύναμη θα μοιράζονται εξίσου μεταξύ όλων και όπου η οικονομία θα εστιάζεται στην ικανοποίηση των αναγκών -μια ελευθεριακή κομμουνιστική κοινωνία- μπορούμε να προσφέρουμε μια πολιτική διέξοδο στους αγώνες που ανθίζουν εδώ και εκεί, αλλά που δεν έχουν ακόμη καταφέρει να εξαπλωθούν.
Με την επιβεβαίωση της άρνησης των λαϊκών τάξεων να πληρώσουν το καπιταλιστικό χρέος, με την καταπολέμηση των επιπτώσεων της πολιτικής της λιτότητας σπιθαμή προς σπιθαμή, με την οργάνωση μιας στέρεας αλληλεγγύης ανάμεσα στις λαϊκές τάξεις και με την παροχή των δομών στον αγώνα εν μέσω της εκδήλωσης των κοινωνικών κινημάτων, οι εργαζομένοι άνδρες και α γυναίκες θα είναι και πάλι σε θέση να βρουν την ελπίδα. Ως ελευθεριακοί κομμουνιστές, έχουμε την πρόθεση να παίξουμε το ρόλο μας στην ίδια τη βάση αυτών των αγώνων, με την ενθάρρυνση της ριζοσπαστικοποίησης και της αυτοδιεύθυνσης.
Για να προχωρήσουμε μπροστά και να οικοδομήσουμε τη διεθνή αλληλεγγύη, όλα τα κινήματα πρέπει να ενωθούν σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Οι καπιταλιστές γνωρίζουν πώς να οργανώνονται στο επίπεδο αυτό και πώς να εγκρίνουν τις Συνθήκες με τις οποίες αναμένεται να σφραγίσουν τη μοίρα των λαών. Εμείς, οι εργαζόμενοι άνδρες και γυναίκες της Ευρώπης, δεν έχουμε ακόμη επιτύχει αυτό το επίπεδο οργάνωσης, αν και εναλλακτικές μορφές συνδικαλιστικής δράσης έχουν βρει τρόπους να συγκλίνουν. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί, και να οργανωθεί μια απάντηση σε διεθνές επίπεδο.
Η θέλησή μας ότι μπορούμε να αρνηθούμε να πληρώσουμε το χρέος, ότι αρνούμαστε να συνεχίσουμε να παχαίνουμε τους καπιταλιστές, πρέπει να επεκταθεί σε όλη την Ευρώπη. Πρέπει να απαιτήσουμε αυξήσεις μισθών, μείωση των ωρών εργασίας, κοινωνικό μισθό για τους ανέργους, επαναφορά της ηλικίας συνταξιοδότησης εκεί που ήταν και απόρριψη της ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών δαπανών. Και, σε όλη την Ευρώπη, θα πρέπει να θέσουμε το ζήτημα μιας συνολικής ανακατανομής του πλούτου, με άλλα λόγια: απαλλοτρίωση των καπιταλιστών και των μέσων παραγωγής, ώστε να μπορέσουμε να κινηθούμε προς μια σοσιαλιστική, αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνία.
Federazione dei Comunisti Anarchici (Ιταλία)
Alternative Libertaire (Γαλλία)
Organisation Socialiste Libertaire (Ελβετία)
Libertære Socialister (Δανία)
Liberty & Solidarity (Μεγάλη Βρετανία)
Libertäre Aktion Winterthur (Ελβετία)
23 Φλεβάρη 2012
* Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 24 Φλεβάρη 2012.
