Ενώ ορισμένοι αναρχικοί υπεραμύνθηκαν της "ορθοδοξίας" τους ως μέσο ενίσχυσης των αξιώσεών τους για επαναστατική υπεροχή, οι αναρχικοί που ήταν προσηλωμένοι στον επαναστατικό συνδικαλισμό μέσα στην CGT ανέλαβαν να υποστηρίξουν μια τακτική άμεσου ταξικού πολέμου. Η πραγματική διαφορά μεταξύ των δύο σχολών βρισκόταν πραγματικά εκεί σε αυτό το επίπεδο, το άμεσο προϊόν των αντίθετων οργανωτικών τους πεποιθήσεων. Οι πρώτοι εμπιστεύονταν σχεδόν αποκλειστικά την ατομική πρωτοβουλία και την "αυθόρμητη" δεκτικότητα των μαζών, ενώ οι δεύτεροι τηρούσαν αυστηρά την οργανωτική πρακτική μιας ταξικά συνειδητοποιημένης ενεργής μειοψηφίας. Αυτή η πρακτική βασιζόταν στην αυτόνομη δραστηριότητα κάθε συνδεδεμένου συνδικάτου, που συνδεόταν και συντονιζόταν με τα άλλα συνδικάτα της Συνομοσπονδίας από τη Συνομοσπονδιακή Επιτροπή, η οποία δεν ήταν όργανο ηγεσίας αλλά, σύμφωνα με τον E. Pouget:
ένα όργανο συντονισμού και διεύρυνσης της επαναστατικής δράσης της εργατικής τάξης: είναι, επομένως, το ακριβώς αντίθετο των δημοκρατικών οργάνων που, με τον συγκεντρωτισμό και τον αυταρχισμό τους, καταπνίγουν τη ζωτική δύναμη από τις μονάδες που τις απαρτίζουν. Στην CGT, υπάρχει συνοχή, όχι συγκεντρωτισμός: υπάρχει κίνηση και όχι κατεύθυνση: Ο φεντεραλισμός είναι πανταχού παρών: σε κάθε επίπεδο, τα διάφορα όργανα - από το μεμονωμένο illember, την Ένωση, την Ομοσπονδία ή το Bourse du Travail, μέχρι τα συνομοσπονδιακά παραρτήματα - είναι όλα αυτόνομα. Αυτό είναι που κάνει την CGT να ακτινοβολεί δύναμη: η κίνηση δεν προέρχεται από την κορυφή, αλλά από οποιοδήποτε σημείο και οι δονήσεις της μεταδίδονται με το να διευρύνονται και να περνούν στις συνομοσπονδιακές μάζες. 1
Όσον αφορά το συνδικαλιστικό συμβούλιο, εκτελούσε τις αποφάσεις που έπαιρνε η γενική συνέλευση του συνδικάτου, η οποία ήταν πάντοτε κυρίαρχη. Όλα τα μέλη του συνδικάτου οφείλουν να παρίστανται σε αυτές τις συνελεύσεις: αν παραλείψουν να παρίστανται, πρέπει να συναινέσουν στις αποφάσεις που λαμβάνονται. "Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, χωρίς υποτροπή στους κινδύνους του εκδημοκρατισμού, όπου οι άφρονες και οι ασπόνδυλοι χαλιναγωγούν τους δυνατούς. Έτσι, δεν μπορεί να υπάρξει προσφυγή κατά των αποφάσεων της γενικής συνέλευσης, όσο πολλοί και αν ήταν παρόντες". Τα εθνικά συνέδρια της CGT, που διοργανώνονταν ανά διετία, ήταν το ισοδύναμο των γενικών συνελεύσεων των συνδικάτων βάσης: ενθάρρυναν μια "χρήσιμη απόσταξη των ρευμάτων γνώμης που αναπτύχθηκαν και την αποσαφήνιση των κατευθυντήριων γραμμών "2.
Κάθε τέτοια διευκρίνιση είχε κάποια βαρύτητα, γιατί ήταν ένας τρόπος να διακρίνουμε αυτή την επαναστατική μειοψηφία - μια άξια συνέχεια της IWMA - από την επαναστατική μειοψηφία μπλανκινιστικού τύπου που υποκαθιστά σκόπιμα τους εντολείς της, και να εξαλείψουμε τις αμφιβολίες ορισμένων αναρχικών για τη φύση και το σκοπό της CGT, αμφιβολίες που δεν φαινόταν, εκείνη τη στιγμή, να έχουν βάση.
This may have been all very fine on paper, but what was the reality? Well, the struggle waged through direct actions and variations upon that theme - strikes, boycotts - was telling in its results. Pouget gives figures for strikes and actions mounted between 1890 and 1905: the percentage of strikes that ended favorably rose from 56 percent in the years 1890-1900 to 62 percent in the 1901-1904 period,rising to 65.67 percent for the year of 1905. The number of strikers benefitting increased even more plainly: 23.38 percent for 1890- 1900,79 percent for...
MARIA POPOVA*
Το να είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος, το να κατοικείς πλήρως τη ζωτικότητά σου, σημαίνει να ζεις αδιαίρετα μέσα στη φύση σου. Κανένα μέρος μας δεν είναι πιο συνηθισμένο να εξορίζεται, να φυλακίζεται και να συνθλίβεται κάτω από το βάρος πολιτισμικών αποσκευών χιλιετιών από τον Έρωτα - το μέρος που περιλαμβάνει τη σεξουαλικότητα αλλά την υπερβαίνει για να συμπεριλάβει επίσης την ικανότητά μας για αυθορμητισμό και παιχνιδιάρικη διάθεση, την ανοχή μας στην αβεβαιότητα, την ανυπόκριτη δημιουργική μας ενέργεια.
Ο W.H. Auden κατανόησε την κεντρική σημασία του Έρωτα όταν κοίταξε τα αστέρια που μας δημιούργησαν και συνειδητοποίησε πως κι εμείς "αποτελούμαστε...
Γεννήθηκε στην Cabra το 1886 και πέθανε στη Σεβίλλη το 1936. Από πολύ νέος στο Almodóvar ήρθε σε επαφή με τον αναρχισμό μέσω του Τύπου. Συνελήφθη και φυλακίστηκε για λίγο το 1905. Σε ηλικία είκοσι ετών μετανάστευσε στην Αργεντινή, όντας ήδη γνωστός αναρχικός.
Στην Αργεντινή γνώρισε και παντρεύτηκε την Isabel H. Pereira και μαζί επιτέλεσαν τεράστιο αγωνιστικό και στρατολογικό έργο. Επέστρεψε στην Ισπανία το 1914 για να αναλάβει τη διεύθυνση ενός εργατικού σχολείου στο Castro del Río, ξεκινώντας παράλληλα μια πολύ έντονη φάση δημοσιογραφικής και προφορικής προπαγανδιστικής δραστηριότητας στην Ανδαλουσία.
Το 1915 ξεκίνησε την έκδοση της επιθεώρησης “Alas”, ταξιδεύοντας...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018