ngnm

Αναρχική Θεωρία

22 Μαρτίου 2024

Ζούμε σε μια εποχή παρακμής. Ο κόσμος κατοικείται μόνο με πτώματα που περπατούν. Ό,τι κινείται, κινείται αργά. Μια κυρίαρχη νωθρότητα βαραίνει τόσο τα έθνη όσο και τα άτομα. Ωστόσο, κοιτάζοντας βαθιά σε αυτό το ανθρώπινο σπίτι, ρίχνουμε μια ματιά στην υπόγεια ζωή που ανακατεύει, σμήνη και μερικές φορές βγαίνει στην επιφάνεια. Ο αιώνας μας είναι ένας αιώνας μετάβασης· Κάτω από την ορατή αδράνειά του λαμβάνει χώρα μια τεράστια μεταμόρφωση. Αυτός δεν είναι ακόμη ο πλήρης θάνατος της παλιάς κοινωνικής τάξης, αλλά είναι ήδη η αρχή της νέας.

Η επιχείρηση, αν και λανθάνουσα, είναι ωστόσο πραγματική. Η κυβέρνηση, η ιδιοκτησία, η οικογένεια, η θρησκεία, όλα όσα αποτελούν τον οργανισμό των πολιτισμένων κοινωνιών καταρρέουν και αρχίζουν να σαπίζουν. Δεν υπάρχει πλέον ηθική. Τα ήθη του παρελθόντος δεν έχουν πλέον κανένα χυμό. Εκείνοι του μέλλοντος εξακολουθούν να είναι μόνο ένα βλαστάρι. Ό,τι είναι καλό για τον έναν, είναι κακό για τον άλλο. Η δικαιοσύνη δεν έχει άλλο κριτήριο εκτός από την ισχύ· Η επιτυχία νομιμοποιεί όλα τα εγκλήματα. Το μυαλό και το σώμα εκπορνεύονται στο εμπόριο εμπορικών συμφερόντων. Οι απολαύσεις δεν είναι πλέον δυνατές, αν δεν είναι οι απολαύσεις του κτήνους. Η αξιοπρέπεια, η φιλία και η αγάπη εξορίζονται από τα ήθη μας, βρίσκονται χωρισμένα το ένα από το άλλο, ή χάνονται, στραγγαλίζονται, μόλις θελήσουν να ανατείλουν σε αυτή την επίσημα αστική κοινωνία.

Δεν υπάρχει πια χάρη ή ομορφιά σε αυτόν τον κόσμο, κανένα αφελές χαμόγελο ή λεπτό φιλί. Η αίσθηση για την τέχνη αντικαθίσταται από τη γεύση για το αηδιαστικό και γκροτέσκο. Η κοινωνία, μέσα στην παρακμή της, καταφεύγει σε αιματηρά μαστιγώματα για να υπερδιεγείρει το παλιό της σφάγιο και μερικές φορές εξακολουθεί να δίνει στον εαυτό της κάποια τρομερή επίφαση ανδρισμού. Η ατονία και η γάγγραινα έχουν αμβλύνει όλες τις ικανότητές της για εργασία, καθώς και για ευχαρίστηση. Δεν μπορεί πλέον να απολαύσει τίποτα. Γι' αυτήν, η εργασία είναι τιμωρία και η ευχαρίστηση εργασία. Δεν ξέρει τι θέλει και τι δεν θέλει. Όλα βαραίνουν πάνω του. Σκοντάφτει και βυθίζεται σε κάθε είδους εξαχρείωση και δειλία. Θέλει να δραπετεύσει από αυτόν τον φρικτό εφιάλτη, να αποτινάξει το βάρος της υποβάθμισης που την πνίγει. ανυπομονεί να ξυπνήσει. Ξέρει ότι πρέπει μόνο να σταθεί στα πόδια του για να καταστρέψει αυτή την καταπίεση και είναι τόσο στραγγισμένη που δεν έχει τη δύναμη να σηκωθεί ή το θάρρος να νικήσει το μούδιασμα της. Και όμως η ιδέα ζυμώνεται μέσα του και το φωτίζει εσωτερικά στον ύπνο του, μέχρι να είναι αρκετά ισχυρό ώστε να το κάνει να ανοίξει τα μάτια του και να λάμψει από τις κόρες των ματιών του. Η μία πλευρά της ζωής της, ο ένδυμα της σάρκας της, αφήνεται στον τάφο του παρελθόντος. Η άλλη πλευρά, το μυαλό ή το πνεύμα της, επιπλέει στους ανέμους του μέλλοντος.

Είναι στο χέρι μας, επαναστάτες, κουρέλια της ανθρωπότητας που η πνοή της προόδου σηκώνει, κοινωνικά κουρέλια ότι το φως της κατανόησης χρωματίζει με τις πορφυρές φωτιές του, και ότι εμφανίζεται πάνω από τους πολιτισμένους σαν σκιάχτρο ή σημαία, ένα σκιάχτρο για εκείνους που...

Περισσότερα …