Percy Hill*
Η πολιτική οικονομία είναι η μελέτη της παραγωγής και της διανομής των υλικών αγαθών, που είναι απαραίτητα ώστε μια κοινωνία να λειτουργήσει1. Ο Αναρχικός Κομμουνισμός ιδιαίτερα συνηγορεί υπέρ μια ακρατικής και αταξικής κοινωνίας που χαρακτηρίζεται από δημοκρατικό έλεγχο στα μέσα παραγωγής, όπου τα αγαθά διανέμονται σύμφωνα με την αρχή “από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του”2. Οι σημαντικότερες οργανωτικές δομές είναι οι κοινοτικά ελεγχόμενες βιομηχανίες και κομμούνες, με αποκεντρωμένο σχεδιασμό παραγωγής και διανομής. Επιπλέον, όταν χρειάζεται συντονισμός μεγαλύτερης κλίμακας, αυτοί οι οργανισμοί σχηματίζουν ομοσπονδίες. Οι ομοσπονδίες αυτές ελέγχονται από τα κάτω, με δημοκρατικά εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους.
Ο Κοινωνικός Αναρχισμός (σε αντίθεση με τις ατομικιστικές τάσεις) είναι μια πολιτική φιλοσοφία που ιστορικά θεωρείται μια μορφή αντικρατικού ελευθεριακού σοσιαλισμού. Εξαιτίας της πρωταρχικής του διαμόρφωσης κατά την διάρκεια της Πρώτης Διεθνούς3, οι κύριοι προβληματισμοί του αφορούν την σύνδεση μεταξύ του Κράτους και της Καπιταλιστικής Τάξης, αλλά και τον ρόλο του Κράτους στην αναπαραγωγή των προτύπων της ατομικής ιδιοκτησίας. “Σήμερα η Κυβέρνηση αποτελείται από ιδιοκτήτες ή ανθρώπους της τάξης τους, τόσο έντονα υπό την επιρροή τους, που οι πλουσιότεροι δεν το βρίσκουν καν αναγκαίο να συμμετάσχουν ενεργά οι ίδιοι”.-Ερρίκο Μαλατέστα-4. Ωστόσο, η οικονομική εκμετάλλευση δεν είναι η μοναδική μορφή επιβολής την οποία οι Αναρχικοί ενδιαφέρονται να υπερνικήσουν. Η απελευθέρωση των γυναικών, για παράδειγμα, ήταν κομμάτι της αναρχικής άρνησης της ιεραρχίας και, με τον καιρό, ευρύτερες μορφές επιβολής ενσωματώθηκαν στην γενικότερη αναρχική άρνηση της ιεραρχίας5. Ως αναρχικοί κομμουνιστές, θεωρούμε τους εαυτούς μας κομμάτι αυτού του σχεδίου άρνησης της εκμετάλλευσης και της επιβολής, καθώς και των συστημάτων εξουσίας που τις αναπαράγουν, από όπου κι αν προέρχονται.
Δεδομένης της πρωταρχικής διαμόρφωσης του Κοινωνικού Αναρχισμού την εποχή της Πρώτης Διεθνούς, από προσωπικότητες όπως ο Μιχαήλ Μπακούνιν, αναδύθηκε η δίδυμη θεματική του αντικαπιταλισμού και του αντικρατισμού, εμπνευσμένη τόσο από τον Πιερ Ζοζέφ Προυντόν, όσο και από τον Καρλ Μαρξ. Όπως ακριβώς η εργατική θεωρία της αξίας, τόσο κεντρική ιδέα στον μαρξισμό, μπορεί να ανιχνευθεί νωρίτερα σε οικονομολόγους όπως ο Ντέιβιντ Ρικάρντο6, δεν αποτελεί έκπληξη ότι κάποιοι αναρχικοί υποστηρίζουν επίσης αυτή την θεωρία. Και άλλες ιδέες επίσης, που χρησιμοποιούνται από πολλούς μαρξιστές, όπως η έννοια του επιστημονικού σοσιαλισμού, μπορούν να βρεθούν πολύ νωρίτερα στον Προυντόν, τον πρώτο άνθρωπο που απεκάλεσε τον εαυτό του Αναρχικό: “Και όπως ακριβώς το δικαίωμα της βίας και το δικαίωμα του τεχνάσματος υποχωρούν μπροστά στη σταθερή πρόοδο της δικαιοσύνης, και πρέπει τελικά να εξαφανιστούν μέσα στην ισότητα, έτσι και η κυριαρχία της βούλησης υποτάσσεται στην κυριαρχία της λογικής και επιτέλους πρέπει να χαθεί στον επιστημονικό σοσιαλισμό”7. Το νόημα είναι πως όλη η ριζοσπαστική θεωρία που διαμορφώθηκε αυτή την περίοδο, μοιράζεται μια αλληλοσυνδεόμενη ιστορία. Έτσι, εξάγεται το συμπέρασμα πως κάθε έννοια πολιτικής οικονομίας του Κοινωνικού Αναρχισμού, πρέπει να αναζητηθεί μέσα στην διαμόρφωσή του δίπλα σε άλλες σύγχρονές του ριζοσπαστικές τάσεις.
Οι αναρχικοί κομμουνιστές μπορούν να ψάξουν σε αυτή την περίοδο και σε πρακτικά παραδείγματα, ώστε να αντλήσουν μια συνεκτική ανάλυση...
Εισαγωγή
Είμαι ένας παθιασμένος οπαδός της Αλήθειας και όχι ένας λιγότερο παθιασμένος εχθρός των κακόβουλων θεωριών που χρησιμοποιεί το «Κόμμα της Τάξης», ο επίσημος αντιπρόσωπος όλων των αισχροτήτων, μεταφυσικών, πολιτικών, νομικών, οικονομικών και κοινωνικών, τωρινών και παρελθόντων, για να εξαχρειώσει και να εξανδραποδίσει τον κόσμο. Είμαι ένας φανατικός οπαδός της Ελευθερίας, αφού τη θεωρώ το μόνο μέσο με το οποίο μπορεί να αναπτυχθεί η ευφυΐα, η αξιοπρέπεια και η ευτυχία του ανθρώπου. Όχι της επίσημης «Ελευθερίας», η οποία παραχωρείται, μετρείται και ρυθμίζεται από το Κράτος, μία απάτη που αντιπροσωπεύει τα προνόμια των λίγων που στηρίζονται στην σκλαβιά όλων των υπολοίπων....
Συνέντευξη από την Mya Walmsley*
Η σταθερή αναβίωση του οργανωμένου Αναρχισμού στην Αγγλόσφαιρα έχει οδηγήσει σε μια εκ νέου ενασχόληση με τα θεμελιώδη στρατηγικά ζητήματα του Αναρχισμού. Με ποιον τρόπο πρέπει να δομηθεί μια επαναστατική οργάνωση; Πώς πρέπει να αγωνίζεται μια επαναστατική οργάνωση για μεταρρυθμίσεις; Ποιο ρόλο παίζει η επαναστατική οργάνωση στην επαναστατική διαδικασία; Στην ενασχόληση με αυτά τα ερωτήματα, οι πιο καινοτόμες σύγχρονες ιδέες έχουν αναμφίβολα προέλθει από το αναρχικό κίνημα στη Λατινική Αμερική, όπου η παράδοση του οργανωμένου, ταξικού αναρχισμού αναπτυσσόταν και αγωνιζόταν με επιτυχία, ενώ στην Αγλλόσφαιρα μαράζωνε σε μια μακρά περίοδο παρακμής.
Παρά την επιρροή τους,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018