Η παρούσα χρονική περίοδος διακρίνεται από την πιο οξεία νεοφιλελεύθερη επίθεση των τελευταίων δεκαετιών, μια επίθεση του Κεφαλαίου απέναντι στην εργατική τάξη, με κύριο συνένοχο το Κράτος, που λειτουργεί πάντα υπέρ των αφεντικών.
Ακρίβεια, υψηλά ενοίκια, πάγωμα των μισθών και φυσικά ο μπαμπούλας της ανεργίας ως αποτρεπτικός παράγοντας για όσους δυσανασχετούν. Τα αφεντικά έχουν ξεσαλώσει σε κάθε κλάδο, όπως και στον δικό μας, και απαντάνε στις διεκδικήσεις των εργαζομένων με μαζικές απολύσεις, ακόμα και συνδικαλιστικών εκπροσώπων, κάτι εντελώς αυθαίρετο, όπως πχ. στην Teleperformance ή καταργώντας κάθε έννοια τσίπας, όπως στην περίπτωση της απόλυσής της νέας μητέρας στον ΟΤΕ στην Θεσσαλονίκη, αμέσως μετά τη λήξη της άδειας μητρότητας.
Στο κομμάτι της στέγασης, τα διάφορα fund, στο βωμό του κέρδους, πέφτουν σαν τα κοράκια πάνω στα σπίτια της εργατικής τάξης και των λαϊκών οικογενειών, πάντα με την ανοχή του Κράτους, που δεν επιθυμεί να προστατέψει ούτε καν την πρώτη κατοικία, ούτε καν για τα πιο ευπαθή κοινωνικά στρώματα. Οι εξώσεις - ή οι απόπειρες τους- ακόμη και σε μονογονεϊκές οικογένειες, όπως πρόσφατα στον Εύοσμο, τείνουν να γίνουν καθημερινότητα σε αυτή την μανιώδη προσπάθεια του Κεφαλαίου να στραγγίξει και την τελευταία ρανίδα αίματος της τάξης μας.
Ταυτόχρονα, οι σταδιακές ιδιωτικοποιήσεις των πάντων, έρχονται να προστεθούν στο μαζικό ξεπούλημα των δημοσίων υποδομών που πραγματοποιήθηκε την εποχή των μνημονίων από όλες τις κυβερνήσεις. Σήμερα, οι υποδομές της υγείας, της παιδείας, των μεταφορών, βρίσκονται όλες στο χειρότερο δυνατό επίπεδο, ενώ στο κομμάτι της ενέργειας, τα μονοπώλια και το περίφημο "χρηματιστήριο" που δημιουργήθηκε, έχουν εκτινάξει τις τιμές στα ύψη και έχουν καταργήσει κάθε έννοια λογικής, πέραν της καπιταλιστικής φυσικά. Οι πολιτικές του κεφαλαίου πολλές φορές επιχειρείται να προωθηθούν και με ύπουλους τρόπους, όπως οι δήθεν "αγαθοεργίες" από ντεμέκ φιλανθρωπικά "ιδρύματα", όπως στην περίπτωση των Ωνάσειων Σχολείων που απειλούν να εξοβελίσουν δεκάδες μαθητές από τα σχολεία της γειτονιάς τους με υποτιθέμενο σκοπό την αναβάθμιση, ενώ στον ορίζοντα φαίνεται ξεκάθαρα η συστημική επιθυμία για περαιτέρω ανάθεση της διαχείρισης της παιδείας υπό την εποπτεία του Κεφαλαίου. Άλλωστε οι νεοφιλελεύθερες λογικές έχουν ήδη εισαχθεί πολύ βαθιά στο δημόσιο σχολείο, όπως η διαδικασία της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, που συνάντησε αντίσταση από αγωνιστές δασκάλους και καθηγητές, αλλά έφερε και αρκετές διώξεις και ποινές.
Όλη η παραπάνω υποβάθμιση του δημοσίου τομέα προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου και η άρνηση των κυβερνήσεων να επενδύσουν στην πρόληψη και την πρόνοια δεν είναι ολωσδιόλου ξεκομμένες από την δυστοπική πραγματικότητα που βιώνουμε: Κάθε χρόνο οι πυρκαγιές κατακαίνε τα δάση της χώρας (ενώ στην θέση των δέντρων ξεπηδούν με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα οι ανεμογεννήτριες της "πράσινης ανάπτυξης"), οι πλημμύρες στην Θεσσαλία έφεραν θανατηφόρες επιπτώσεις στις ζωές των ανθρώπων της περιοχής, οι οποίοι φαίνεται πως έχουν ξεχαστεί στην μοίρα τους, ενώ, τέλος, το ίδιο το έγκλημα των Τεμπών είναι παράγωγο αυτής της πολιτικής που προτεραιοποιεί το κέρδος έναντι της ασφάλειας και της ζωής των πολιτών.
Καινούριες αποκαλύψεις βγαίνουν στην επιφάνεια κάθε μέρα, με ρυθμό που το κάνει δύσκολο ακόμη και να παρακολουθήσει κάποιος την κατάσταση. Η Κυβέρνηση εξαρχής προσπάθησε να αποκρύψει την ύπαρξη παράνομων εύφλεκτων υλικών, για να προστατεύσει τα καρτέλ στο λαθρεμπόριο καυσίμων, και να αποποιηθεί κάθε ευθύνης, καλύπτοντας τα μέλη της και ανάγοντας το έγκλημα σε δήθεν "τραγικό ανθρώπινο λάθος". Ταυτόχρονα μας φλόμωνε στα ψέματα εγκαινιάζοντας ηλεκτρονικά συστήματα που ακόμη δεν λειτουργούν στην πραγματικότητα και τα οποία, με κόστος λίγων μόλις χιλιάδων ευρώ, θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει το έγκλημα αν είχαν εγκατασταθεί εγκαίρως. Η ίδια αυτή κυβέρνηση, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, σήμερα κλαίγονται από την μία, πως δήθεν τους εξαπάτησε η Helleniс Train, η εταιρία που εξαγόρασε τους σιδηρόδρομους για μια μπουκιά ψωμί και λαμβάνει από πάνω αποζημίωση 61εκ. ευρώ, ενώ από την άλλη επιμένουν πως έχουν πραγματοποιήσει όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την διαλεύκανση της υπόθεσης και την αρωγή της δικαιοσύνης. Ίσως εννοούν το μπάζωμα του χώρου του εγκλήματος, που απ' ό,τι φαίνεται, ανατέθηκε με συνοπτικές διαδικασίες σε ανύπαρκτες εταιρίες, από τις περιφερειακές αρχές, συνδεδεμένες άρρηκτα με την Κυβέρνηση. Ξέρουμε πολύ καλά πως καμία βοήθεια δεν μπορεί και δεν θέλει να παρέχει το αστικό σύστημα στην αληθινή απόδοση ευθυνών, καθώς υπεύθυνοι είναι στην πραγματικότητα οι ίδιοι και οι πολιτικές τους, φανερές ή παρασκηνιακές.
Επιπλέον, δεν ξεχνάμε ποτέ την χλεύη διαφόρων πολιτικών σαλτιμπάγκων, κυβερνητικών και μη, προς τα πρόσωπα των συγγενών των θυμάτων, που την μία τους αποκαλούσαν "ψεκασμένους" και την άλλη τους λοιδορούσαν ως αποζητούντες την αυτοπροβολή! Σήμερα, μετά τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις που δεν αφήνουν το ζήτημα να ξεχαστεί όπως θα επιθυμούσε η Κυβέρνηση, δηλώνουν δήθεν πως καταλαβαίνουν τον πόνο τους και πως τους συμπαραστέκονται.
Είμαστε πεπιεσμένοι/ες πως η συνέχεια αυτής της πολιτικής, αυτού του απάνθρωπου συστήματος που υποτιμάει ακόμη και την ίδια την έννοια της ανθρώπινης ζωής (όπως είδαμε και στην απόπειρα της συγκάλυψης του εγκλήματος της Πύλου με τους περισσότερους από 550 νεκρούς μετανάστες, αλλά και στην γενοκτονία της εποχές μας στην Παλαιστίνη) δεν είναι μονόδρομος. Αρκεί η εργατική τάξη να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, να διεκδικήσει και να πετύχει τον ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων τα παράσιτα του Κεφαλαίου και τους πολιτικούς του αντιπροσώπους.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που βρέθηκαν στους δρόμους την 26η Γενάρη, λίγες μόλις μέρες μετά από τα καλέσματα των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών, αλλά και όσοι/ες κάνουν την καθημερινή δουλειά μυρμηγκιού στους χώρους εργασίας, στις σχολές τους, έξω στην κοινωνία και επιμένουν να αγωνίζονται υπό πολύ δύσκολες συνθήκες, μας δείχνουν ότι κάτι κινείται εκεί έξω. Μας δείχνουν ότι η εργατική τάξη και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα δεν θα ανεχθούν για πολύ καιρό ακόμη την χλεύη, την συγκάλυψη, την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Αρκεί να παίξει ο κάθε ένας και η κάθε μία από εμάς, την οργανωμένη εργατική τάξη, τον ρόλο που του/της αναλογεί σε αυτή την υπόθεση.
Στις 28 Φλεβάρη, την επέτειο της δολοφονίας 57 ανθρώπων στα Τέμπη, απεργούμε διεκδικώντας την δικαίωση των συγγενών των θυμάτων. Την δικαίωση του αίματος των ίδιων των νεκρών, που ακόμη είναι νωπό, αν και καλυμμένο από τόνους χώματος και μπάζων.
Και ταυτόχρονα, διεκδικούμε εκείνες οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης, της λογικής του κέρδους πάνω από τον άνθρωπο και την φύση, των πολέμων και των γενοκτονιών, που επέτρεψαν σε αυτό το έγκλημα να συντελεστεί, να ανατραπούν, μέσα από την πάλη της οργανωμένης εργατικής τάξης και των φορέων της.
Μέχρι τότε, παλεύουμε για καλύτερες συνθήκες εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς και μια ζωή αξιοβίωτη για κάθε άνθρωπο.
Παρασκευή 28 Φλεβάρη όλοι και όλες στην Γενική Απεργία για τα Τέμπη!
Προσυγκέντρωση 10:00 Καμάρα
Συγκέντρωση 11:00 Άγαλμα Βενιζέλου
Μόνιμη, σταθερή δουλειά για όλες και όλους. Παλεύουμε για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Καμία συμμετοχή/συνενοχή στην γενοκτονία. Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Ταξική Πρωτοβουλία Βάσης εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες & την πληροφορική
