Στις 28 Ιανουαρίου 2024 ήταν η 34η επέτειος του θανάτου του αναρχικού Georgi Konstantinov Ziapkov από τη Βουλγαρία. Ο Ziapkov πέθανε στις 28 Ιανουαρίου 1990.
Γεννημένος το 1915 στην πόλη Ρακίτοβο, δραστηριοποιείται πολιτικά από νωρίς και ασχολείται με το να οργανώνει τους συναδέλφους του εργάτες, εξαιτίας του οποίου συλλαμβάνεται από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς. Μετά την αλλαγή του καθεστώτος το 1944, μπαίνει στο στόχαστρο του νέου "Καθεστώτος του Λαού".
Το 1948 συλλαμβάνεται μετά από έφοδο της πολιτοφυλακής στο σπίτι του, όπου οι λακέδες του Κομμουνιστικού Κόμματος βρίσκουν αναρχικά βιβλία. Έπειτα στέλνεται στο γκουλάγκ Μπογκντάνοφ Ντολ.
Μετά την αποφυλάκισή του από το γκουλάγκ, επιστρέφει στο σπίτι του με έναν νεαρό Τούρκο, τον Σάλι. Το νεαρό αγόρι είναι από την πόλη της Σμύρνης, το οποίο έχει έρθει στη Βουλγαρία, λόγω ιδεολογικής πεποίθησης, για να ζήσει τον σοσιαλισμό. Οι αρχές τον "υποδέχονται" με άγριο ξυλοδαρμό για να βεβαιωθούν ότι δεν ήταν Τούρκος κατάσκοπος, και στη συνέχεια τον στέλνουν στο γκουλάγκ. Τον απελευθερώνουν μαζί με τον Georgi, ο οποίος τον έφερε στο σπίτι του μέχρι ο νεαρός Τούρκος να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του.
Οι αρχές συνεχίζουν να παρενοχλούν τον Georgi ακόμα και μετά την απελευθέρωσή του από το γκουλάγκ, επειδή δεν μετανιώνει ποτέ για τα αναρχικά του πιστεύω. Συχνά έκαναν επιδρομές στο σπίτι του, τον έβγαζαν έξω ακόμα και τη νύχτα, οδηγώντας τον μέσα στα δάση και τα χωράφια, υποτίθεται για να τον πυροβολήσουν, σημαδεύοντας με τα πολυβόλα τους στο κεφάλι για να τον τρομάξουν.
Και η τακτική του τρόμου τους θα είχε αποτελέσματα - κάποια στιγμή παθαίνει καρδιακή προσβολή. Εξαιτίας της παρενόχλησης έχει προβλήματα υγείας μέχρι το θάνατό του.
Η τελευταία του επιθυμία είναι στον τάφο του να γραφτεί: "Έζησα για την ελευθερία, γνώρισα μόνο το όνομά της. Αγαπούσα τους εργάτες, μισούσα τους θεούς".
*Πηγή: Yavor Tarinski.
