ngnm

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

28 Ιανουαρίου 2024

Octavio Alberola

Σημείωση μεταφραστή: Μια από τις άγνωστες στιγμές του Αναρχικού απελευθερωτικού αγώνα στην Βόρεια Αμερική, είναι η επονομαζόμενη Κομμούνα της «Μπάχα Καλιφόρνια», μια λωρίδα γης που είναι η βορειότερη και δυτικότερη Πολιτεία του σημερινού Μεξικού. Εκεί οι Μεξικανοί Αναρχικοί μαζί με Αμερικανούς συνδικαλιστές των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW) κατάφεραν να την απελευθερώσουν έστω και για λίγο και να γράψουν ακόμα μια μεγάλη σελίδα στην επαναστατική ιστορία που η κατεστημένη αφήγηση αποκρύπτει.

«Αφήστε τους ανθρώπους να πάρουν στην κατοχή τους τα εργοστάσια, τα ορυχεία κ.λπ.» Η εξέγερση έπρεπε να ανάψει το φυτίλι της επανάστασης και η τελευταία έπρεπε να οδηγήσει στην κοινωνική χειραφέτηση των εργατών. Για πέντε μήνες η ελπίδα θα διαρκούσε ... μέχρι που ηττήθηκε από έναν συνασπισμό πολιτικών συμφερόντων.

Την 1η Ιουλίου 1906 δημοσιεύθηκε το πρόγραμμα του Μεξικανικού Φιλελεύθερου Κόμματος PLM.). Το πρόγραμμα, δημοκρατικής φύσης, χρησιμοποιήθηκε για να ενώσει τους Φιλελεύθερους και να κατευθύνει την εξέγερση, η οποία έγινε η κύρια ανησυχία του PLM. Οι ομάδες οπλίστηκαν μόνες τους ή με τη συνεργασία της Χούντας (σ.σ. Επαναστατικό συμβούλιο), η οποία φρόντισε για το λαθρεμπόριο των όπλων. Σύμφωνα με την αφήγηση του Enrique Flores Magon, πέντε εξεγερτικές ζώνες οργανώθηκαν με αυτόν τον τρόπο. Στις οδηγίες της για την εξέγερση, η χούντα ζήτησε «οι φιλελεύθεροι που είναι έτοιμοι να πάρουν τα όπλα πρέπει να δεσμευτούν γρήγορα και να δράσουν... χωρίς να περιμένουμε περαιτέρω ειδοποίηση ή σήματα από τη Χούντα». Διέταξε επίσης τις ομάδες να αρχίσουν να εφαρμόζουν το πρόγραμμα κατά τη διάρκεια της επανάστασης χωρίς να περιμένουν νομοθεσία για το θέμα, να προχωρήσουν αμέσως στην καταστολή των tienes de raya, να επιβάλουν την οκτάωρη ημέρα και να καθιερώσουν την καταβολή κατώτατου μισθού ενός πέσο. Αργότερα, το PLM δεν επρόκειτο να αλλάξει τη θέση του. Απαιτούσε συστηματικά την ολοκλήρωση των μετασχηματισμών ενώ η επανάσταση ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Η χούντα ήλπιζε ότι με την επίθεση σε μερικά στρατηγικά σημεία, η εξέγερση θα μπορούσε να εξαπλωθεί.

Η πρώτη επίθεση έπρεπε να στραφεί εναντίον του τελωνειακού σταθμού στην Agua Prieta (στη Sonora) για να ανοίξει ένα ρήγμα που θα διευκόλυνε τις ενέργειες στο Νότο. Αλλά τα σχέδια της ομάδας Ντάγκλας στην Αριζόνα ανακαλύφθηκαν και τα μέλη της συνελήφθησαν στις 5 Σεπτεμβρίου 1906. Στις 26 του ίδιου μήνα μια άλλη ομάδα επιτέθηκε στη Ciudad Jimenez (Coahuila), αλλά τα ομοσπονδιακά στρατεύματα διέλυσαν τους αντάρτες. Στις 30 στο Acayucan (Veracruz), μια εξέγερση συγκέντρωσε περισσότερους από χίλιους άνδρες, με επικεφαλής τον Hilario C. Salas. Εκδιώχθηκαν, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς κατάφεραν να καταφύγουν στη Σιέρα. Στα γύρω χωριά, άλλες εξεγέρσεις έλαβαν χώρα ταυτόχρονα (Coxcapa, Chinameca, Ixhautlan, κλπ.). Δυστυχώς, η πιο σημαντική εξέγερση, η οποία επρόκειτο να λάβει χώρα στο Cuidad Juarez και επρόκειτο να είναι το σήμα που αναμενόταν από πολλές επαναστατικές ομάδες σε όλη τη χώρα, δεν πραγματοποιήθηκε. Ο κυβερνήτης της Τσιουάουα, Enrique C. Creel, έστησε παγίδα στους επαναστάτες και στις 19 Οκτωβρίου κατάφερε να συλλάβει τους κύριους ηγέτες τους: τον Juan Sarabia, αντιπρόεδρο του PLM, τον Cesar Canales και τον J. de la Torre. Στο Ελ Πάσο, η αμερικανική αστυνομία συνέλαβε τον Antonio...

Περισσότερα …