Τα γραφεία συμβολαίων εργασίας δημοσίευαν προκηρύξεις στην Ευρώπη που προσέφεραν παροχές που δεν έπρεπε να χάσει κανείς για εργάτες γης και τεχνίτες. Ο σκοπός ήταν να προσελκύσουν ειδικευμένους τεχνίτες για να καθαρίσουν τη γη και να προωθήσουν την ανάπτυξη στη Βραζιλία. Οι αγγελίες προέβαλλαν την προσφορά δωρεάν διέλευσης και της επιχορήγησης γης για όποιον ήταν πρόθυμος να δημιουργήσει αγροτικές κοινότητες στη Βραζιλία.
Ορισμένες από αυτές τις διαφημίσεις έφτασαν μέχρι τη Ρωσία και το βασίλειο των Ρομανόφ και στις 31 Δεκεμβρίου 1878 1.366 ελπιδοφόροι Ουκρανοί αγρότες αποβιβάστηκαν στην Paraná, πρόθυμοι να βρουν το δικό τους βραζιλιάνικο El Dorado. Το περιεχόμενο των προσκλήσεων που απευθύνονταν σε Ευρωπαίους εργάτες για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της Βραζιλίας είχαν την έγκριση του Πέδρο Β', αλλά, παρ' όλες τις "καλές προθέσεις" του Βραζιλιάνου μονάρχη, ήταν πολύ ασαφές. Η τεμπελιά και η έλλειψη δέσμευσης εκ μέρους των εταίρων τους προκάλεσαν σοβαρά δεινά σε αυτούς τους 1.366 Ουκρανούς.
Γράφοντας γι’ αυτούς τους Ρώσους εργάτες, ο Lamenha Linds σημειώνει "τις καταχρήσεις που ασκήθηκαν" και τα ‘παράπονα που εμπνεύστηκαν από αυτές τις καταχρήσεις’” και καταλήγει: "Οι Ρώσοι, πεταμένοι στη Βίλα Παλμέιρα και εγκλωβισμένοι εκεί, καθότι τους στερούσαν κάθε μεταφορικό μέσο, εξεγέρθηκαν τελικά και επέμειναν να επαναπατριστούν, καθώς η γη που τους είχε παραχωρηθεί ήταν της χειρότερης ποιότητας, όπως είχαν διαπιστώσει με τη χρήση γεωτρητικού εξοπλισμού και χημικών δοκιμών".
Η "εξέγερση" έθεσε τον Πέδρο Β' προ των ευθυνών του και ταξίδεψε στην Παρανά για να εξετάσει τις εκτάσεις που αρνήθηκαν οι Ρώσοι και να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι τον τεράστιο αριθμό πέτρας που καθιστούσε τη γη μη παραγωγική. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω και για να εκτονώσει το σκάνδαλο που δημιούργησαν οι υφιστάμενοί του, ο Πέδρο Β' πρότεινε να "θρέψει τις 928 οικογένειες από την τσέπη του για ένα δίμηνο", ενώ παράλληλα θα εξασφάλιζε ότι γη αποδεδειγμένης γονιμότητας, καλλιεργήσιμη γη, θα παραχωρούνταν σε όποιον ήθελε να παραμείνει στη Βραζιλία. Η κυβέρνηση της Βραζιλίας θα φρόντιζε να μεταφέρει τους υπόλοιπους στη Ρωσία.
Περίπου 200 οικογένειες αποφάσισαν να παραμείνουν. Η πλειονότητα, ωστόσο, απέπλευσε για το Αμβούργο και από εκεί για τις ΗΠΑ, όπου ίδρυσαν οικισμό στη Νεβάδα. Άλλοι επέλεξαν αντ' αυτού να δοκιμάσουν την τύχη τους στους οικισμούς γύρω από το Coronel Suárez στην Αργεντινή.
Μετά από μελέτες του καθηγητή Fiebig-Gerst που διαπίστωσε ότι "σε κάθε 1.000 γραμμάρια ματέ περιέχονται 62 γραμμάρια χλωροφύλλης", η παραγωγή yerba maté είχε αυξηθεί. Στη συνέχεια, υπήρχε το πρόβλημα της μεταφοράς του τσαγιού maté σε άλλα μέρη της χώρας. Οι Ρώσοι μετανάστες -οι περισσότεροι από αυτούς ουκρανικής καταγωγής- δεν έχασαν χρόνο: άρχισαν να κάνουν αποστολές maté με τεράστια σκεπαστά βαγόνια που τα έσερναν έξι ή οκτώ μουλάρια ή άλογα. Μόνο λίγοι από αυτούς παρέμειναν στη γεωργία μόλις ανέκαμψαν.
Χρόνια αργότερα, σε μια προσπάθεια να μετριάσει τη δυσαρέσκειά τους, ο Πέδρο Β' παραχώρησε γη στην περιοχή σε μετανάστες από άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ιταλού Τζιοβάνι Ρόσι, ενός αναρχικού που έφτασε στη Βραζιλία για να ιδρύσει την αποικία Σεσίλια.
Από εκείνους που παρέμειναν στη Βραζιλία, μερικοί έπιασαν δουλειά στον οικισμό "Lago de Quero-Quero" μεταξύ Ponte Grossa και Palmeira, ενώ άλλοι...
Renato Ramos*
Όλα ξεκίνησαν, υποθέτω, στα μέσα του 1921, όταν ο απεσταλμένος της σοβιετικής κυβέρνησης στη Νότια Αμερική, Ramison Soubiroff, εμφανίστηκε στα γραφεία της αναρχικής εφημερίδας “A Vanguarda” στο Σάο Πάολο. Είχε έρθει για να προσφέρει στον Edgard Leuenroth, τον εκδότη της εφημερίδας, πλήρη εξουσία να οργανώσει ένα μπολσεβίκικο κόμμα στη Βραζιλία. Μετά από μια φιλική συνάντηση στο ξενοδοχείο Palace, ο Edgard αρνήθηκε την πρόσκληση, αλλά πρότεινε ότι ο μέχρι τότε αμφιταλαντευόμενος αναρχικός Astrogildo Pereira που ζούσε στο Ρίο ντε Τζανέιρο (τότε Ομοσπονδιακή Περιφέρεια) ίσως ενδιαφερόταν. Λίγες ημέρες αργότερα, ο Astrogildo έφτασε στο Σάο Πάολο και, μέσω των...
- ngnm
- Αναρχική Θεωρία
*Σημείωση Μεταφραστή: Επί της ευκαιρίας της έκδοσης του βιβλίου του Ζοζέ Ντεζάκ «Η Ανθρωπόσφαιρα», στο κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύεται η εισαγωγή του του Max Nettlau, στα ισπανικά, στην Αργεντίνικη έκδοση του L'Humanisphère (El Humanisferio), που δημοσιεύθηκε το 1927 στο Μπουένος Άιρες από τις εκδόσεις La Protesta στη συλλογή «Los utopistas». Η Αργεντίνικη έκδοση είναι πληρέστερη σε σχέση με την πρώτη έκδοση του συγκεκριμένου έργου στα Γαλλικά το 1899 από τον Elisée Reclus που έγινε στις Βριξέλες. Λόγο της καταστολής, ο Reclus αναγκάστηκε να λογοκρίνει το κείμενο του Déjacque, λόγο ότι πολύ δυναμικά στοιχεία του εργού μπορούσαν να παρερμηνευθούν. Και οι...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
