Η κοινωνική πολιτική της Κομμούνας
Αν και η ζωή της Κομμούνας ήταν εξαιρετικά μικρή, και παρ' όλη τη κριτική που μπορεί να της γίνει για κάποια ζητήματα σχετικά με την γραφειοκρατία, τα μέτρα που πάρθηκαν κατά τη διάρκεια της σύντομης ύπαρξής της είναι αξιοσημείωτα και ενδεικτικά για την κατεύθυνση που θα είχε εάν είχε καταφέρει να επιβιώσει της αστικής επίθεσης.
Η σύνθεση της Κομμούνας περιελάμβανε Προυντονιστές αναρχικούς, σοσιαλιστές μέλη της Διεθνούς, Μπλανκιστές και πολλούς δημοκράτες. Παρ' όλη την πολιτική πολυμορφία τους, το 25% των εκλεγμένων στη Κομμούνα είχαν κάτι κοινό. Ήταν Ελευθεροτέκτονες ! Οι αποφάσεις που πάρθηκαν ήταν εξαιρετικά ριζοσπαστικές, αν και πολλές από αυτές έμειναν μόνο στα χαρτιά.
Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται, όσον αφορά στην πολιτική που ακολούθησε η Κομμούνα στους τομείς: του χωρισμού κράτους - εκκλησίας, της δημόσιας εκπαίδευσης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, φαίνεται λιγότερο εμπνευσμένη από τον Μαρξισμό και περισσότερο από τον Ελευθεροτεκτονισμό. Τα μέτρα που πήρε για την αποκατάσταση των κοινωνικών αδικιών και τη βελτίωση της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, ήταν τα ίδια με τις μεταρρυθμίσεις που προτείνονταν, κατά τη διάρκεια των εργασιών, στις Γαλλικές Τεκτονικές Στοές την περίοδο 1850 – 1870.
Στο «πολιτικά συμβολικό» κομμάτι, η Κομμούνα επανέφερε, την πρώτη μέρα λειτουργίας της, 28 Μάρτη, το Επαναστατικό Ημερολόγιο, που είχε καταργήσει η θερμιδοριανή αντεπανάσταση του 1794. Βρισκόταν πλέον, όχι στο 1871, αλλά στο «έτος 79 της Δημοκρατίας», και καθόρισε την κόκκινη σημαία σαν κρατικό έμβλημα της Κομμούνας.
Βασικό μέτρο το οποίο πήρε ήταν ο χωρισμός κράτους και εκκλησίας (Laïcité). Όλη η εκκλησιαστική περιουσία έγινε δημόσια και η εκκλησία έχασε κάθε πρόσβαση στην σχολική εκπαίδευση. Στις εκκλησίες δόθηκε η δυνατότητα να συνεχίσουν την θρησκευτική τους δραστηριότητα μόνο εφόσον οι χώροι τους άνοιγαν για την πραγματοποίηση ανοιχτών πολιτικών και πολιτιστικών συγκεντρώσεων τα απογεύματα. Τα μέτρα αυτά που καταργήθηκαν αμέσως μετά την καταστολή της Κομμούνας, επανήλθαν στη Γαλλία μόνο μετά το 1905, μετά από πολυετείς αγώνες του Τεκτονισμού, με τη ψήφιση του νόμου για τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους.
Στην εκπαίδευση ξεκίνησε η διαδικασία που θα έκανε την βασική αλλά και την τεχνική εκπαίδευση προσβάσιμη στον καθένα. Σε κάποια διαμερίσματα πάρθηκαν αξιομνημόνευτα μέτρα όπως η δωρεάν παροχή όλων όσων απαιτούσε η εκπαιδευτική διαδικασία ή ακόμη και η δωρεάν παροχή τροφής και ενδυμασίας στους μαθητές.
Αξιοσημείωτη δράση υπήρξε τις ημέρες της Κομμούνας και στα ζητήματα των γυναικών. Στις 11 Απρίλη από ορισμένες σοσιαλίστριες γυναίκες συστάθηκε η φεμινιστική οργάνωση «Ένωση Γυναικών για την Υπεράσπιση του Παρισιού» και τη φροντίδα των τραυματιών. Πιστεύοντας ότι η απελευθέρωση από την πατριαρχία μπορούσε να έρθει μόνο με τον παγκόσμιο αγώνα κατά του καπιταλισμού, ζητούσαν ισότητα των φύλων, ισότητα μισθών, δικαίωμα στο διαζύγιο για τις γυναίκες και ελεύθερη, μη εκκλησιαστική, εκπαίδευση για τα κορίτσια. Στις...
ΜΕΡΟΣ Ι
Ο Γαλλο-Πρωσικός πόλεμος του 1870-71
Τα γεγονότα της Παρισινής Κομμούνας είναι αξεδιάλεχτα μπλεγμένα με τα γεγονότα του γαλλο-πρωσικού πολέμου του 1870-71. Ο πόλεμος με την Πρωσία ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1870 από τον αυτοκράτορα Louis Napoleon Bonaparte [Ναπολέων Γ’] και ήταν αποτέλεσμα των γαλλικών ανησυχιών για την διαφαινόμενη ένωση της Γερμανίας σε ένα ενιαίο κράτος. Η γαλλική διπλωματία ενίσχυε από καιρό τις χωριστικές τάσεις ορισμένων νοτιογερμανικών κρατιδίων, αλλά ήταν φανερό ότι η ταχύτατη οικονομική ανάπτυξη των γερμανικών κρατιδίων με επίκεντρο την Πρωσία θα οδηγούσε...
Εισαγωγικό σημείωμα
Ο Ελευθεροτεκτονισμός και γενικά οι «μυστικές» εταιρείες την εποχή που ήταν στην ακμή του το κοινωνικό ζήτημα, αν και αστικές ενώσεις συχνά συμμάχησαν με τις «νηστικές» δυνάμεις του προλεταριάτου στην προσπάθεια για την χειραφέτηση ή έστω την ανατροπή των αυτοκρατοριών και των Βασιλέων τους. Η σχέση αυτών των δυο δυνάμεων αρκετές φορές την περίοδο αυτή συνέκλιναν επαναστατικά ενώ από την ανάπτυξη των αστικών δημοκρατιών απέκλιναν αισθητά για να καταλήξουν μόνο θεωρίες συνομωσίας. Η συμμετοχή των Ελευθεροτεκτόνων και η δέσμευση τους για πιο κοσμικές κοινωνίες ήταν αυτή που έφερε το σχίσμα μεταξύ της Γαλλικής στοάς η οποία...
- Βραζιλία: Antonio Filgueira Vieytes, Ο εργατικός διεθνισμός ανατρέπει την πατριωτική συκοφαντία!
- 20 Απρίλη 1914 - Η Σφαγή του Ludlow
- Zapata Vive! Ο Ζαπάτα και η Κομμούνα της Μορέλος
- Αυστραλία: Οι απεργίες στα ορυχεία Moonta and Wallaroo τον Απρίλη 1864
- Η περιπέτεια του ύμνου της «Διεθνούς»
- 1920-1922: Η εξέγερση του Tambov ενάντια στον μπολσεβικισμό
- Ο σοσιαλιστής ποιητής Eugène Pottier - Πρώην μέλος της Κομμούνας
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
