ngnm

Πολιτισμός - Τέχνη

15 Μάι 2024

Ο Paul Signac (Πολ Σινιάκ), όπως και οι ομότεχνοί του Camille Pissarro και Maximilien Luce, ήταν ταυτόχρονα ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης και αναρχικός. Ήταν θεωρητικός των νέων τεχνικών ζωγραφικής, λάτρης της θάλασσας και της ιστιοπλοΐας, αλλά και αυτός που «ανακάλυψε» το St Tropez. Γεννημένος σε αστική οικογένεια, στις 11 Νοεμβρίου 1863 στο Παρίσι, δεν αντιμετώπισε ποτέ οικονομικά προβλήματα και μπορούσε να ζωγραφίζει σε καλές συνθήκες. Αφού είδε μια έκθεση ζωγραφικής του Monet το 1880, αποφάσισε να ολοκληρώσει τις σπουδές του και να γίνει ιμπρεσιονιστής ζωγράφος. Οι πρώτοι του πίνακες απεικόνιζαν τις αποβάθρες του Σηκουάνα στο Asnieres και την παραλία.

Το 1884, στο Σαλόνι Ανεξάρτητων Καλλιτεχνών (Salon of Independent Artists), γνώρισε τον Georges Seurat και υιοθέτησε τις νέες τεχνικές ζωγραφικής του. Ο νεοϊμπρεσιονισμός γεννήθηκε. Τα χρώματα που χρησιμοποιούσε ήταν καθαρά, εφαρμοσμένα με μικρές πινελιές για να δώσουν τη μέγιστη φωτεινότητα και αρμονία. Ο Signac χρησιμοποίησε επιστημονικές θεωρίες για το χρώμα στο έργο του. Πίστευε ότι η επίδραση που θα μπορούσε να έχει η επιστήμη στην τέχνη ήταν επαναστατική. Όπως και ο Luce, ο Signac ήθελε να βάλει τη ζωή των εργατών και των αγροτών στους πίνακές του. Έτσι, ένας από τους πίνακές του περιλαμβάνει γκαζάμετρα στα σύνορα πόλης και υπαίθρου. Ζωγράφισε επίσης εσωτερικούς χώρους αστικών σπιτιών όπου οι άνθρωποι που απεικονίζονται έχουν έναν δυσοίωνο αέρα.

Το 1887 ζωγράφισε πίνακες του λιμανιού της Collioure και τον επόμενο χρόνο εκείνο του Portrieux. Λάτρης της θάλασσας, επισκέφθηκε τις μεσογειακές ακτές το 1892 και ανακάλυψε το St Tropez. Όπως η Έμμα Γκόλντμαν και ο Αλεξάντερ Μπέρκμαν, οι εξόριστοι Εβραίοι Αμερικανοί αναρχικοί που έζησαν εδώ τη δεκαετία του 1920, βρήκε το St Tropez γοητευτικό και καθόλου το άντρο των πλουσίων που είναι σήμερα.

Ατομικότητα

Το 1888, ο Signac ανακάλυψε τις αναρχικές ιδέες διαβάζοντας τους Elisee Reclus, Kropotkin και Jean Grave, οι οποίοι ανέπτυξαν τις ιδέες του αναρχικού κομμουνισμού. Με τους φίλους του Angrand Cross, Luce και Pissaro συνεισέφερε στην εφημερίδα του Jean Grave «Les Temps Nouveaux» (Νέοι Καιροί). Η οικονομική του υποστήριξη ήταν σημαντική - έστελνε τακτικά επιταγές και έκανε δώρο τα έργα του για πέντε λαχειοφόρους αγορές μεταξύ 1895 και 1912.

Όμως η τέχνη του αγωνιστή δεν τον προσέλκυσε και, σε αντίθεση με τον Luce, παρείχε μόνο πέντε σχέδια και δύο λιθογραφίες στην εφημερίδα. Πίστευε ότι το θέμα δεν είχε μεγάλη σημασία στην τέχνη. Γι' αυτόν, αυτό που ήταν επαναστατικό ήταν η αναζήτηση της αρμονίας, η οποία, όπως πίστευε, συνέβαλε στον αγώνα ενάντια στις συμβάσεις της άρχουσας τάξης. Ένιωθε ότι πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες είχαν κακοποιηθεί στο παρελθόν και έβλεπε την ιστορία της τέχνης με πολιτικό τρόπο. Υποστήριξε την ανάγκη για κοινωνική επανάσταση παράλληλα με την ανάγκη για καλλιτεχνική ελευθερία. Θεωρούσε τον αναρχισμό ως την καλύτερη εγγύηση για την τελευταία. Πίστευε ότι ήταν στο χέρι του κάθε καλλιτέχνη το πώς θα υπηρετούσε καλύτερα το κίνημα.

«Ο αναρχικός ζωγράφος δεν είναι αυτός που θα δημιουργήσει αναρχικούς πίνακες, αλλά αυτός που, χωρίς να επιθυμεί ανταμοιβή, θα αγωνιστεί με όλη του την ατομικότητα ενάντια στις επίσημες αστικές συμβάσεις μέσω μιας προσωπικής συνεισφοράς», είπε.

Παρ' όλα αυτά,...

Περισσότερα …