Σημείωση Μεταφραστή*: Το ιστορικό αυτό κείμενο, δημοσιεύτηκε στις 4 Οκτωβρίου 1895 στο Les temps nouveaux του Jean Grave, αναφορικά με τις διώξεις των Αναρχικών και την ποινικοποίηση της Αναρχίας που έφθασε σε σημείο να απαγορεύεται η χρήση της ακόμα και ως λέξη στο δημόσιο λόγο. Το πρώτο τεύχος της εφημερίδας Les Temps Nouveaux κυκλοφόρησε στις 4 Μαΐου 1895 σε 18.000 αντίτυπα. Ήταν σε μια εποχή που επακολούθησε την περίοδο 1892-1894. Το 1895 ήταν το σημείο άφιξης μιας ρήξης που είχε ήδη ολοκληρωθεί από την 1η Μαΐου 1890, μια περίοδο που κυριαρχούταν από την ιδέα ότι η προπαγάνδα της δράση και γενικά η βίαιη, αρκούσε για να γκρεμίσει το κοινωνικό οικοδόμημα.
*
Για δεκαπέντε μήνες έγιναν τα πάντα για να καταπνίξουν την αναρχία. Μείωσαν τον Τύπο σε σιωπή, κατέστειλαν τους άνδρες, πυροβολήθηκαν σε απόσταση βολής στη Γουιάνα, αναχώρησαν για τα νησιά της Ισπανίας, φυλακίστηκαν κατά χιλιάδες στην Ιταλία χωρίς καν να ασχοληθούν με δρακόντειους νόμους ή δικαστική κωμωδία. Αναζητήθηκε κάθε μέθοδος, συμπεριλαμβανομένης της λιμοκτονίας γυναικών και παιδιών με την αποστολή της αστυνομίας για να ασκήσει πίεση σε εκείνα τα αφεντικά που τολμούσαν ακόμα να δώσουν δουλειά στους αναρχικούς.
Σταμάτησαν πριν από το τίποτα για να συντρίψουν τους ανθρώπους και να καταπνίξουν την ιδέα.
Και παρ' όλα αυτά, η ιδέα δεν έχει σημειώσει ποτέ τόσο μεγάλη πρόοδο όσο κατά τη διάρκεια αυτών των δεκαπέντε μηνών.
Ποτέ δεν απέκτησε τόσο γρήγορα υποστηρικτές. Ποτέ δεν διείσδυσε τόσο βαθιά σε τομείς που κάποτε αντιστέκονταν σε οποιοδήποτε είδος σοσιαλισμού.
Και ποτέ δεν έχει αποδειχθεί τόσο καλά ότι αυτή η έννοια της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ή εξουσία ήταν απαραίτητο αποτέλεσμα όλων των ιδεών που έχουν λειτουργήσει από τον περασμένο αιώνα. Ότι έχει βαθιές ρίζες σε όλα όσα έχουν ειπωθεί τα τελευταία τρία χρόνια στη νηπιακή επιστήμη της ανάπτυξης των κοινωνιών, στην επιστήμη των ηθικών συναισθημάτων, στη φιλοσοφία της ιστορίας και στη φιλοσοφία γενικότερα.
Μπορούμε ήδη να ακούσουμε να λέγεται: «Αναρχία; Αλλά είναι η περίληψη των ιδεών του επόμενου αιώνα. Προσοχή αν θέλετε να επιστρέψετε στο παρελθόν. Αν θέλετε, χαιρετίστε ένα μέλλον προόδου και ελευθερίας!»
Την ίδια στιγμή που, σύμφωνα με το νόμο, η ίδια η ετικέτα του αναρχικού σας κέρδισε τον υποβιβασμό στη Γουιάνα και τον αργό θάνατο από ελονοσία ή την κακομεταχείριση των δεσμοφυλάκων, τι ήταν αυτό που απασχόλησε τον Τύπο;
Θυμόμαστε την έρευνα για την αναρχία που διεξήγαγε μια μεγάλη παριζιάνικη εφημερίδα. Είπαν: «Για να φέρουν τον εαυτό τους τόσο περήφανα πρέπει να εμπνέονται από ένα μεγάλο ιδανικό. Πρέπει να το γνωρίσουμε!» Και διαβάζουμε εκατοντάδες άρθρα στον ημερήσιο και μηνιαίο τύπο, τα οποία ίσως ξεκίνησαν θέλοντας να συντρίψουν την «εκατοντακέφαλη Λερναία Ύδρα», αλλά συχνά τελείωναν δικαιολογώντας τόσο τις ιδέες όσο και τους ανθρώπους.
Οι νέοι στα σχολεία, τόσο καιρό αντιστέκονται σε έναν σοσιαλισμό που, ξεκινώντας ένδοξα, τελείωσε με έναν οκτάωρο νόμο ή την απαλλοτρίωση των σιδηροδρόμων από το κράτος, χαιρέτησαν τη νέα άφιξη. Οι νέοι πήραν μια γεύση από μια μεγάλη και ισχυρή αντίληψη της ζωής των κοινωνιών, που αγκαλιάζει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και φέρνει σε όλες τις σχέσεις της την υπερηφάνεια, τη δύναμη, την...
Στις 30 Απριλίου 1956, για τον εορτασμό της 70ής επετείου του εορτασμού της 1ης Μαΐου, η Περιφερειακή Εργατική Ομοσπονδία Αργεντινής (FORA) διοργάνωσε μια βραδιά στο Teatro Independiente de la Calle Cangallo στο Μπουένος Άιρες και ένα συνέδριο. Το έργο που παρουσιάστηκε ήταν το “Lluvia”, ένα έργο σε τρεις πράξεις του Williams Sommer Mangan, το οποίο ερμήνευσε η ομάδα Talia. Αργότερα ο Alberto Bianchi έδωσε μια διάλεξη. Την επόμενη μέρα, 1η Μαΐου, πραγματοποιήθηκε μεγάλη δημόσια συγκέντρωση στην Plaza Garay του Μπουένος Άιρες για την ιστορική σημασία της 1ης Μάη, στην οποία συμμετείχαν οι Eduardo Raúl Colombo, Gregorio Naso, Humberto Correale...
Rudolf Rocker*
I.
Στις 24 Νοεμβρίου 1943, ο Max Baginski πέθανε στο νοσοκομείο Bellevue της Νέας Υόρκης σε ηλικία 79 ετών. Με τον θάνατό του, ο κόσμος έχασε ένα από τα πιο εξέχοντα μέλη της παλιάς φρουράς του ελευθεριακού σοσιαλισμού, μια υπέροχη προσωπικότητα με σπάνιο διανοητικό ταλέντο και απαράμιλλη πνευματική δύναμη.
Ο Baginski γεννήθηκε στο Bartenstein (σ.τ.μ.: σήμερα Bartoszyce), το 1864, μια μικρή ανατολικοπρωσική πόλη κοντά στο Königsberg. Ο πατέρας του Max είχε μια επιχείρηση υποδηματοποιίας, αλλά, ως ελεύθερος και επαναστατικός άνθρωπος που είχε αποκτήσει τη φήμη του "μαύρου προβάτου" στην υπερσυντηρητική κοινότητά του, αγωνιζόταν συχνά να βγάλει τα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018