Wayne Price*
Μετά τις εθνικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2024 υπήρξε ένα βουνό από επανεκτιμήσεις, αλληλοκατηγορίες, αναθεωρήσεις και απελπισίες - από φιλελεύθερους και ριζοσπάστες. Κάποιοι κατηγορούν τον λαϊκό ρατσισμό και σεξισμό για την ήττα μιας μαύρης υποψήφιας γυναίκας. Άλλοι σημειώνουν ότι ένας ρατσιστικός νατιβισμός (σ.τ.μ.: nativism, δηλαδή τοπικισμός) οδήγησε σε έναν υστερικό φόβο για τους Μεξικανούς και άλλους μετανάστες. Αυτός ήταν ένας φόβος που οι Ρεπουμπλικάνοι ανέδειξαν, αλλά και οι Δημοκρατικοί εκμεταλλεύτηκαν. Έχει αναφερθεί η αλαζονεία και ο ελιτισμός των Δημοκρατικών. Άλλοι εστιάζουν στην οικονομική δυστυχία των ανθρώπων της εργατικής τάξης, στους καθηλωμένους μισθούς τους, στις επιπτώσεις του πληθωρισμού, στην έλλειψη στέγης κ.ο.κ. Όλα αυτά ήταν -αναμφίβολα- παράγοντες -ειδικά τα οικονομικά προβλήματα των εργαζομένων, τα οποία η Χάρις δεν αντιμετώπισε πραγματικά.
Ωστόσο, αυτές, και παρόμοιες επιρροές, φαίνεται να αφήνουν κάτι απ' έξω. Πώς θα μπορούσε ένα πρόσωπο όπως ο Ντόναλντ Τραμπ να κερδίσει την πλειοψηφία του πληθυσμού -μια μικρή (1,6%) πλειοψηφία, αλλά σταθερά στα περισσότερα «δημογραφικά στοιχεία»; Ήταν τόσο υψηλή η τιμή των… αυγών;
(Συνήθως ούτε εγώ καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι ψηφίζουν τους Δημοκρατικούς. Είναι το άλλο κόμμα του καπιταλισμού, της περιβαλλοντικής καταστροφής και του γενοκτονικού πολέμου. Ωστόσο, στις εκλογές του 2024, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων ήταν τόσο εξαιρετικά άθλιος που καταλαβαίνω γιατί πολλοί ψήφισαν την Χάρις μόνο και μόνο για να νικηθεί ο Τραμπ. Το να πιστεύει κανείς στην Καμάλα ως καλή, προοδευτική, λάτρη της δημοκρατίας και της εργατικής τάξης είναι άλλο θέμα).
Προσωπικά πιστεύω ότι ο Τραμπ είναι φρικιό, κακός, όχι και τόσο έξυπνος, νταής, παθολογικός ψεύτης, βιαστής, απατεώνας, εντελώς ανήθικος, χωρίς ενσυναίσθηση και έχοντας άλλα κακά χαρακτηριστικά.Πολιτικά εξυπηρετεί το μεγαλύτερο μέρος των μεγάλων επιχειρήσεων, εκφράζει θαυμασμό για δικτάτορες στο εξωτερικό και επιθυμία να γίνει αυταρχικός στο εσωτερικό. Προτείνει τρελές οικονομικές πολιτικές, όπως δασμούς σε οτιδήποτε εισάγεται. Επιμένει ότι θα πραγματοποιήσει συλλήψεις εκατομμυρίων «παράνομων μεταναστών», θα τους βάλει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και θα τους απελάσει με τη βία.Ομοίως, απειλεί να συλλάβει και να δικάσει τους πολιτικούς του εχθρούς και τους επικριτές του μέσω του Τύπου.
Εκεί που οι Δημοκρατικοί ήταν ανεπαρκείς στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ο Τραμπ και τα τσιράκια του υπόσχονται να διεξάγουν πόλεμο στη βιόσφαιρα του πλανήτη, απειλώντας τουλάχιστον την επιβίωση του βιομηχανικού πολιτισμού. Θα συνεχίσει τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ ισραηλινό πόλεμο στη Γάζα, αλλά θα προδώσει τους Ουκρανούς στον πόλεμό τους για εθνική αυτοδιάθεση. Υπόσχεται αόριστα να βελτιώσει την υγεία, τον πλούτο και την ευτυχία όλων - με κάποιο τρόπο. Το σύνθημά του ήταν: «Μόνο εγώ μπορώ να τα φτιάξω!».
Παρά αυτές και άλλες αδυναμίες, ο Τραμπ έχει έναν σκληρό πυρήνα οπαδών του MAGA, οι οποίοι ζουν σε μια παραληρηματική φούσκα παραπληροφόρησης. Η πολιτική τους είναι ημιφασιστική. Υπάρχει μια μεγαλύτερη ομάδα ψηφοφόρων που δεν πιστεύει απαραίτητα την τρέλα του ή δεν τον συμπαθεί προσωπικά, αλλά τον ψήφισε ούτως ή άλλως. Αυτοί τον έφεραν στην κορυφή.
Αυτή η ομάδα είδε την Καμάλα Χάρις ως άλλη μια συμβατική Δημοκρατική πολιτικό (όπως και ήταν). Είδαν επίσης τον Τραμπ ως έναν ακόμη συμβατικό ρεπουμπλικάνο υποψήφιο. Συνέκριναν τους δύο και εκτίμησαν ποιος θα ήταν καλύτερος για το πορτοφόλι τους...
Σημείωση Μεταφραστή*: Σε αυτό το κείμενο ο Τόμας Ιμπανέζ μας υπενθυμίζει στο σήμερα, το πόσο άστοχη και μυωπική είναι η ρητορική που ασχολείται με την αρνητικότητα του αναρχισμού χωρίς να βλέπει τα θετικά της στοιχεία. Κατ’ ουσία, ο Ιμπανέζ διαπερνά την ιστορία του Αναρχισμού μελετώντας την γενεαογία του αναρχικού αρνητισμού για να καταδείξει ότι και αυτή είναι μέρος προς την κατεύθυνση του Αναρχικού ονείρου κάτι το οποίο δεν μπορεί παρά να είναι μόνο θετικό.
Ο αρχικός μου σκοπός ήταν να αναλογιστώ την αναπόφευκτη, και συχνά υποτιμημένη, αρνητική διάσταση του αναρχισμού — αλλά σύντομα συνειδητοποίησα ότι αυτό με ανάγκασε...
Πρόκειται για μια θεαματική επίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία και τον Λίβανο: η επανάληψη των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη βορειοδυτική Συρία. Η πτώση του Χαλεπιού μέσα σε λίγες ώρες και η συντριβή του στρατού του Μπασάρ αλ Άσαντ αιφνιδίασαν τους πάντες. Όμως και οι αριστερές δυνάμεις υπέστησαν σημαντικές οπισθοδρομήσεις.
Από το 2019, μια μορφή status quo είχε επικρατήσει στη βορειοδυτική Συρία, με τις γραμμές του μετώπου να έχουν παγώσει:
-η περιοχή της Idlib βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Hayat Tharir al-Sham (HTS), μιας ισλαμιστικής οργάνωσης που προέρχεται από τον τζιχαντισμό, η οποία υποστηριζόταν για ένα διάστημα από την Άγκυρα και...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018