Η Licia Rognini Pinelli, η χήρα του Giuseppe «Pino» Pinelli, του αναρχικού σιδηροδρομικού που κατηγορήθηκε άδικα για τη σφαγή στην Piazza Fontana και πέθανε πέφτοντας από το παράθυρο της αστυνομικής διεύθυνσης του Μιλάνου τον Δεκέμβριο του 1969 κατά τη διάρκεια μιας ανάκρισης, πέθανε στις 11 Νοεμβρίου, στο Μιλάνο.
Η Licia Pinelli ήταν 96 ετών και για πάνω από μισό αιώνα αγωνίστηκε να βρει την αλήθεια για το θάνατο του συζύγου της χωρίς ποτέ να την αποκτήσει. «Ένα κράτος που δεν έχει το θάρρος να αναγνωρίσει την αλήθεια είναι ένα κράτος που έχει ηττηθεί, ένα κράτος που δεν υπάρχει», ήταν το πικρό της σχόλιο.
Εσπεράντο και συνάντηση με τον Pino
Γεννημένη στη Senigallia (Ανκόνα) το 1928, η Licia Rognini έφτασε στο Μιλάνο σε ηλικία δύο ετών, κόρη μιας μοδίστρας και ενός αναρχικού ξυλουργού που απασχολούνταν στην Pirelli ως εργάτρια. Στάλθηκε στη Ρώμη από τους θείους της το 1943, όταν το Μιλάνο βομβαρδίστηκε, και επέστρεψε εκεί μετά την απελευθέρωση. Για λίγα χρόνια, ως νεαρή, ήταν μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, αλλά ο χαρακτήρας της ήταν πολύ ανεξάρτητος και σύντομα το εγκατέλειψε. Ήταν περίεργη, αναζητούσε νέα πρότυπα και εμπειρίες και με αυτό το πνεύμα γράφτηκε σε μαθήματα Εσπεράντο στον Φιλολογικό Κύκλο του Μιλάνου. Εκεί γνώρισε τον άνξθρωπο που έμελλε να γίνει σύζυγός της το 1955, τον Giuseppe Pinelli, έναν νεαρό αναρχικό γεμάτο ενθουσιασμό και ιδανικά. Η εσπεράντο ήταν η παγκόσμια γλώσσα που τους ένωνε σε ένα ιδανικό ειρήνης και ισότητας μεταξύ των ανθρώπων.
Από το γάμο τους γεννήθηκαν δύο κόρες, η Silvia και η Claudia, το 1960 και το '61. Η Licia άρχισε να εργάζεται στο σπίτι της, το οποίο έγινε ένα λιμάνι, ανοιχτό σε όλους, στο οποίο σύχναζαν φοιτητές που δακτυλογραφούσαν τις διατριβές τους από αυτήν, αναρχικοί και μη σύντροφοι, βοηθοί πανεπιστημιακών και πολλοί καθολικοί.
Στα χρόνια μεταξύ 1968 και 1969, η πολιτική δέσμευση του Pino Pinelli στο αναρχικό κίνημα και το συνδικάτο αυξανόταν όλο και περισσότερο: ήταν πολύ δραστήριος, λειτουργούσε ως μεσάζων μεταξύ των παλαιών αναρχικών και των νέων διαδηλωτών και δεν δίσταζε να εκτίθεται σε πρώτο πρόσωπο. Η Licia δεν τον ακολούθησε σε αυτή τη δέσμευση: δούλευε στο σπίτι, μεγάλωνε τις κόρες της και ήθελε τον σύντροφό της περισσότερο παρόντα.
Η βόμβα που άλλαξε τα πάντα
Στις 12 Δεκεμβρίου 1969, η βόμβα στα κεντρικά γραφεία της Banca Nazionale dell'Agricoltura στο Μιλάνο, η οποία σκότωσε 17 ανθρώπους και τραυμάτισε 88, και έμεινε στην ιστορία ως η σφαγή της Piazza Fontana, ήταν η πρώτη τρομερή πράξη της στρατηγικής της έντασης: ολόκληρη η Ιταλία έμεινε εμβρόντητη, αμήχανη και φοβισμένη. Το κυνήγι των αναρχικών ξεκίνησε αμέσως και ακόμη και ο Pino Pinelli σταμάτησε από την αστυνομία, τον οποίο κάλεσε ο επίτροπος Luigi Calabresi να τον ακολουθήσει στο αστυνομικό τμήμα με το μοτοποδήλατό του. «Θα τον βάλουν να πάρει ένα ωραίο “σπαγγέτο” και μετά θα τον βάλουν να γυρίσει σπίτι», είπε η Licia στις κόρες της που τη ρωτούσαν γιατί ο μπαμπάς δεν γύρισε σπίτι.
Ο θάνατος του Pino και οι συκοφαντικές κατηγορίες
Τη νύχτα της 15ης προς 16η Δεκεμβρίου, ο Πινέλι πέθανε,...
Αργύρης Αργυριάδης*
Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις ελευθεριακές εκδόσεις Ναυτίλος το βιβλίο Ανθρωπόσφαιρα, μια Αναρχική Ουτοπία του Ζοζέφ Ντεζάκ. Θεωρώ την έκδοση αυτή ιδιαίτερα σημαντική και ιστορική μιας και μας επιτρέπει να διεισδύσουμε σε μια άγνωστη τόσο μορφή του διεθνούς αναρχικού κινήματος όπως του συγγραφέα, όσο και της οξυδέρκειάς και πρωτοπορίας του έργου του, που ήταν μέχρι πρότινος σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα και όχι μόνο.
Ο Ντεζάκ είναι αυτός ο οποίος παίρνει την λέξη ελευθεριακός (libertaire) που ήδη προϋπήρχε αλλά ήταν σε αχρηστία. Την καθαρίζει από την αρχική μεταφυσική – θεολογική διάσταση της και της προσδίδει πολιτικό νόημα. Την τοποθετεί δε αντιπαραθετικά...
Σημείωση Μεταφραστή: Ζούμε σε μια εποχή που αν και η Εξουσία φάινεται να έχει εδραιωθεί στην κοινωνία με την νομοτεχνική της καταστολή (οικονομική, αστυνομική, κοκ), οι άνθρωποι δεν έχουν πάψει να αγωνίζονται για ένα καλύτερο κόσμο. Σε αυτό το διαχρονικό κείμενο ο Αμερικανός αναρχικός Wayne Price αναλύει υπερασπίζεται το ιδεώδες του Αναρχισμού ξεπερνώντας το στείρο αυτό δίπολο. Υπερασπίζοντας την αναγκαιότητα και την δυνατότητα του αγώνα στο σήμερα είναι επιβεβλημένος ο αναστοχασμός και η επικαιροποίηση του.
Εισαγωγή
Μαζί με την αναβίωση του αναρχισμού τις τελευταίες δεκαετίες, υπήρξε αυξημένο ενδιαφέρον για την Ουτοπία. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κρίση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018