Λεπτομέρειες

ngnm

Αναρχική Θεωρία

18 Οκτωβρίου 2024

Σημείωση Μεταφραστή*: Ένα ιστορικό κείμενο του Elisée Reclus από το 1894, στο οποίο ενυπάρχει αυτή η αισιοδοξία που ενέπνεε τους υποστηρικτές του νέου ιδεολογικού κινιήματος του Αναρχισμού. Σε μια εποχή που ο κατακερματισμός κατήντησε τον άνθρωπο για τον άνθρωπο λύκο, εντός και εκτός του κινήματος η αξία κειμένων σαν αυτό είναι ιδίαιτερα σημαντική. Κατά την άποψή μας πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στις απαρχές του Αναρχισμού και να ξαναθυμιθούμε ότι η βασική πεποίθηση των πολιτικών προγόνων μας ήταν να ενώσουν και όχι να χωρίσουν τον κόσμο. Σε μια εποχή άκρατης σχετικοποίησης ακόμα, ο ουσιοκρατικός ιδεαλιστικός λόγος του Reclus παραμένει στην ρίζα του διαχρονικός.

Η αναρχία δεν είναι μια νέα θεωρία. Η ίδια η λέξη που λαμβάνεται με τη σημασία της «απουσία κυβέρνησης», της «κοινωνίας χωρίς ηγέτες», είναι αρχαίας προέλευσης και χρησιμοποιήθηκε πολύ πριν από τον Προυντόν.
Άλλωστε τι σημασία έχουν οι λέξεις; Υπήρχαν «ακράτες» πριν από τους αναρχικούς και οι ακράτες δεν είχαν φανταστεί ακόμη το όνομα του μορφωμένου σχηματισμού τους που θα πετύχαιναν αμέτρητες γενιές. Σε όλες τις εποχές υπήρξαν ελεύθεροι άνθρωποι, αυτοί που περιφρονούν το νόμο, άνθρωποι που ζούσαν χωρίς κανέναν αφέντη και σύμφωνα με τον αρχέγονο νόμο της δικής τους ύπαρξης και της δικής τους σκέψης. Ακόμη και στις πρώτες ηλικίες βρίσκουμε παντού φυλές αποτελούμενες από άνδρες που διαχειρίζονται τις δικές τους υποθέσεις όπως θέλουν, χωρίς κανέναν εξωτερικά επιβαλλόμενο νόμο, χωρίς κανένα κανόνα συμπεριφοράς εκτός από «τη δική τους βούληση και ελεύθερη βούληση», όπως το εκφράζει ο Rabelais [στο Gargantua και Pantagruel, Βιβλίο 1, Κεφάλαιο 57]. Αλλά αν η αναρχία είναι τόσο παλιά όσο η ανθρωπότητα, αυτοί που την εκπροσωπούν παρ' όλα αυτά φέρνουν κάτι νέο στον κόσμο. Έχουν έντονη επίγνωση του στόχου που πρέπει να επιτευχθεί και από όλες τις γωνιές της γης ενώνονται για να επιδιώξουν το ιδανικό τους για την εξάλειψη κάθε μορφής διακυβέρνησης. Το όνειρο της παγκόσμιας ελευθερίας δεν είναι πλέον μια καθαρά φιλοσοφική ή λογοτεχνική ουτοπία. Έχει γίνει ένας πρακτικός στόχος που επιδιώκεται ενεργά από μάζες ανθρώπων ενωμένες στην αποφασιστική τους αναζήτηση για τη γέννηση μιας κοινωνίας στην οποία δεν υπάρχουν πλέον αφέντες, επίσημοι θεματοφύλακες των δημοσίων ηθών, δεσμοφύλακες, βασανιστές και δήμιοι, όχι πιο πλούσιοι ή φτωχοί. Αντίθετα, θα υπάρχουν μόνο αδέρφια που έχουν το μερίδιό τους από το καθημερινό ψωμί, που έχουν ίσα δικαιώματα και που συνυπάρχουν με ειρήνη και εγκάρδια ενότητα που δεν προέρχεται από υπακοή στο νόμο, που συνοδεύεται πάντα από τρομερές απειλές, αλλά από αμοιβαίο σεβασμό προς το ενδιαφέρον όλων και από την επιστημονική μελέτη των φυσικών νόμων.
Αναμφίβολα, αυτό το ιδανικό φαίνεται χιμαιρικό σε πολλούς από εσάς, αλλά είμαι βέβαιος ότι στους περισσότερους φαίνεται επιθυμητό και ότι μπορείτε να δείτε στο βάθος την αιθέρια εικόνα μιας ειρηνικής κοινωνίας όπου οι άντρες που τώρα συμφιλιώθηκαν θα λιώσουν τα ξίφη τους, θα αναμορφώσουν τα κανόνια τους και αφοπλίζουν τα πλοία τους. Εξάλλου, δεν είστε από αυτούς που εδώ και καιρό, χιλιάδες χρόνια, λέτε, εργάζονται για να χτίσουν τον ναό της ισότητας; Είστε «μασόνοι», στο τέλος της τοιχοποιίας είναι ένα κτίριο τέλειων αναλογιών, όπου μόνο ελεύθεροι άνθρωποι μπαίνουν ως ίσοι...

Περισσότερα …