Μια από τις πιο εξέχουσες φυσιογνωμίες κατά τη διάρκεια της Λαϊκής Συγκέντρωσης κατά της Πείνας στο Santos (1912), ήταν ο σοσιαλιστής ακτιβιστής Antonio Filgueira Vieytes. Δρούσε μαζί με τους αναρχικούς της περιοχής και ήταν μέλος της Τοπικής Ομοσπονδίας Εργαζομένων του Santos και της Ομοσπονδίας Εργαζομένων της Βραζιλίας. Αναμφίβολα, κατά τη διάρκεια αυτού του κινήματος, ο Antonio Vieytes ήταν ο αγωνιστής που δέχθηκε τις περισσότερες επιθέσεις από τον συντηρητικό Τύπο, επειδή ήταν αλλοδαπός.
Απέναντι στις επαναλαμβανόμενες και ψευδείς κατηγορίες ότι οι διαδηλωτές ήταν όλοι ξένοι, ο Vieytes με εξαιρετικά πειστικά επιχειρήματα, έδειξε πώς οι επαναστάτες συνδικαλιστές του Santos αντιλαμβάνονταν το ζήτημα του πατριωτισμού: "Αυτοί που η ‘Tribune’ ισχυρίζεται ότι είναι ξένοι ομιλητές στη συγκέντρωση - οι περισσότεροι από αυτούς ήρθαν σε αυτή τη χώρα ως παιδιά και εδώ κατανάλωσαν τα νιάτα τους σε σκληρές δουλειές, εδώ έκαναν οικογένειες και καθώς είμαστε οι περισσότεροι αγρότες έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας. Στο παρελθόν, η πόλη του Santos ήταν σαν μια αποικία σκλάβων, οι εργάτες αντιμετωπίζονταν λίγο λιγότερο από με μαστίγια (... ). Βλέπετε κύριοι της ‘Tribune’ αυτό που έκαναν αυτοί οι ξένοι ήταν να αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια τον εργάτη του Santos. Δεν είναι πατριωτική πράξη αυτό; Είναι κάτι άλλο, είναι ένα άκρως ανθρωπιστικό έργο, γιατί όποιος το γράφει, σκέφτεται όπως ο φιλόσοφος που είπε: ‘πριν από την πατρίδα είναι η ανθρωπότητα και ότι η πατρίδα είναι το τελευταίο καταφύγιο του ληστή’.
Εδώ στο Santos, οι περισσότεροι ιδιοκτήτες είναι αλλοδαποί και χωρίς εμπάργκο, τα ενοίκια πέφτουν χωρίς να υπολογίζονται οι ενοικιαστές, είτε είναι ημεδαποί είτε αλλοδαποί… Και αν ένας ημεδαπός σταματήσει να πληρώνει ενοίκιο για ένα μήνα, ο νόμος που είναι της πατρίδας, ευνοεί τον αλλοδαπό ιδιοκτήτη και διατάζει την έξωση του ημεδαπού της πατρίδας. Έτσι αποδεικνύεται ότι ο ξένος είναι ιδιοκτήτης της γης στη Βραζιλία και ο υπήκοος είναι ξένος στην πατρίδα του, και υπάρχουν ακόμα περισσότεροι πατριώτες κύριοι! Η Εταιρεία Docas, η οποία είναι εθνική, δεν θέλει Βραζιλιάνους εργάτες, και το ίδιο κάνουν και όλες οι άλλες εταιρείες. Δεν είναι ότι ο Βραζιλιάνος εργάτης δεν είναι εργάτης, αλλά έχει αλαζονεία και δεν επιτρέπει να τον κακομεταχειρίζονται τόσο εύκολα τα βάναυσα αφεντικά... Πού είναι τότε η πατρίδα;".
*Το κειμενάκι αυτό είναι μέρος μιας μεγάλης εργασίας για την ιστορία του αναρχισμού στο Santos που τελειώνουμε να γράφουμε.
**Πηγή: Marcolino Jeremias
...
http://www.youtube.com/watch?v=XDd64suDz1A
"It was early springtime when the strike was on,
They drove us miners out of doors,
Out from the houses that the Company owned,
We moved into tents up at old Ludlow.
I was worried bad about my children,
Soldiers guarding the railroad bridge,
Every once in a while a bullet would fly,
Kick up gravel under my feet.
We were so afraid you would kill our children,
We dug us a cave that was seven foot deep,
Carried our young ones and pregnant women
Down inside the cave to sleep.
That very night your soldiers waited,
Until all us miners were asleep,
You snuck around our little...
Σαν σήμερα, 10 Απρίλη του 1919, δολοφονείται ο Εμιλιάνο Ζαπάτα –μία από τις σημαντικότερες φιγούρες της Μεξικανικής Επανάστασης, αλλά και εμπνευστής πολλών σύγχρονων κινημάτων του Μεξικού και όχι μόνο. Η κληρονομιά του είναι ιδιαίτερα εμφανής στο κίνημα των Ζαπατίστας, το οποίο πήρε το όνομά του από τον ίδιο, ταυτιζόμενο με το σύνθημά του και στρατηγικό στόχο «Γη και Ελευθερία» (Tierra y Libertad). Με αφορμή αυτή τη μαύρη επέτειο φωτίζουμε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ελευθεριακές και προταγματικές εμπειρίες της Μεξικανικής Επανάστασης, την αποκαλούμενη «Κομμούνα της Μορέλος», στη δημιουργία της οποίας ο Ζαπάτα έπαιξε βασικό ρόλο.
Από το 1913 έως...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018