Acacio Augusto - Camila Jourdan

Αναρχική Θεωρία

20 Δεκεμβρίου 2023

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• anarchism

Acacio Augusto - Camila Jourdan

Πρόλογος

Οι λέξεις αναρχία, αναρχικός και αναρχισμός έχουν κακοποιηθεί και παραποιηθεί, από πολλούς για διάφορους πολιτικούς σκοπούς ακόμα και για κερδοσκοπία. Το ίδιο ισχύει και με την λέξη αντιεξουσία, που έχει μετασχηματισθεί σχηματισθεί σε κάτι που ο αρχικός εννοιολογικός προσδιορισμό όσων την υιοθέτησαν αρχικά από την Α’ Διεθνή ως «αντιεξουσιαστικός σοσιαλισμός» για να προσδιορίσουν το τι πιστεύουν έναντι του εξουσιαστικού αντίθετου σοσιαλιστικού ρεύματος. Κάτι ανάλογο ισχύει και για την λέξη «ελευθεριακός» που χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει ακραίους φιλελεύθερους που συχνά αυτοαποκαλούνται και ως «αναρχοκαπιταλιστές», στην ουσία όμως δεν έχουν καμία σχέση με τον Αναρχισμό. Σήμερα, για μια άλλη μια φορά, η κατάχρηση των λέξεων διαδίδεται από τα μέσα ενημέρωσης, τώρα ως αποτέλεσμα της τελευταίας ανόδου μιας φασιστικής ακροδεξιάς κυβέρνησης του Javier Milei στην Αργεντινή. Ο αναρχοκαπιταλισμός δεν είναι μόνο μια αντίφαση στους όρους, αλλά και η δειλή οικειοποίηση λέξεων που σφυρηλατήθηκαν πριν από 150 και πλέον χρόνια για να επιβεβαιώσουν τους αντικαπιταλιστικούς και αντικρατικούς αγώνες και εμπειρίες. Σε κάθε περίπτωση το ελάχιστο κράτος και η αυθόρμητη αγορά είναι θεωρίες κενές πραγματικότητας που όχι μόνο δεν προϋποθέτουν την αποκέντρωση της εξουσίας αλλά ενισχύουν τον κοινωνικό πόλεμο για τη διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων και την αστυνόμευση της κοινωνίας.

*Μετάφραση: Αργύρης Αργυριάδης

Η λέξη αναρχία επιστρατεύτηκε αρχικά στη σύγχρονη πολιτική από τη λογοτεχνία του συμβολαίου και της φυσικής δικαιοσύνης. Η ζωή χωρίς κυβέρνηση, για συγγραφείς όπως ο Thomas Hobbes ή ο Jean Jacques Rousseau, ήταν ερημιά, βαρβαρότητα, αυθαιρεσία, χάος. Θα είναι ο Pierre Joseph Proudhon που, για πρώτη φορά, θα αντιστρέψει αυτή την κατανόηση της λέξης αναρχία, χρησιμοποιώντας την για να ονομάσει τις προτάσεις του στο κλασικό βιβλίο, του 1840, «Τι είναι ιδιοκτησία; ή Έρευνες για την Αρχή και το Σύνταγμα του Δικαίου των Εθνών».

Γι' αυτόν, η αναρχία είναι τάξη. Αυτό είναι το παράδοξο που προέρχεται από την πολιτική κινητοποίηση των εργατών τον 19ο αιώνα, η οποία αργότερα θα ονομαζόταν ελευθεριακός ή αντιεξουσιαστικός σοσιαλισμός την εποχή της πρώτης Διεθνούς Ένωσης Εργατών (IWA του 1864).
Η σύγχρονη αναρχία, είτε ως κοινωνικό κίνημα είτε ως αναλυτική επεξεργασία, γεννιέται ως ταυτόχρονη κριτική του καθεστώτος ιδιοκτησίας (καπιταλισμός) και των συστημάτων διακυβέρνησης (κρατισμός), με κυριολεκτική σημασία την απουσία κυβέρνησης. Ο Προυντόν δίνει επίσης έμφαση στην κριτική της κατεύθυνσης των συνειδήσεων, η οποία εξαρτάται όχι μόνο από τον αναρχικό αντικληρικαλισμό, αλλά και από την άρνηση να παρουσιάσει τον εαυτό του ως φωτισμένη πρωτοπορία των εργατών, καθοδηγώντας τους στην επανάσταση. Κάτι που εμφανίζεται τόσο στην αλληλογραφία του Προυντόν με τον Καρλ Μαρξ, όσο και στις έντονες αντιπαραθέσεις του τελευταίου με τον Μιχαήλ Μπακούνιν εντός της Διεθνούς Ενωσης των Εργαζομένων (IWA) – της πρώτης και μόνης διεθνούς (σημείωση του μρταφραστή).

Έχουν περάσει περισσότερα από 150 χρόνια ιστορίας αγώνων, εμπειριών, πειραμάτων, προτάσεων, αναλύσεων. Όλα αυτά τεκμηριώνονται επαρκώς σε βιβλία, ερευνητικές εργασίες εντός και εκτός πανεπιστημίων σε όλο τον πλανήτη, αρχεία που φυλάσσονται από ακτιβιστές ή/και ερευνητές, μνήμες και εικόνες. Ο αναρχισμός και οι αναρχισμοί περνούν από τη σύγχρονη ιστορία μέχρι σήμερα σε συνδυασμό με ποικίλους πολιτικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς αγώνες: το εργατικό κίνημα και τον συνδικαλισμό,...

Περισσότερα …