Σημείωση μεταφραστή: Ο Ερρίκο Μαλατέστα αποτελεί αναμφίβολα μια από τις σημαίνουσες προσωπικότητες του κλασικού Αναρχισμού τόσο σε τοπικό (Ιταλία) όσο και σε διεθνές επίπεδο. Αποτελεί έναν αγωνιστή που συμμετείχε όχι μόνο στα δρώμενα της εποχής του αλλά επηρέασε αρκετά την κατεύθυνση που ήθελε ή έμελλε να πάρει το Αναρχικό κίνημα. Οι τοποθετήσεις του αρκετές παραμένουν διαχρονικές μέχρι και σήμερα ενώ κάποιοι τις θεωρούν μέχρι και αμφίσημες λόγο της μη δογματικής τους τοποθέτησης. Σε καμία περίπτωση όμως η οποιαδήποτε αμφισημία τους δεν μπορούν να αποκρύψουν την βαθύτατη αγάπη του για την ελευθερία, τον άνθρωπο και τις κοινωνίες του. Σε αυτό το κείμενο του ο Μαλατέστα αναλύει ένα ζήτημα που παραμένει επίκαιρο μέχρι και τις μέρες: Το πως θα προωθήσουμε τις ιδέες μας.
------------
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι εμείς οι αναρχικοί, περιγράφοντας τι θα θέλαμε να είναι η μελλοντική κοινωνία μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και χωρίς χωροφύλακες, γενικά, κάναμε τα πάντα να φαίνονται λίγο πολύ εύκολα.
Ενώ από τη μια πλευρά κατηγορούμε τους αντιπάλους μας ότι δεν μπορούν να σκεφτούν πέρα από τις παρούσες συνθήκες και ότι βρίσκουν τον κομμουνισμό και την αναρχία ανέφικτα, επειδή φαντάζονται ότι ο άνθρωπος πρέπει να παραμείνει όπως είναι σήμερα, με όλη του την κακία, τα ελαττώματα και τους φόβους του, ακόμη και όταν οι αιτίες τους έχουν εξαλειφθεί, από την άλλη πλευρά παραβλέπουμε τις δυσκολίες και τις αμφιβολίες, υποθέτοντας ότι τα ηθικά θετικά αποτελέσματα που θα προκύψουν από την κατάργηση των οικονομικών προνομίων και τον θρίαμβο της ελευθερίας έχουν ήδη επιτευχθεί.
Έτσι, όταν μας λένε ότι μερικοί άνθρωποι δεν θα θέλουν να εργαστούν, έχουμε αμέσως μια σειρά από εξαιρετικούς λόγους για να δείξουμε ότι η εργασία, δηλαδή η άσκηση των ικανοτήτων μας και η ευχαρίστηση να παράγουμε, βρίσκεται στη ρίζα της ευημερίας του ανθρώπου και ότι είναι επομένως γελοίο να πιστεύουμε ότι οι υγιείς άνθρωποι θα ήθελαν να αποσυρθούν από την ανάγκη να παράγουν για την κοινότητα όταν η εργασία δεν θα ήταν καταπιεστική. εκμεταλλευόμενη και περιφρονημένη, όπως είναι σήμερα.
Και αν αναφέρουν τις τάσεις ή τους αντικοινωνικούς εγκληματικούς τρόπους ενός τμήματος, όσο μικρό κι αν είναι, του πληθυσμού, απαντάμε ότι, εκτός από σπάνιες και αμφισβητήσιμες περιπτώσεις συγγενών ασθενειών που είναι καθήκον των αλλοδαπών να αντιμετωπίσουν, τα εγκλήματα είναι κοινωνικής προέλευσης και θα άλλαζαν με την αλλαγή των θεσμών.
Ίσως αυτή η υπερβολική αισιοδοξία, αυτή η απλοποίηση των προβλημάτων να είχε τον λόγο ύπαρξής της, όταν ο αναρχισμός ήταν ένα όμορφο όνειρο, μια βιαστική προσμονή, και αυτό που χρειαζόταν ήταν να προωθηθεί προς το υψηλότερο ιδανικό και να εμπνεύσει ενθουσιασμό τονίζοντας την αντίθεση μεταξύ της παρούσας κόλασης και του επιθυμητού παραδείσου του αύριο.
Αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει. Η κρατική και καπιταλιστική κοινωνία βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης, διάλυσης ή ανασυγκρότησης, ανάλογα με το αν οι επαναστάτες είναι ικανοί, και ξέρουν πώς, να επηρεάσουν με τις ιδέες και τη δύναμή τους, και ίσως είμαστε στις παραμονές των πρώτων προσπαθειών υλοποίησης.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να αφήσουμε λίγο στην άκρη τις ειδυλλιακές περιγραφές και οράματα της μελλοντικής και μακρινής τελειότητας και να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα όπως είναι σήμερα και όπως θα...
Εισαγωγή
Το ενδιαφέρον μας για την Πλατφόρμα χρονολογείται από το 1964, όταν ξεκινήσαμε την έρευνά μας για το μαχνοβίτικο κίνημα. Το εν λόγω ντοκουμέντο μας έκανε εντύπωση ως συμπύκνωση των εμπειριών που είχαν συσσωρευτεί στο πλαίσιο του εν λόγω κινήματος από τους δύο κύριους συντάκτες του -τον Αρσίνοφ και τον Μαχνό- αν και, αν κρίνουμε από τη μαρτυρία (που συγκεντρώθηκε κατά τη διάρκεια του 1970-1971) της Ida Mett, μέλους της ομάδας Dyelo Truda, υπήρχαν πολλοί που συμμετείχαν στη συζήτησή του. Ήδη από το 1967, καταλήξαμε σε μια μετάφραση αυτών των βασικών ελευθεριακών κομμουνιστικών κειμένων. Ήταν επίσης απαραίτητο να...
Σημείωση Μεταφραστή: Ένα ιστορικό κείμενο του 1896 από την Έμμα Γκολντμαν και τον Γιόχαν Μοστ προς τους Αμερικανούς πολίτες, που εξηγούν τι επιθυμεί και αναζητά το αναδυόμενο στις ΗΠΑ Αναρχικό κίνημα. Το κείμενο πέρα της ιστορικότητάς του, παραμένει επίκαιρο, προτάσσοντας ότι μόνο ο αγώνας φέρνει την νίκη.
Για τους περισσότερους Αμερικανούς η Αναρχία είναι μια λέξη που ακούγεται κακό - ένα άλλο όνομα για την κακία, τη διαστροφή και το χάος. Οι αναρχικοί αντιμετωπίζονται ως ένα κοπάδι αχτένιστων, άπλυτων και άθλιων ρουφιάνων, αποφασισμένων να σκοτώσουν τους πλούσιους και να μοιράσουν το κεφάλαιό τους. Η αναρχία, ωστόσο, για τους οπαδούς της,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018