Μια μικρή συμβολή στην κατανόηση της δημοκρατικής αυταπάτης
Η διφορούμενη ομιλία είναι γλώσσα που σκόπιμα συσκοτίζει, συγκαλύπτει, παραμορφώνει ή αντιστρέφει το νόημα των λέξεων. Ο διφορούμενος ή ασαφής λόγος μπορεί να έχει τη μορφή ευφημισμών (π.χ. "μείωση" αντί για απολύσεις), οπότε έχει ως κύριο στόχο να κάνει την αλήθεια πιο εύγευστη. Μπορεί επίσης να αναφέρεται σε σκόπιμη ασάφεια στη γλώσσα ή στην πραγματικότητα σε αντιστροφές νοήματος Σε τέτοιες περιπτώσεις, η διπλή ομιλία συγκαλύπτει τη φύση της αλήθειας.
Η έννοια της «ελευθερίας του λόγου» είναι θεμελιωδώς εσφαλμένη και έχει χρησιμοποιηθεί ιστορικά για να πείσει τους πολίτες των κρατών ότι έχουν «δικαιώματα» που τους χαρίζει το υποτιθέμενο καλοπροαίρετο και γενναιόδωρο κράτος. Στην πραγματικότητα, το κράτος δεν σου δίνει δικαιώματα. Αντίθετα τα ελέγχει, τα περιορίζει, σου τα αρνείται. Χρησιμοποιεί το μονοπώλιο της βίας για να λογοκρίνει, να καταδιώκει, να κατασκοπεύει, να φυλακίζει και να τρομοκρατεί οποιονδήποτε θα απειλούσε να υπονομεύσει την εξουσία του.
Όταν μια αρχή σας παραχωρεί «ελεύθερο λόγο», αυτό που πραγματικά έχουν κάνει είναι να αφαιρούν την ελευθερία του να μιλάτε και στη συνέχεια να επιτρέπουν σε ορισμένα άτομα (συνήθως η ευνοημένη κοινωνική τάξη) να πουν ορισμένα πράγματα υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Δεν υπάρχει τίποτα το ελεύθερο σε αυτό. Εξακολουθείτε να σας απαγορεύεται ο λόγος που θα απειλούσε το κράτος ή αυτούς που εξουσιοδοτεί για να σας ελέγχουν. Θα εξακολουθείτε να φυλακίζεστε, να υποδουλώνεστε και να δολοφονηθείτε από το κράτος και τους επιβολής του επειδή είστε η λάθος φυλή ή το λάθος φύλο ή η λάθος σεξουαλικότητα ή η λάθος θρησκεία ή η λάθος τάξη και τολμώντας να αντισταθείτε στους καταπιεστές σας.
Η ελευθερία του λόγου είναι ένα ψέμα που μας λένε οι κυβερνώντες μας για να μας πείσουν ότι πρέπει να μας κυβερνούν αυτοί. Οι αναρχικοί γνωρίζουν αρκετά ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι το κράτος δεν μας παρέχει κανενός είδους ελευθερία. Ολόκληρη η ύπαρξη του κράτους βασίζεται στην αφαίρεση της ελευθερίας από εμάς για να ενδυναμώσει την πλούσια και ισχυρή μειονότητα που υπάρχει το κράτος για να υπηρετεί. Έτσι ως αναρχικοί και ως άνθρωποι που δεν θέλουν να κυβερνώνται, είμαστε οι άνθρωποι που βλέπουν τα κραυγαλέα ψέματα που μας λένε οι κυβερνήτες. Πολύ πιο ειλικρινείς λέξεις για αυτήν την έννοια θα ήταν «ελεγχόμενη ομιλία» ή «ομιλία εγκεκριμένη από το κράτος» δηλαδή μια Οργουελιανή έννοια, ως "νέα γλώσσα".
Πραγματικά, όταν το κράτος μιλά για την ελευθερία του λόγου, συνήθως μιλούν για την ελευθερία να είσαι μισαλλόδοξος – αφού ο φανατισμός είναι πραγματικά ο μόνος τύπος λόγου που το κράτος θα κάνει τα πάντα για να προστατεύσει. Ο φανατισμός επιτρέπει στο κράτος να εξοντώνει ανεπιθύμητες ομάδες και έτσι να δημιουργεί κοινωνικούς διαχωρισμούς. Εάν όλοι κακοποιούν τους μετανάστες ή τους γκέι, αυτές οι ομάδες θα χρησιμεύσουν ως ένας καλός περισπασμός. Διασφαλίζοντας ότι οι κυβερνώντες και οι ευεργέτες τους μπορούν να ζήσουν για να μας εκμεταλλευτούν για άλλη μια μέρα, καθώς εστιάζουμε την οργή μας σε οποιονδήποτε εκτός από αυτούς.
Δυστυχώς, κάποιοι επιμένουν να χρησιμοποιούν μεγαλομανή ή άλλως καταπιεστική γλώσσα σε αναρχικούς χώρους, υποστηρίζοντας ότι η ελευθερία του λόγου τους το επιτρέπει. Εφόσον έχουμε αποδείξει ότι η ελευθερία του λόγου δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ανόητο ψέμα που μας λένε οι κυβερνήτες μας για να μας ελέγχουν, είναι σημαντικό να απορρίπτουμε την ανέντιμη γλώσσα του κράτους όταν μιλάμε για αναρχία και να κοιτάξουμε προσεκτικά τους λόγους κάποιος θα έπρεπε να προσκολληθεί στις οξυδερκείς υποσχέσεις του κράτους για «δικαιώματα» και «ελευθερίες» που απλά δεν υπάρχουν.
Ο «ελεύθερος λόγος» δεν είναι μια αναρχική αρχή με κανέναν τρόπο. Οι πραγματικές αναρχικές αρχές περιλαμβάνουν φυσικά την άμεση δράση, την αλληλοβοήθεια, τη λήψη ισχυρής στάσης ενάντια στην εξουσία σε όλες τις εκφάνσεις της, καθώς και την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε ελεύθεροι να συναναστραφούμε με όποιον θέλουμε και ελεύθεροι να αποφύγουμε τη συναναστροφή με ανθρώπους που θα έχτιζαν αυταρχικές δομές για να μας καταπιέζουν.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για τους ανθρώπους που μπαίνουν σε αναρχικούς χώρους, μας κατευθύνουν βρισιές και μισαλλόδοξη φανατική ρητορική και μετά επιμένουμε ότι αποδεχόμαστε την κακοποίησή τους επειδή έχουν το ιερό δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου... Αυτοί οι άνθρωποι απλά δεν κατανοούν την αναρχία. Το «δικαίωμά τους στην ελευθερία του λόγου» που επιμένουν ότι σεβόμαστε θα μπορούσε να τους παραχωρηθεί μόνο από ένα κράτος με μονοπώλιο στη βία. Χρειάζεται ένα απίστευτα χειραγωγημένο άτομο για να πιστέψει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν συνέπειες για την λεκτική κακοποίηση. Όταν κάποιος κακοποιεί εσάς ή άτομα που σας ενδιαφέρουν, θα πρέπει να είστε απολύτως ελεύθεροι να πάρετε θέση και να τον απομακρύνετε από τον χώρο σας, όσες φορές κι αν το άτομο φωνάζει «ελεύθερη ομιλία!».
Η «ελευθερία» του αποδιοπομπαίου τράγου, της δαιμονοποίησης και της εξευτελισμού των ανθρώπων που είναι διαφορετικοί βρίσκεται πραγματικά σε άμεση αντίφαση με την αναρχία. Η διάκριση εις βάρος ανθρώπων με βάση την ικανότητα, τη φυλή, το φύλο ή τη σεξουαλικότητα δημιουργεί εξουσία. Σε κάνει αυταρχικό. Η ρητορική σας αποξενώνει άμεσα τους ανθρώπους που ανήκουν στις ομάδες που επιλέγετε να αντιμετωπίζετε με αηδία και να παρουσιάζετε ως λιγότερο από ανθρώπους. Χρησιμοποιώντας εξευτελιστική γλώσσα για να τιμωρήσετε τους περιθωριοποιημένους ανθρώπους για τις αντιληπτές τους ανεπάρκειες, υποστηρίζετε τους κανονιστικούς κοινωνικούς ρόλους, δημιουργείτε τάξεις και υποτάξεις και ενισχύετε τις αυταρχικές δομές εξουσίας που καταπιέζουν άμεσα κάθε λαό που ανήκει σε μειονοτικές ομάδες.
Οι αναρχικοί μπορούν και επιλέγουν να μην συναναστρέφονται με ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι έχουν δικαίωμα να καταπιέζουν τους άλλους. Οι αναρχικοί είναι αντιεξουσιαστές ως τον πυρήνα των ιδεών μας, και αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται ανεχόμαστε μισαλλόδοξους και υπόρρηττα εξουσιομανείς στους χώρους μας υπό το πρόσχημα της ελευθεριότητας. Η διφορούμενη ρητορική είναι μια καταφανώς κακοποιητική γλώσσα.
Αργύρης Αργυριάδης
