- Νικολάι Ιβάνοβιτς Παβλόφ
- Αναρχική Θεωρία
Σημείωση Μεταφραστή
Ο Ρώσος αναρχικός Νικολάι Ιβάνοβιτς Παβλόφ αποτελεί μια σημαντική αλλά άγνωστη μορφή του Ρωσικού Αναρχικού κινήματος, αρχικά εντάχθηκε στο Σοσιαλεπαναστατικό Κόμμα το 1901. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1905 έλαβε μέρος στην ένοπλη εξέγερση του ποινικού τάγματος των στρατιωτών στο Bobruisk. Στη συνέχεια συνελήφθη τέσσερις φορές και καταδικάστηκε σε θάνατο, περνώντας πέντε χρόνια στη φυλακή. Το 1910 δραπέτευσε στο εξωτερικό όπου έγινε αναρχικός-κομμουνιστής.
Το 1917 ήταν ένα από τα ηγετικά στελέχη της Ομοσπονδίας Αναρχικών Κομμουνιστών της Πετρούπολης και στη συνέχεια της Ένωσης Αναρχοσυνδικαλιστικής Προπαγάνδας - Φωνή της Εργασίας. Συμμετείχε ενεργά στις εξεγέρσεις του Ιουλίου και του Οκτώβρη ενάντια στην Προσωρινή Κυβέρνηση του Κερένσκι. Έγραψε την περίφημη και γνωστή δήλωση «Γιατί είμαι αναρχικός» στις 23 Οκτωβρίου 1917 στην εφημερίδα Vol'nyi Kronshtadt. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, υπήρξε ηγετικό στέλεχος της Ένωσης Αρτοποιών της Μόσχας, μέλος της Γραμματείας των Ρώσων Αναρχοσυνδικαλιστών (1918) και της Γραμματείας της Ένωσης Αναρχικών των Εργατών της Μόσχας (1920-1922) και του Προσωρινού Εκτελεστικού Γραφείου της Ρωσικής Συνομοσπονδίας Αναρχικών-Συνδικαλιστών (1920-1921). Αυτός και άλλοι αναρχικοί κομμουνιστές και αναρχοσυνδικαλιστές της Μόσχας ενώθηκαν για να ιδρύσουν την Ένωση Αναρχοσυνδικαλιστών-Κομμουνιστών της Μόσχας στις αρχές του 1919.
Ο Παβλόφ εκλέχθηκε επανειλημμένα από τους εργάτες στο Σοβιέτ της πόλης της Μόσχας. Όταν το κομμουνιστικό καθεστώς προσπάθησε να αντικαταστήσει τους αντιπροσώπους στο συνδικάτο των αρτοποιών με τους δικούς τους διορισμένους, οι αρτοποιοί εξεγέρθηκαν και απείλησαν να σταματήσουν να εργάζονται. Όταν η Τσεκά προσπάθησε να συλλάβει τον Παβλόφ, τον εκλεγμένο υποψήφιο, οι αρτοποιοί τον περικύκλωσαν, επιτρέποντάς του να φτάσει στο σπίτι με ασφάλεια. Στη συνέχεια εξέδωσαν τελεσίγραφο που σήμαινε ότι οι αρχές υπαναχώρησαν από την καθαίρεση της επιλογής τους για τον Παβλόφ.
Η ένωση αρτοποιών της Μόσχας ήταν ένα προπύργιο του αναρχισμού, μαζί με παρόμοια τμήματα στο Κίεβο και το Χάρκοβο. Επέκρινε έντονα τα επίσημα κομμουνιστικά συνδικάτα ως ελεγχόμενα από το κράτος και λειτουργούσαν για την αστυνόμευση των εργαζομένων. Μαζί με τους αναρχικούς και σε στενή συνεργασία μαζί τους ήταν οι Εσέροι-Μαξιμαλιστές. Μαξιμαλιστές όπως ο Νιουσένκοφ εκλέγονταν επίσης ως αντιπρόσωποι από τους αρτοποιούς, καθώς και ένας αριστερός εσέρος, ο Ι. Στάινμπεργκ. Οι αρτοποιοί εργάζονταν σε δύο μεγάλους συνεταιρισμούς (artels), την Freedom of Labour και την Anthill.
Στη συνέχεια, το Συνδικαλιστικό Συμβούλιο της Μόσχας, ελεγχόμενο από το καθεστώς, αποφάσισε να διαλύσει την ένωση αρτοποιών στις 17-18 Ιουνίου 1920. Ο Pavlov συνελήφθη, μαζί με τον Niushenkov και έναν άλλο μαξιμαλιστή, τον Kamyshev. Συνελήφθησαν επίσης δύο μέλη του τμήματος, ο Kusnetsov και ο Viurgov. Ο Παβλόφ εκδιώχθηκε από την κατοχή θέσεων στην ένωση και από την εντολή του αντιπροσώπου στο Σοβιέτ της Μόσχας.
Το σπίτι του Pavlov στο 18 Bolshoi Cheryshevsky δέχθηκε επιδρομή από την Cheka στις 24 Οκτωβρίου 1920, όταν μια συνάντηση αναρχικών έλαβε χώρα εκεί. Ο Παβλόφ συνελήφθη μαζί με τον Βολίν, ο οποίος μόλις είχε απελευθερωθεί από μια φυλακή της Τσεκά, και πενήντα άλλους. Αργότερα, την 1η Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, ο ίδιος, ο Βολίν και όλοι οι συμμετέχοντες σε ένα συνέδριο αναρχοσυνδικαλιστών στο Χάρκοβο συνελήφθησαν από την Τσεκά.
Στις 8 Φεβρουαρίου 1921, μαθαίνοντας για τη σοβαρή κατάσταση του Κροπότκιν, πήγε με την Έμμα...
- V. Henri
- Αναρχική Θεωρία
Σύντροφε, έχεις μυαλό, καρδιά, πνεύμονες, μάτια, χέρια και πόδια. Αυτά τα όργανα είναι απαραίτητα για την ύπαρξή σας. Επομένως, είναι απαραίτητο να τα χρησιμοποιήσετε: σε κάθε ένα από αυτά τα όργανα συνδέεται μια αντίστοιχη ανάγκη. Αυτή η ανάγκη μπορεί να ποικίλει, ανάλογα με το αν η ιδιοσυγκρασία σας είναι περισσότερο ή λιγότερο νευρική, περισσότερο ή λιγότερο φλογερή και ανάλογα με το αν το κλίμα είναι περισσότερο ή λιγότερο ζεστό και υγρό.
Αλλά, όποιες κι αν είναι αυτές οι συνθήκες, αφού υπάρχει ανάγκη, στο τέλος νιώθεις μια επιθυμία. Και αν, τότε, η υλική, ηθική ή κοινωνική δυνατότητα υπάρχει για σένα, αποφασίζεις...
- Alexandre Skirda
- Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος
Η γαλλογερμανική αντιπαλότητα είχε κορυφωθεί από το 1905. Από τον πόλεμο του 1870 βρίσκονταν οι δύο χώρες σε αντιπαράθεση: Οι Γάλλοι πατριώτες είχαν για πάντα στο μυαλό τους την περίφημη μπλε γραμμή των βουνών των Βοζγών (Vosges), που συμβόλιζε τις δύο χαμένες επαρχίες της Αλσατίας και της Λωρραίνης. Σε αυτό προστέθηκε ένας ξέφρενος ανταγωνισμός για την κατάκτηση αφρικανικών αποικιών, καθώς και η αγωνία του βρετανικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος ανησυχούσε για τη διατήρηση του "μαργαριταριού" των Ινδιών και άλλων περιουσιακών του στοιχείων από την πλεονεξία των Γερμανών και των Τούρκων. Από την πλευρά της, η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία είχε να αντιμετωπίσει...
- Χένρι Αντίς (Henry Addis), Γιατί είμαι αναρχικός
- Κοοπερατίβες ή ταξική πάλη;
- Μπέντζαμιν Τάκερ (Benjamin Tucker), Γιατί είμαι αναρχικός
- Λουίζ Μισέλ, Γιατί είμαι αναρχική
- Προς μια Βαλκανική Ομοσπονδία των Λαών
- Η Σφαγή στο Κάζας Βιέχας: Ένα ανδαλουσιάνικο δράμα και μια εντολή εξόντωσης στο όνομα της Δημοκρατίας...
- "\u03a0\u03bf\u03b9\u03ae\u03bc\u03b1\u03c4\u03b1 \u03c4\u03bf\u03c5 \u039c\u03b1\u03c7\u03bd\u03bf\u03b2\u03af\u03c4\u03b7"
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
