Lorenzo Komboa’ Ervin
Ανάλυση της λευκής υπεροχής
Αυτή η μπροσούρα θα συζητήσει εν συντομία τη φύση του Αναρχισμού και τη σχέση του με το κίνημα για την Μαύρη Απελευθέρωση. Επειδή υπήρξαν τόσα πολλά ψέματα και διαστρεβλώσεις για το τι πραγματικά εκπροσωπεί ο Αναρχισμός, και από τους αριστερούς και δεξιούς ιδεολογικούς αντιπάλους του, θα είναι απαραίτητο να συζητηθούν οι πολλοί δημοφιλείς μύθοι για τον Αναρχισμό. Αυτό από μόνο του χρειάζεται ένα βιβλίο, αλλά δεν είναι μέσα στις προθέσεις αυτής της μπροσούρας, που ο σκοπός της είναι απλώς να συστήσει στο Μαύρο κίνημα επαναστατικά αναρχικά ιδανικά. Εναπόκειται στον αναγνώστη να προσδιορίσει εάν αυτές οι νέες ιδέες είναι έγκυρες και αξίζει να υιοθετηθούν.
Πώς ο Καπιταλισμός χρησιμοποιεί τον ρατσισμό
Η μοίρα της λευκής εργατικής τάξης ήταν πάντα στενά συνδεδεμένη με την κατάσταση των Μαύρων εργατών. Πηγαίνοντας πίσω στην αμερικανική αποικιακή περίοδο, όταν η εργασία των Μαύρων εισήχθη για πρώτη φορά στην Αμερική, οι Μαύροι σκλάβοι και οι ανελεύθεροι εργάτες (2) έχουν καταπιεστεί μαζί ακριβώς με τους λευκούς των κατώτερων τάξεων. Όμως, όταν οι Ευρωπαίοι ανελεύθεροι εργάτες ενώθηκαν με τους Μαύρους για να επαναστατήσουν κατά της μοίρας τους στα τέλη του 1600, η ιδιοκτησιακή τάξη αποφάσισε να τους «απελευθερώσει» παρέχοντάς τους ένα ειδικό καθεστώς ως «λευκοί» και συνεπώς δίνοντάς τους μερίδιο στο σύστημα της καταπίεσης.
Υλικές απολαβές, όπως και το πρόσφατα ανεβασμένο κοινωνική στάτους, χρησιμοποιήθηκαν για να διασφαλιστεί η πιστή προσήλωση αυτών των χαμηλότερων τάξεων. Η εφεύρεση της «λευκής φυλής» και της φυλετικής δουλείας των Αφρικανών ταίριαξαν γάντι μαζί, και έτσι οι ανώτερες τάξεις διατήρησαν την κοινωνική τάξη κατά την περίοδο της δουλείας. Ακόμα και κάποιοι φτωχοί Λευκοί είχαν φιλοδοξίες ότι η κατάστασή τους θα βελτιωθεί, εφόσον η κοινωνική τους κινητικότητα διασφαλίστηκε από το νέο σύστημα. Αυτή η κοινωνική κινητικότητα, ωστόσο, βασιζόταν στην πλάτη των Αφρικανών σκλάβων, τους οποίους υπερ-εκμεταλλεύτηκαν.
Αλλά ο κύβος είχε ήδη ριφθεί για τη διπλής μορφής εργασία, η οποία εκμεταλλεύτηκε τους Αφρικανούς, αλλά και παγίδευσε την λευκή εργατιά. Όταν επιδίωξαν να οργανώσουν συνδικάτα ή να διεκδικήσουν υψηλότερους μισθούς στο Βορρά ή στο Νότο, οι λευκοί εργάτες χτυπήθηκαν από τους πλούσιους, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τη δουλεία των Μαύρων ως τον πρωταρχικό τους τρόπο παραγωγής. Η λεγόμενη «ελεύθερη» εργασία των λευκών εργατών δεν είχε καμία πιθανότητα να κερδίσει.
Αν και οι καπιταλιστές χρησιμοποίησαν το σύστημα των προνομίων των λευκών για να διαιρέσουν την εργατική τάξη, η αλήθεια είναι ότι οι καπιταλιστές ευνόησαν μόνο τους λευκούς εργάτες με σκοπό να τους χρησιμοποιήσουν ενάντια στα δικά τους συμφέροντα, όχι επειδή υπήρχε αληθινή «λευκή» ταξική ενότητα. Οι καπιταλιστές δεν ήθελαν οι λευκοί εργάτες να είναι ενωμένοι με τους Μαύρους ενάντια στην κυριαρχία τους και στο σύστημα εκμετάλλευσης της εργασίας. Η εφεύρεση της «λευκής φυλής» ήταν μια απάτη για τη διευκόλυνση αυτής της εκμετάλλευσης. Οι λευκοί εργάτες εξαγοράστηκαν για να επιτρέψουν τη δική τους μισθολογική σκλαβιά και την υπερεκμετάλλευση των Αφρικανών: υπέγραψαν μια συμφωνία με τον διάβολο, η οποία δυσχέρανε όλες τις προσπάθειες για ταξική ενότητα που έγιναν τους τελευταίους τέσσερις αιώνες.
Η συνεχής υποταγή των μαζών εξαρτάται από τον ανταγωνισμό και την εσωτερική σύγκρουση....
[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: τα κείμενα που ακολουθούν αντλήθηκαν από διάφορα έργα του Μπακούνιν και συστηματοποιήθηκαν από τον Γκ.Μάξιμοφ. Η παρούσα ενότητα “Ιδεαλισμός και Υλισμός” βρίσκεται στο “Φιλοσοφία – Θρησκεία – Ηθική” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Πανοπτικόν”.]
Ανάπτυξη του υλικού κόσμου
Η βαθμιαία ανάπτυξη του υλικού κόσμου, όπως και της οργανικής ζωικής ζωής και της ιστορικά προοδευτικής νόησης του ανθρώπου – τόσο της ατομικής όσο και της κοινωνικής – μπορεί να συλληφθεί τέλεια. Είναι μια εντελώς φυσική κίνηση από το απλό στο πολύπλοκο, από το κατώτερο στο ανώτερο, από το χαμηλότερο στο υψηλότερο. Μια κίνηση σε συμφωνία με την καθημερινή μας εμπειρία...
Του Classreverb*
Kάτω απ’ την σκόνη υπάρχει ένας κόσμος να ζήσουμε μόνο εμείς
Όλοι με τάσεις φυγής, όλοι της τελευταίας στιγμής
Ήρωας[1]
Οι άνθρωποι μας είναι αμέτρητοι αρκεί να προσδιορίσουμε το «μας». Το «μας» λοιπόν δεν συγκροτείται αρχικά πάνω σε ένα κοινό επαναστατικό φαντασιακό. Αυτό είναι το επίδικο κι όχι η προϋπόθεση για να δουλέψουμε μαζί. Αυτό χτίζεται αφού οι άνθρωποι οργανωθούν σε πολιτικές κοινότητες. Αφού συναντηθούν, αλληλοδιδαχθούν και εκτεθούν από κοινού. Πριν συμβεί αυτό, εκείνο που προσδιορίζει ευρύτερα το «μας» είναι το μίσος για τα ίδια πράγματα. Το μίσος για τις πειθαρχήσεις της ταξικής κοινωνίας: τον ανταγωνισμό, τις εξετάσεις,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018