Rita Katrina-Andrews
Σημείωση Μεταφραστή: Στο κείμενο αυτό μια αναρχική θηλυκότητα, του μετα-αναρχικού ρεύματος εκφράζει το βίωμα και την άποψη της πάνω στο θέμα της χειραφέτησης των γυναικών, την woke κουλτούρα και καταθέτει τις ενστάσεις της. Πρόκειται ένα σύγχρονο κείμενο που αξίζει να διαβαστεί για τα ερωτήματα που θέτει.
"Είστε έτοιμοι να συντρίψετε τους υφάλους του παλιού κόσμου πριν καταστρέψουν τις επιθυμίες σας; Οι εραστές πρέπει να αγαπούν την ευχαρίστησή τους με περισσότερες συνέπειες και περισσότερη ποίηση. Μερικοί από εμάς έχουμε ερωτευτεί την ευχαρίστηση να αγαπάμε χωρίς επιφυλάξεις – αρκετά παθιασμένα ώστε να προσφέρουμε την αγάπη μας στο υπέροχο κρεβάτι μιας επανάστασης.
— Guy Debord, Κοινωνία του Θεάματος
Οι αναρχικοί που προσκολλώνται στην αριστερή ιδεολογία σαν να είναι μια σωσίβια λέμβος δεν αξίζουν την προσοχή μου. Αλλά, όταν ένας άλλος αυτοαποκαλούμενος μετα-αριστερός αναρχικός χρησιμοποίησε ένα ουσιοκρατικό φεμινιστικό σχέδιο για να εξηγήσει μια πολύ πιο περίπλοκη κατάσταση, ένα από τα περι-εμμηνοπαυσιακά παραληρήματά μου έγινε αναπόφευκτο. Αν σας αφήνει κρύο και ανέμπνευστο - καλό? Θα έχω αντικατοπτρίσει καλά το θέμα. Εάν προετοιμάζετε ήδη την υπεράσπισή σας, πηγαίνετε σε έναν «ασφαλή χώρο» για να με διασύρετε ως «αρσενικό», «αναρχικό» ή... Αλλά κοίτα, δεν σε διαφωνώ, «αδελφή» ή «αδελφός», κάνε πάντα αυτό που σε ευχαριστεί περισσότερο. Απλώς οι ατελείωτες επαναλήψεις της δεκαετίας του '60 των "Men: Oppressors - Original Problem" και "Women: Nurturers - Only Solution" είναι κουραστικές. Καταθλιπτικό. Απογοητευτικό. Και τα τελευταία νέα λένε: «Ο άντρας παρεκκλίνει από την ουσιαστική φύση, γίνεται πιο θηλυκός. Κασκόλ βελονάκι" ή "Η γυναίκα παίρνει ανδρικό προνόμιο. Οι «Κακοποιήσεις, Ιρακινοί Κρατούμενοι» είναι απλώς περιστρεφόμενες προσπάθειες αερισμού μιας στάσιμης δεξαμενής ελεύθερα μολυσμένης με το flotsam και το jetsam των (p)υποχωρούντων δύο κυμάτων του φεμινισμού.
Όταν οι φεμινίστριες διακήρυξαν ότι «το προσωπικό είναι το πολιτικό» αγνόησαν βολικά το γεγονός ότι η πολιτική απαιτεί αποπροσωποποίηση, απο-μοαδικότητα και απο-εξατομίκευση, μαζικοποιημένους ρόλους με σχεδόν αυτολεξεί σενάρια. Επιμένω, το προσωπικό μπορεί να είναι μόνο οι αντι-πολιτικοί – ακυβέρνητοι και ακυβέρνητοι μοναδικοί άνθρωποι των οποίων η απελευθέρωση δεν μπορεί να έχει αναχαιτιστές, διερμηνείς ή αναδιευθυντές. Για όσους πρέπει να προσδιορίσουν τους ρόλους και τα σενάρια της ζωής μου για να με τοποθετήσουν καλύτερα στην αποκρουστική σκηνή τους - εδώ είναι μερικά προσωπικά για εσάς.
Είμαι γυναίκα/θηλυκό/κορίτσι. Κυρίως «καυκάσιος». Πανσεξουαλικός. Σκλαβωμένη από τη μητέρα που αρχίζει την ηλικία των πέντε ετών (οι σιδερώστρα δεν διπλώνουν τόσο χαμηλά για τις νεαρές υπηρέτριες;). Καοποιήμένη που βιάστηκε από τον στρατιωτικό πατέρα της έξι και πλέον χρόνια, ξεκινώντας από την ηλικία των δέκα ετών, μέχρι που ορκίστηκα τον «αρσενικό» όρκο να τον σκοτώσω αν με αγγίξει ξανά. Κακοποιημένη για χρόνια, μα ποτέ εντελώς σπασμένη. Και ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά με πλήγωσαν είμαι ένα ανυπότακτο κορίτσι επαναστάτης. Ήμουν επίσης (και εξακολουθώ να είμαι όταν μου ταιριάζει) μια καταραμένη καλή ηθοποιός. Έφυγα από το «σπίτι» μόλις βρήκα μια διέξοδο - και ω, τι τρόπος! Μητέρα, στρατιωτική σύζυγος - ηλικία 17. σε εκπαίδευση, 19 ετών. Ανύπαντρη μητέρα δύο παιδιών κατά 24 ετών. Σέξι μπάρμαν, κλέφτης ελεγκτής από 29. Kick-ass electronics tech, άσσος μηχανικός δικτύου - 33. Με μια τελευταία αγωνιώδη ώθηση από τα κάτω, αηδιασμένο εταιρικό στέλεχος...
Το Πανεπιστήμιο ως πυλώνας της Δημόσιας Εκπαίδευσης αποτελεί το μήλον της έριδος ανάμεσα στους απανταχού εραστές της ανάθεσης (βλέπε εξουσία) είτε σύμφωνα με το δεξιό, νεοφιλελεύθερο μοντέλο που το εκχωρεί στην αγορά είτε με το «κοινωνικοποιημένο» αριστερό που το εκχωρεί στην εργατική τάξη. Και τα δύο όμως είναι όψεις του κρατισμού! Η βασική διαφορά τους είναι ποιος θα ελέγχει τα πράγματα: η αγορά ή η κομματική πρωτοπορία. Άλλωστε, η επαναστατική αριστερά θεωρεί ότι απλά το καπιταλιστικό κράτος φταίει για όλα, ενώ σύμφωνα με το αφήγημά τους σε ένα εργατικό κράτος απλά τα προβλήματα δεν θα υπήρχαν. Η ιστορία...
Αρκετοί σύντροφοι εκφράζουν τη γνώμη τους μέσα από τις στήλες της «Dyelo Truda» («Εργατική Υπόθεση») σχετικά με το ζήτημα των αναρχικών αρχών και του οργανωτικού σχήματος.
Όχι ότι όλοι προσέγγισαν το πρόβλημα από την ίδια οπτική γωνία. Η ουσία αυτού του θέματος, όπως εξηγείται λεπτομερώς από την εκδοτική ομάδα της «Dyelo Truda», συνίσταται στα εξής:
Εμείς οι αναρχικοί που αγωνιζόμαστε και παλεύουμε για τη χειραφέτηση του προλεταριάτου, πρέπει, οπωσδήποτε, να έχουμε ένα μέσο για να διαλύσουμε την αποδιοργάνωση που επικρατεί στις τάξεις μας, γιατί αυτή καταστρέφει τη δύναμή μας και τις ελευθεριακές μας προσπάθειες.
Ο τρόπος που μπορούμε να...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018