Ένα κείμενο του Valeriano Orobón Fernández το 1920
Ο Valeriano Orobón Fernández είναι περισσότερο γνωστός για τη συγγραφή των στίχων του ύμνου της CNT "A las barricadas" (Στα οδοφράγματα) καθώς και για την πρόταση επαναστατικής συμμαχίας μεταξύ της CNT και της UGT το 1934. Στα δύο άρθρα που δημοσίευσε για το δεύτερο θέμα διατελίνεται ότι οι ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των συνδικάτων δεν θα έπρεπε να εμποδίσουν τις δύο οργανώσεις να συμφωνήσουν σε ένα σύστημα συμβουλίων στη μετεπαναστατική περίοδο. Προς υποστήριξη της θέσης του επικαλέστηκε τη βραχύβια Βαυαρική Σοβιετική Δημοκρατία, στην οποία συμμετείχαν τόσο αναρχικοί όσο και μαρξιστές.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Orobón έγραφε για το ζήτημα της μετεπαναστατικής οργάνωσης. Δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα, 19χρονος, είχε συμβάλει στην τροπή που είχε πάρει αυτή η συζήτηση υπό το φως της Ρωσικής Επανάστασης. Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στην “Solidaridad Obrera” (Εργατική Αλληλεγγύη) -το βραχύβιο όργανο των συνδικάτων της CNT στη βόρεια Ισπανία, το οποίο δεν πρέπει να συγχέεται με την ομώνυμη καταλανική εφημερίδα- που είχε έδρα το Μπιλμπάο, στις 3 Δεκεμβρίου 1920. Ο Orobón ζούσε εκείνη την εποχή στη γενέτειρά του, τη Βαγιαδολίδ.
Το άρθρο είχε τίτλο "Σχετικά με τη δικτατορία: Σοβιέτ ή συνδικάτα;". Ο Orobón ξεκίνησε με μια παρατήρηση σχετικά με την τάση του αναρχικού Τύπου να γράφει επαινετικά για τα γεγονότα στη Ρωσία, όχι μόνο για το "επαναστατικό γεγονός, το οποίο αξίζει όλους τους επαίνους που παίρνει", αλλά και για τους θεσμούς που δημιούργησε η επανάσταση. Απέρριψε την ιδέα ότι οι επαναστάτες στην Ισπανία θα έπρεπε να μιμηθούν το ρωσικό παράδειγμα επιδιώκοντας να εγκαθιδρύσουν ένα προλεταριακό σοβιετικό κράτος. Θεωρούσε ότι αυτή η θέση ήταν "αιτία αποπροσανατολισμού και σύγχυσης" και πίστευε ότι οι αγωνιστές της CNT θα έπρεπε να διαδώσουν "έναν σαφή ορισμό της ιδεολογικής μας θέσης σε σχέση με τους τρόπους και τις διαδικασίες που υιοθετήθηκαν στη Ρωσία". Τα δύο σημεία που προσδιόρισε ως απαιτούμενα για αποσαφήνιση ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου και η μετεπαναστατική οργάνωση.
Ο Orobón σημείωσε ότι ο εκδότης της γαλλικής αναρχικής εφημερίδας “Le Libertaire” (Ο Ελευθεριακός) είχε πρόσφατα απορρίψει την έννοια της δικτατορίας του προλεταριάτου και επέμεινε ότι καθήκον των αναρχικών ήταν να ασχοληθούν με ένα ευρύ εκπαιδευτικό έργο που θα έκανε τη δικτατορία περιττή. Απαντώντας σε αυτή την ιδέα, ο Orobón έγραψε:
“Μπορούμε πραγματικά να πραγματοποιήσουμε αυτό το έργο υπό τα ισχύοντα καθεστώτα στα οποία ζούμε; Όταν μας παρενοχλούν και τα θεμελιώδη δικαιώματά μας αναστέλλονται; Όταν ό,τι κάνουμε διώκεται λυσσαλέα;
Και ακόμη και αν μπορούσαμε να το κάνουμε, δεν θα ήταν τόσο περίπλοκο και χρονοβόρο έργο που θα ανέβαλε επ' αόριστον την ανατροπή της σημερινής κοινωνίας, καθιστώντας μας τους πιο ειρηνικούς και μοιρολάτρες οπαδούς της εξέλιξης;”
Για τον Orobón, η ανάγκη για δικτατορία ήταν κάτι σαν "ένα βιολογικό γεγονός", "μια περιστασιακή επιταγή που διασφαλίζει την υγεία της επανάστασης", ενάντια στην αναπόφευκτη αντεπανάσταση. Μόνο υπό αυτές τις συνθήκες μπορούσε να πραγματοποιηθεί το έργο της εκπαίδευσης, προετοιμάζοντας τα άτομα για τη "ζωή στην αναρχία" και καθιστώντας έτσι τη δικτατορία περιττή.
Αυτή δεν ήταν μια δικτατορία που αντιλαμβανόταν ως κυριαρχία ενός μόνο κόμματος, ακόμη λιγότερο...
Του Max Baginski*
Ο Max Baginski για τον Johann Most στην πέμπτη επέτειο του θανάτου του για το «Mother Earth»της Emma Goldman.
Αυτές οι γραμμές είναι το μνημόσυνο του Johann Most, ο οποίος πέθανε στο Cincinnati, πριν από πέντε χρόνια, στις 17 Μαρτίου 1906.
Το 1882 ο Most ήρθε στην Αμερική ως εξόριστος, και συνέχισε την έκδοση της «Freiheit», η ύπαρξη της οποίας είχε καταστεί αδύνατη στην Αγγλία. Μετά την εκτέλεση του Αλέξανδρου Β΄, στις 13 Μαρτίου 1881, ο Most εξέφρασε την ελπίδα σε ένα κύριο άρθρο της «Freiheit», ότι όλοι οι τύραννοι μπορούν να τύχουν της ίδιας...
- ngnm
- Αναρχική Παρέμβαση
Camillo Berneri*
Τα σκάνδαλα που συνέβησαν σε υπουργικούς και στρατιωτικούς κύκλους, τα εκατομμύρια που απορρόφησαν βαμπιρικά οι κλέφτες με το παράσημο, η φάρσα και η αγωνία, τα γραφειοκρατικά λάθη που ξέπλεναν εκατομμύρια και εκατομμύρια στον υπόνομο σε άστοχες ή ύποπτες συμφωνίες, σε καθυστερήσεις στις αποστολές αγαθών λόγω της γραφειοκρατίας-μαμούθ και της τεμπελιάς, όλο το σύνολο των ληστειών και των λαθών που οφείλονται στον περίπλοκο και παρασιτικό μηχανισμό πάνω στον οποίο στηρίζεται ο κρατικός συγκεντρωτισμός δεν είναι κακό ενός συγκεκριμένου καθεστώτος, αλλά είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης του κράτους, ενός συγκεντρωτικού οργανισμού που εμποδίζει, περιορίζει, διαφθείρει το σύνολο της εθνικής ζωής.
...- Lars Staffan Jacobson: Ιστορικός της αναρχικής τέχνης
- Richard Georg Straus: Δημιουργός περισσότερων από 380 συνθέσεων
- Το αντικληρικαλικό και αντιμιλιταριστικό περιοδικό “Matice Svobody”
- Ρώσοι ψάχνοντας για ένα βραζιλιάνικο El Dorado
- Βραζιλία: Κοιτάζοντας πίσω μετά από 70 χρόνια στο περιστατικό Rua Frei Caneca
- Η Ανθρωπόσφαιρα του Ζοζέφ Ντεζάκ
- Τα σχολεία μας βρίσκονται σε κρίση
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
