Μια μικρή συμβολή στην κατανόηση της δημοκρατικής αυταπάτης
Η διφορούμενη ομιλία είναι γλώσσα που σκόπιμα συσκοτίζει, συγκαλύπτει, παραμορφώνει ή αντιστρέφει το νόημα των λέξεων. Ο διφορούμενος ή ασαφής λόγος μπορεί να έχει τη μορφή ευφημισμών (π.χ. "μείωση" αντί για απολύσεις), οπότε έχει ως κύριο στόχο να κάνει την αλήθεια πιο εύγευστη. Μπορεί επίσης να αναφέρεται σε σκόπιμη ασάφεια στη γλώσσα ή στην πραγματικότητα σε αντιστροφές νοήματος Σε τέτοιες περιπτώσεις, η διπλή ομιλία συγκαλύπτει τη φύση της αλήθειας.
Η έννοια της «ελευθερίας του λόγου» είναι θεμελιωδώς εσφαλμένη και έχει χρησιμοποιηθεί ιστορικά για να πείσει τους πολίτες των κρατών ότι έχουν «δικαιώματα» που τους χαρίζει το υποτιθέμενο καλοπροαίρετο και γενναιόδωρο κράτος. Στην πραγματικότητα, το κράτος δεν σου δίνει δικαιώματα. Αντίθετα τα ελέγχει, τα περιορίζει, σου τα αρνείται. Χρησιμοποιεί το μονοπώλιο της βίας για να λογοκρίνει, να καταδιώκει, να κατασκοπεύει, να φυλακίζει και να τρομοκρατεί οποιονδήποτε θα απειλούσε να υπονομεύσει την εξουσία του.
Όταν μια αρχή σας παραχωρεί «ελεύθερο λόγο», αυτό που πραγματικά έχουν κάνει είναι να αφαιρούν την ελευθερία του να μιλάτε και στη συνέχεια να επιτρέπουν σε ορισμένα άτομα (συνήθως η ευνοημένη κοινωνική τάξη) να πουν ορισμένα πράγματα υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Δεν υπάρχει τίποτα το ελεύθερο σε αυτό. Εξακολουθείτε να σας απαγορεύεται ο λόγος που θα απειλούσε το κράτος ή αυτούς που εξουσιοδοτεί για να σας ελέγχουν. Θα εξακολουθείτε να φυλακίζεστε, να υποδουλώνεστε και να δολοφονηθείτε από το κράτος και τους επιβολής του επειδή είστε η λάθος φυλή ή το λάθος φύλο ή η λάθος σεξουαλικότητα ή η λάθος θρησκεία ή η λάθος τάξη και τολμώντας να αντισταθείτε στους καταπιεστές σας.
Η ελευθερία του λόγου είναι ένα ψέμα που μας λένε οι κυβερνώντες μας για να μας πείσουν ότι πρέπει να μας κυβερνούν αυτοί. Οι αναρχικοί γνωρίζουν αρκετά ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι το κράτος δεν μας παρέχει κανενός είδους ελευθερία. Ολόκληρη η ύπαρξη του κράτους βασίζεται στην αφαίρεση της ελευθερίας από εμάς για να ενδυναμώσει την πλούσια και ισχυρή μειονότητα που υπάρχει το κράτος για να υπηρετεί. Έτσι ως αναρχικοί και ως άνθρωποι που δεν θέλουν να κυβερνώνται, είμαστε οι άνθρωποι που βλέπουν τα κραυγαλέα ψέματα που μας λένε οι κυβερνήτες. Πολύ πιο ειλικρινείς λέξεις για αυτήν την έννοια θα ήταν «ελεγχόμενη ομιλία» ή «ομιλία εγκεκριμένη από το κράτος» δηλαδή μια Οργουελιανή έννοια, ως "νέα γλώσσα".
Πραγματικά, όταν το κράτος μιλά για την ελευθερία του λόγου, συνήθως μιλούν για την ελευθερία να είσαι μισαλλόδοξος – αφού ο φανατισμός είναι πραγματικά ο μόνος τύπος λόγου που το κράτος θα κάνει τα πάντα για να προστατεύσει. Ο φανατισμός επιτρέπει στο κράτος να εξοντώνει ανεπιθύμητες ομάδες και έτσι να δημιουργεί κοινωνικούς διαχωρισμούς. Εάν όλοι κακοποιούν τους μετανάστες ή τους γκέι, αυτές οι ομάδες θα χρησιμεύσουν ως ένας καλός περισπασμός. Διασφαλίζοντας ότι οι κυβερνώντες και οι ευεργέτες τους μπορούν να ζήσουν για να μας εκμεταλλευτούν για άλλη μια μέρα, καθώς εστιάζουμε την οργή μας σε οποιονδήποτε εκτός από αυτούς.
Δυστυχώς, κάποιοι επιμένουν να χρησιμοποιούν μεγαλομανή ή άλλως καταπιεστική γλώσσα σε αναρχικούς χώρους, υποστηρίζοντας ότι η ελευθερία του λόγου τους το επιτρέπει. Εφόσον έχουμε αποδείξει...
Bruno Lima Rocha*
Μια από τις μεγάλες συζητήσεις του σήμερα είναι η έννοια της πολιτικής ταυτότητας. Η αίσθηση του ανήκειν συχνά υπερβαίνει τις συγκεκριμένες κοινωνικές σχέσεις, όπου η «αυτογνωσία» κινητοποιείται από την πολιτιστική παραγωγή, τη συλλογική αισθητική και άλλους τρόπους «αναπαράστασης» της ζωής στην κοινωνία. Σε αντίθεση με ό,τι φαντάζεται κανείς, τίποτα από όλα αυτά δεν διαφέρει από τη λεγόμενη «ταξική συνείδηση», αν κατανοήσουμε την τάξη ως μια δομική θέση κυριαρχίας και κινητικότητας ταυτόχρονα, όπου η ελεύθερη εργασία και οι εξαιρέσεις στηρίζουν και κρύβουν τον κανόνα.
Η τάξη υπάρχει εξαιτίας της δομής της καπιταλιστικής κυριαρχίας, αλλά εμφανίζεται μόνο...
Κριτική του Michael Fischbach, Το κίνημα και η Μέση Ανατολή: Πώς η αραβοϊσραηλινή σύγκρουση δίχασε την αμερικανική Αριστερά (The Movement and the Middle East; How the Arab-Israeli Conflict Divided the American Left)
Wayne Price*
Ένα μείζον ζήτημα που κινητοποιεί την αμερικανική Αριστερά αυτή τη στιγμή είναι ο πόλεμος Ισραήλ/Παλαιστίνης, και συγκεκριμένα η γενοκτονική επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα. Ακόμα και το κίνημα για την περιβαλλοντική-κλιματική δικαιοσύνη έχει επισκιαστεί για την ώρα. Υπάρχουν και άλλες καταστροφές στον κόσμο, όπως στο Σουδάν ή στην Αϊτή, αλλά οι ΗΠΑ -δηλαδή, η κυβέρνησή μας- δεν υποστηρίζουν άμεσα ή έμεσα τους επιτιθέμενους σε...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018