ngnm

Αναρχική Παρέμβαση

21 Ιουνίου 2024

Η εισήγηση του Αναρχικού Στεκιού Φιλοσοφικής στην εκδήλωση-παρουσίαση της μπροσούρας

Η μπροσούρα «Πέρα από την αντίσταση – ένα επαναστατικό μανιφέστο για την νέα χιλιετία-» συντάχθηκε από την Αναρχική Ομοσπονδία Μεγάλης Βρετανίας (AF), το 1997. Σκοπός της εργασίας αυτής, ήταν να περιγράψει πώς διαμορφώνεται ο καπιταλισμός κόσμος στο κατώφλι της νέας χιλιετίας, αναλύοντας τα πολιτικά χαρακτηριστικά της εποχής και αποτυπώνοντας μια σειρά από εκτιμήσεις για την κρίση στην οποία θα διερχόταν το παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Ταυτόχρονα, κατατίθενται οι θέσεις της AF για την δημιουργία μιας αναρχικής κομμουνιστικής κοινωνίας και τον ρόλο που θα πρέπει να διαδραματίσει μια αναρχική οργάνωση στον δρόμο προς την Κοινωνική Επανάσταση που θα την εγκαθιδρύσει, καθώς και στην σχέση αυτής της οργάνωσης, με την εργατική τάξη και τα κοινωνικά κινήματα.

Θεωρούμε ότι τα ζητήματα που θέτει η AF είναι εξαιρετικά επίκαιρα. Οι επιπτώσεις της συνεχιζόμενης, δομικής και παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που βιώνουμε από το 2008 αντικατοπτρίζεται σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής με ιδιαίτερη ένταση. Όταν δημοσιοποιήθηκε η ελληνική έκδοση της μπροσούρας το 2013 από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Αναρχικής Συλλογικότητας ΚΑΘΟΔΟΝ ήμασταν μόνο στην αρχή της σύγχρονης δυστοπίας. Έντεκα χρόνια μετά η τάξη μας βρίσκεται κατακρεουργημένη από τις αντικοινωνικές πολιτικές κράτους και κεφαλαίου, την ώρα που μεγάλα κοινωνικά κομμάτια που βγήκαν στον δρόμο κατά την προηγούμενη δεκαετία και ήρθαν αντιμέτωπα με την απογοήτευση της διάψευσης των αυταπατών τους για έναν «καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», έχουν πια συμφιλιωθεί με το δόγμα «There is not alternative». Όμως, η επίθεση σε κάθε κατάκτηση κοινωνική και ταξική κατάκτηση των περασμένων αιώνων για το «μοίρασμα των βαρών της κρίσης» είναι μια καθημερινή, απτή πραγματικότητα, που δεν επιδέχεται κανένα συμβιβασμό με την απουσία εναλλακτικής αντιπρότασης και την απόγνωση, που αυτή φέρει.

Αν η απουσία εναλλακτικής πρότασης ήταν το αίτιο της ήττας των αγώνων της περασμένης δεκαετίας, η ίδια αυτή αιτία κρύβεται πίσω και από την σημερινή κατάσταση. Λίγες μόνο μέρες πριν, επικυρώθηκε για μια ακόμα φορά η μεγάλη κοινωνική απονομιμοποίηση προς το πολιτικό σύστημα στα τεράστια ποσοστά αποχής από τις ευρωκάλπες. Αλλά αυτή η απονομιμοποίηση δεν οδήγησε ούτε την προηγούμενη δεκαετία που χαρακτηρίστηκε από μεγάλους αγώνες, ούτε και οδηγεί σήμερα στο ζωντάνεμα της επαναστατικής προοπτικής. O λόγος έγκειται ακριβώς, στο ότι δεν φτάνει η απαξίωση προς το πολιτικό προσωπικό, δεν φτάνει η γενικόλογη διαμαρτυρία και η αυθόρμητη έκφραση οργής για να οραματιστούμε με ρεαλιστικές αξιώσεις μια νέα κοινωνία. Δεν είναι αρκετή η αγανάκτηση, ακόμη κι αν αυτή συνοδεύεται από εξεγέρσεις. Η ιστορία μας έχει δείξει, ο καπιταλισμός και το κράτος έχουν την δύναμη, τους μηχανισμούς και τα εργαλεία να εκτονώσουν κάθε κοινωνική οργή που «δεν βλέπει παραπέρα» και να αφομοιώσουν κοινωνικές δυνάμεις στην κατεύθυνση του τάχα «λιγότερο κακού κυβερνητισμού». Είναι σαφές, ότι αν δεν ξέρεις προς τα που θέλει να πάει ο αγώνας σου, τότε πάντα, κάποιος άλλος, ισχυρότερος, θα έρθει για να σε κατευθύνει. Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα.

Η κοινωνία που θέλουμε να αντικαταστήσει την υπάρχουσα, είναι αυτή που θα πρέπει να νοηματοδοτήσει τους αγώνες μας σήμερα. Να είναι δηλαδή, η στρατηγική μας πυξίδα...

Περισσότερα …